เสียงเพลงกระหึ่มที่ดังกึกก้องไปทั่วผับ ในมุมหนึ่งที่ค่อนข้างมืดหลบสายตาผู้คน ราเชนทร์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า หวังให้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ช่วยทำให้ตนลืมใบหน้าของใครบางคน แต่เหมือนยิ่งเมาใบหน้าของเธอคนนั้นกลับยิ่งเด่นชัด มิหนำซ้ำเสียงใสๆ ของเธอยังดังก้องอยู่ในหัว รอยยิ้มหวานๆของเธอยิ่งเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ เขาได้แต่ยกยิ้มสมเพชตัวเองที่ไม่สามารถลืมเธอได้แม้แต่วินาทีเดียว
"เอามาอีกขวด"
"นี่ขวดที่สามแล้วนะครับ"
"เอ่อ!เอามาเถอะน๊า วันนี้กูจะกินให้เหล้ามันหมดร้าน"
วิสกี้รสขมขวดที่สามวางลงบนโต๊ะตรงหน้าราเชนทร์ ไม่รอให้บาร์เทนเดอร์ได้ทำหน้าที่รินให้เขาคว้าขวดนั้นมาเปิดเองก่อนจะยกซดทีเดียวครึ่งขวด
ปัง!
ขวดแก้วถูกมือหนาวางกระทบเข้ากับเคาน์เตอร์บาร์จนเกิดเสียงดัง
"ดื่มหนักจังเลยนะคะ"เสียงใสเอ่ยถามขึ้น ราเชนทร์ปรายตามองเจ้าของเสียงนั้นครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปสนใจขวดวิสกี้ของตัวเองต่อ
"เมิน
