I MET YOU IN PRAGUE

Parang slow motion kong binuksan ang phone ko ng mag vibrate ito. " congratulations your Visa is already approved!" pagkabasa ko sa email na natanggap ko. Napatalon ako sa sobrang saya. Sa wakas makakaalis nandin ako. Pangarap kong makapag abroad para mapatayo na ang bahay namin na halos isang ihip nalang ay mabubuwal na. Agad kong chinat ang mga kapatid ko sa magandang balita Nagpadala agad sila ng pera para magamit ko at ang iba ay para sa mga pabili daw nila. Maraming pabili, magic sarap, kojic, tuyo at kung ano ano pa para akong magtitinda sa Prague hahaha Naalala ko ang sinabi ng employer ko sa akin. " may baby needs a nanny like you...I hope you can take care of him. He's nice person... All he need is to feed him..etc.. etc...etc" Naku kung pag aalaga lang sa baby easy saakin.... inalagaan ko na din ang mga pamangkin ko. Kaya yakang yakang ko lang ito. " Bhe baka naman kapag may open doon, sabihan mo kami para makasunod kami sayo. " Annie " Kapag meron sasabihan ko talaga kayo... para sama sama tayo doon." " So kami nalang dito sa Botika maiiwan... magreresign na lahat." Janna " Kasi nga mas may magandang opportunity na nag aabang. Kailangan grab di tayo kesa dito nalang sa botika." " Kelan flight mo? " Janna " Sa friday... so hanggang Wednesday nalang ako dito last day ko na yun. " " kaiinis naman dadalawa na kami naiwan dito. " Annie " I withdraw mo muna ang baby mo tska ka sumunod. Hahahha" Lima kami noon ang nag sunos sunod na ang pag resign ng kasama namin dahil na din may mas worth it na company. Ok naman ang Company namin... pero medyo introvert lang ang dating kasi botika bording/bahay ang destination. Hahaha Dumating ang araw ng flight ko, hinatid nila ako sa Airport ayoko namang makipagdrama dahil matapang akong babae..... joke lang, matapang nga ako kaso wala akong sense of direction yun lang ang problema ko sa sobrang takot ko hindi ko na alam kung saan ako tutungo. Kaya halos mapagalitan ako kapag inuutusan. Manila Airport to Vaclav Havel Airport Prague. 17 hours and 35 minutes ang biyahe ko sa sobrang tagal at halos naubos na ang dugo ko sa pagkahilo ko. First time kong sumakay ng eroplano no,.. Halos hindi ko na maitayo ang nga paa ko sa dehydrate kong katawan. Putik naman kasi... deretsong flight. Pagbaba ko ay muntik ko ng mabitawan ang bag ko mabuti nalang at nahawakan agad ni kuya ang bag ko. " Careful..." yun lang sabi niya at deretso na itong lumabas. " salamat naman dude..." may pa saludo pa akong habol. Nilabas ko ang phone ko para ichat sina ate. Nasa labas na daw sila kaya excited na din ako. Anim kaming magkakapatid. Ako ang ikatlo...sina ate ko at ang lalaki na sunod saakin ay nandito na din sila. May asawa na silang tatlo ako nalang ang wala... may dalawa pa kaming kapatid na nag aaral ng college kaya kailangan kayod kalabaw kaming magkakapatid. Kahit na may asawa at anak na sina ate hindi pa din sila tumitigil sa pagtulong saamin. May trabaho ako bilang Assistant Pharmacy sa Probinsya... kaso hindi yun sapat para makapatayo ng bahay kaya kahit wala akong alam sa buhay abroad, tinanggap ko pa din ang hamon. " Rae...." nakitang kong kumakaway ang ate ko. Nagyakapan kaming magkakapatid. Wala ang lalaki dahil sila daw ng asawa niya magluluto ng pagkain. Sa linggo ng hapon pa ako susunduin ng amo ko. Sabado at linggo daw ang off ng mga kasamang mga ofw nila ate, kaya halos kumpol kumpol sila sa apartment ng ate ko kapag may handaan or walang magawa hahaha Sana sa pag stay ko dito ng dalawang taon makapag ipon ako. Tiis lang Raelix Cate Carpi makakaahon ka din. Not now but coming soon......