มธุรสวาทเจ้าสำนัก

บทที่ 11

สายตาของเฉินเหวินจับจ้องไปยังเซียวหลันราวกับกำลังวิเคราะห์สิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คน แต่เป็นวัตถุที่มีค่ามหาศาล เขาไม่สนใจซากศพของกลุ่มคนในชุดคลุมสีดำที่นอนเกลื่อนอยู่บนพื้น หรือแม้แต่เสียงหอบหายใจอย่างเจ็บปวดของหลี่หยางที่นอนจมกองเลือด

"เจ้า... เป็นใครกันแน่" เฉินเหวินถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "พลังของเจ้า... มันคืออะไรกันแน่"

เซียวหลันที่กำลังใช้มือสั่นๆ ประคองหลี่หยางอยู่เงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความโกรธและความเคียดแค้น "ไสหัวไปซะ! พวกเจ้าเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด!"

เฉินเหวินหัวเราะเบาๆ "ข้าเป็นต้นเหตุ? เจ้าคิดเช่นนั้นจริงหรือ... หากข้าเป็นต้นเหตุจริง เจ้าคงไม่มีวันได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก"

"อย่ามาพูดจาไร้สาระ!" เซียวหลันตะโกน "ท่านกำลังพยายามจะทำลายทุกอย่างเหมือนกับที่ทำลายตระกูลข้า!"

"เจ้าพูดถูก" เฉินเหวินตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "ข้าพยายามจะทำลายคนที่ทำลายตระกูลของเจ้าต่างหาก"

คำพูดของเฉินเหวินทำให้เซียวหลันสับสน นางมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ เฉินเหวินเดินเข้ามาใกล้ขึ้น เขาคุกเข่าลงข้างๆ เซียวหลันและมองตรงมายังหลี่หยางที่กำลังจะหมดสติ

"เจ้ากำลังพยายามช่วยมัน... แต่เจ้าไม่มีทางทำได้หรอก พลังที่มันได้รับบาดเจ็บมา... เป็นพลังที่รุนแรงเกินกว่ายาของเจ้าจะรักษาได้" เฉินเหวินกล่าว

เซียวหลันกำมือแน่น พลังของเธอที่เคยใช้รักษาหลี่หยางบัดนี้แผ่วลงจนแทบจะไม่เหลือ ในขณะที่ลมหายใจของหลี่หยางก็เริ่มแผ่วเบาลงเรื่อยๆ

"ไม่... ไม่จริง!" เซียวหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ท่านต้องไม่เป็นไรนะ... หลี่หยาง!"

"ข้า... ไม่ไหวแล้ว" หลี่หยางเอ่ยเสียงแผ่ว ใบหน้าของเขาซีดเผือด "เจ้า... ต้องไม่เป็นไร... เซียวหลัน"

"ไม่!" เซียวหลันร้องไห้ออกมาอย่างหมดหวัง "ท่านต้องรอดนะ! ท่านสัญญากับข้าแล้ว!"

"ข้า... ขอโทษ..." หลี่หยางกล่าว ก่อนที่ลมหายใจของเขาจะแผ่วเบาลงจนแทบจะไม่มีแล้ว

เซียวหลันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงตรงหน้า หัวใจของนางแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ นางกอดร่างไร้สติของหลี่หยางไว้แน่น น้ำตาอาบแก้ม นางพยายามใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อรักษาเขา แต่ก็ไร้ประโยชน์

"เจ้าอยากให้มันรอดใช่หรือไม่" เสียงของเฉินเหวินดังขึ้น "ข้ามีทางเดียวที่จะช่วยมันได้"

เซียวหลันเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความหวังอันริบหรี่ "ท่านว่าอย่างไร"

"พาตัวมันไปรักษาที่วังหลวงกับข้า" เฉินเหวินกล่าว "ที่นั่นมีหมอหลวงและสมุนไพรที่ดีที่สุดในแคว้น ซึ่งจะช่วยยื้อชีวิตมันไว้ได้ แต่เจ้าต้องยอมทำข้อตกลงกับข้า"

"ข้อตกลงอะไร" เซียวหลันถาม

"เจ้าต้องเข้าร่วมกับข้า" เฉินเหวินตอบ "เจ้าต้องใช้พลังของเจ้าช่วยข้ากำจัดศัตรูที่แท้จริง และเมื่อถึงตอนนั้น... ข้าจะช่วยเจ้ากอบกู้ชื่อเสียงของตระกูลเซียวและให้เจ้ารักษาคนที่เจ้ารักให้กลับมาเป็นปกติ"

เซียวหลันลังเลใจ นางมองดูหลี่หยางที่กำลังจะหมดลมหายใจแล้ว และมองดูเฉินเหวินที่กำลังยื่นข้อเสนอที่ไม่อาจปฏิเสธได้

"ตกลง" เซียวหลันกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ข้าจะทำตามที่ท่านต้องการ แต่ท่านต้องช่วยให้หลี่หยางรอด"

เฉินเหวินยิ้มเล็กน้อย "แน่นอน... ข้าจะช่วยให้มันรอดอย่างแน่นอน"

ในที่สุด เซียวหลันก็ยอมทำข้อตกลงกับเฉินเหวิน นางถูกพาตัวไปยังวังหลวงพร้อมกับหลี่หยางที่อยู่ในอาการสาหัส นางไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจในครั้งนี้จะนำพาเธอไปสู่เรื่องราวที่ซับซ้อนและอันตรายยิ่งกว่าที่เธอเคยเจอมานัก...