อ้อนรักฉบับนางร้ายหลงยุค

ไต่เต้าหรือเต้าไต่?

สิบนาทีผ่านไป

“คุณขี่รถมอเตอร์ไซค์ของฉันพาฉันกลับได้มั้ยคะ?”

“ได้ข่าวว่าเธอขี่มาที่นี่เองนะ”

“เมื่อกี้ฉันโมโหน่ะค่ะเลยขี่มาเอง..ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง” เขย่าแขน “นะคะ”

“คนโดนจีบต้องขี่รถไปส่งคนจีบเหรอ?” หรี่ตามอง

“ก็งั้นสิคะ..พรุ่งนี้คุณก็ไปรับฉันที่บ้านเพื่อมาจีบคุณที่นี่เพราะฉันขับรถไม่คล่อง” JJ

‘กูอยากจะบ้า’ ยอดข้าวบ่นในใจ

-----++++--------------++

***ระหว่างเดินทางไปซอย4

“ไม่ต้องกอดเอวแน่นก็ได้” ยอดข้าวขี่รถมอเตอร์ไซค์กลับไปส่งเธอจริงๆโดยมีปอนด์ขับรถตามมารับกลับอีกที ‘ดูวุ่นวาย’

“ต้องกอดแน่นสิคะจะได้เหมือนคนจีบกัน” แนบหน้ากับหลังกว้าง

“คนจีบกันเขากอดกันที่ไหน” ขี่เข้าไปถึงซอยสามเป็นโซนบ้านจัดสรรขนาดกลาง

“แต่ในศาลาเมื่อกี้คุณก็กอดฉันนะคะ..แน่นมากด้วย” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนขับ “ไม่รู้ล่ะค่ะ..ค่ากอดเดี๋ยวคุณต้องเอาเบอร์โทรให้ฉันนะคะไม่งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปบ้านคุณแต่เช้าเลย ไปจริงๆนะ”

เอาแล้ววว

-------๑-------

เช้าวันจันทร์:07.10

“พ่อนนท์คะ” ไอยราเรียกพ่อตัวเองตอนรถติดไฟแดง

“ครับลูก”

“ถ้าสมมุติว่าหนูจีบคุณยอดข้าวสำเร็จคุณเขาต้องเรียกพี่อาร์มว่าอะไรคะ?” เพราะอายุเจ้านายเธอสมควรจะเป็นน้าเธอได้เลยนะห่างกันตั้งสิบเจ็ดปีเลยเถอะ

“น้องเขย” พ่อนนท์หัวเราะ “5555ใช่เหรอ?”

“พ่อนนท์อายุสี่สิบเจ็ด แม่จ๋าสี่สิบสี่ คุณยอดข้าวสามสิบเก้า พี่อาร์มยี่สิบห้า จะยังไงล่ะคะ”

“555ไม่รู้นะ” รถเคลื่อนตัวมาถึงหน้าบริษัท “รอให้เป็นแฟนก่อนแล้วค่อยคิดค่ะลูก ตอนนี้คิดว่าจะจีบเขายังไงให้ติดไม่ดีกว่าเหรอ?”

“หนูก็ว่างั้นแหละค่ะ..บ๊ายบายนะคะ” โบกมือลาพ่อตัวเองแล้วรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมากดไลน์..อิอิ เธอได้เบอร์โทรมาเมื่อวันเสาร์ตอนที่คุณเขาขับรถของเธอไปส่งเธอที่ซอยข้างๆในหมู่บ้านเดียวกัน

หนูไอ: คุณอยู่ไหนคะ~~

Read~~

ยอดข้าว: ร้านกาแฟ

ไอยรายิ้มกริ่มและไม่พิมพ์อะไรต่อ สองขาขาวภายใต้กระโปรงลายสก๊อตสีน้ำเงินเข้มบนหัวเข่า เสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีขาวชายเสื้ออยู่ในขอบกระโปรง ส้นสูงสีดำ เดินมุ่งหน้าไปร้านกาแฟข้างตึก เธอเห็นหนุ่มหล่อหน้าดุที่เธอชอบมากมาย

“สวัสดีค่ะนายท่าน”

ยอดข้าวมองสาวน้อยมัดผมสูงเป็นหางม้า ใบหน้านวลรูปไข่ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูอ่อนมันวาว “กินอะไรมั้ย?” หันกลับมามองถนนที่เดิม

“เลี้ยงใช่มั้ยคะ” ^^

“ทำนองนั้น” ตาคมมองเห็นคุณยาย เขาจึงลุกขึ้นยืน “สั่งเลยเดี๋ยวมาจ่าย” ขายาวมองขวาเพราะรถไปทางเดียว ก่อนจะข้ามไปเกาะกลาง มองซ้ายแล้วข้ามไปหายาย

ไอยรายิ้ม ‘คนหน้าดุใจดี’ ชอบมากขึ้นอีกแล้วค่ะท่านรอง เธอหันหลังไปสั่งโกโก้เย็นมาดื่มรอคุณยอดข้าวไปส่งยายตรงซอยข้างๆ เมื่อเขาเดินมาถึงก็อดถามไม่ได้ “คุณรู้จักคุณยายเหรอคะ?”

“เปล่าหรอก เพียงแค่เห็นแกข้ามถนนที่นี่ทุกวันก็เลยช่วยก็แค่นั้น แกชื่อยายสายอยู่บ้านในซอยนั้น” ชี้ไปที่ซอยข้างๆร้านกาแฟ “ลูกชายแกทำงานอยู่เมืองนอกส่งเงินมาให้แกกับสามีทุกเดือน สามีแกเดินไม่ได้น่ะ ต้องนั่งรถเข็นตลอด”

“ใจดีจังค่ะ..ฉันชอบคุณเพิ่มขึ้นอีกแล้ว” JJ

คนถูกบอกชอบหัวเราะในลำคอและคอส่ายหัว “เอาทุกเวลาจริงๆ”

“ก็คุณเปิดทางให้ฉันนี่คะ”

“ไม่แทนตัวเองว่าหนูล่ะ”

“ยังค่ะ..รอคุณตกลงเป็นแฟนฉันก่อนรับรองว่าคุณจะได้ยินบ่อยๆแน่ไม่ต้องรอตอนเผลอหรอก”

เปาะ!! ดีดหน้าผากกลมมน “เอาทุกดอกจริงๆ” ลุกขึ้นเดินหนีไปจ่ายเงินแล้วก้าวเท้าออกจากร้าน มือขาวบางจับชายเสื้อเจ้านายหน้าดุ เขาเพียงแค่ก้มมองแต่ไม่ว่าอะไร คนจับยิ้ม ‘โดนใจไปกว่าครึ่ง’

ไอยรายังคงติดใจเรื่องจดหมายเมื่อวันเสาร์ไม่หาย “คุณคะ”

“หืม”

“ฉันอยากได้จดหมายที่ช่างหลงเอาไปกลับคืนมาน่ะค่ะ ได้มั้ยคะ?”

“ได้สิเดี๋ยวบอกปอนด์ไปเอามาให้” เพราะว่ามันก็เป็นจดหมายของเขา

กอดแขนล่ำเดินเข้าสำนักงาน “ขอบคุณนะคะ” แล้วรีบคลายออกเมื่อเห็นใครๆหลายคนมองมาพร้อมกับเสียงซุบซิบๆ ดังเข้าหูเบาๆ

คำซุบซิบ “สงสัยเอาเต้าไต่/สงสัยคงจะผ่านมาเยอะ/สงสัยชอบเกาะฯลฯ” เยอะแยะมากมายตามทางที่เดินผ่าน

ไอยราหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางกลุ่มคนสี่ห้าคนก่อนทางขึ้นลิฟท์ ยอดข้าวหยุดแล้วคอยมองว่าไอยราจะทำอะไร เขาเห็นเธอเดินไปหาผู้หญิงในกลุ่มหนึ่งแล้วถามว่า “อะไรคือใช้เต้าไต่คะ?” เอียงคอถามท่าทางน่ารัก “เต้าของฉัน” ชี้หน้าอกอวบของตัวเองที่ดุนดันล่อตา “มันไม่มีขาก็ไม่รู้ว่าเต้าคุณมีรึเปล่าถึงได้กล้ามาว่าคนอื่น” มองขึ้นลงๆ “ฉันยอมรับว่าฉันชอบคุณยอดข้าวจริงและไม่ได้ชอบแบบธรรมดาด้วยนะ..จะเอาเป็นสามีเลยด้วย ฉันกล้าพูดกล้ายอมรับจะหาว่าฉันผ่านมาเยอะเท่าพวกคุณมั้ย..ก็เปล่าเพราะฉันเพิ่งเคยชอบคุณยอดข้าวเป็นคนแรก จำได้ว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะ..อย่ามาเสือกมาว่าเรื่องของคนอื่นถ้าคุณมีความกล้าไม่ถึงครึ่งของฉัน” ด่ายาววว

ยอดข้าวเดินมาจับมือไอยราผ่านพวกชอบซุบซิบที่รีบก้มหน้าแทบจะไม่ทันเมื่อเขาเหลือบมอง ใจจริงก็อยากจะจัดการพวกซุบซิบนินทานี่ให้หมดแต่มันก็ไม่ใช่เรื่อง เมื่อเข้ามาถึงในลิฟท์ “ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมด่าเก่งจัง” คนเก่งถูกกักอยู่ในอ้อมแขน

“ก็โมโหนี่คะ..อยู่ดีๆมาหาว่าฉันเอาเต้าไต่” เหลือบตามองคนสูงกว่า “เต้าไต่ยังไงอ่ะคะ?” ยกมือเกาะบ่าล่ำ

“หึ” หันหน้าหนี ‘แพ้ทางหล่อนราบคาบ’ ติ้ง!!!! เสียงลิฟท์มาถึงชั้นหกเหมือนระฆังพักยก คนสองคนผละออกจากกันทันที “รอเป็นแฟนแล้วจะสอน” เดินนำหน้าออกไป

ไอยราหน้าแดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่ ‘ต้องสอนอยู่แล้วสิเจ้าค่ะ’ เดินตามหลังมองเห็นท่านรองเข้าห้องไปแล้ว เธอเดินเอากระเป๋าไปเก็บที่โต๊ะก่อนจะเดินไปที่ห้องชงกาแฟเธอเห็นปอนด์อยู่ในนั้น ห้องชงกาแฟเป็นห้องขนาดเล็กจะให้เธอเดินเข้าไปอยู่ด้วยคงจะไม่เหมาะ ‘รอด้านนอกดีกว่า’

ปอนด์ชงกาแฟเสร็จเรียบร้อยหันกลับมามองเห็นสาวน้อยเลขาผู้น่ารัก “เฮ้อ!!! น้องไอ”

“J อะไรค่ะ” ยิ้มเอียงคอ

“จะอะไรล่ะ พี่อกหักน่ะสิครับ”

“5555 อกหักอะไรล่ะคะ ถอยค่ะจะชงกาแฟให้ท่านรอง” เธอมองนาฬิกาตอนนี้ใกล้จะแปดโมงแล้ว “เอ๋..” รีบถามปอนด์อย่างสงสัยเมื่อนึกขึ้นได้ “ไม่ใช่ว่าท่านรองกินแล้วที่ร้านข้างล่างเหรอคะ?”

“อ๋อ ร้านข้างล่างน่ะกินโกโก้ร้อนไม่ใส่น้ำตาล น้องไอชงไปเถอะเพราะคุณยอดจะมากินกาแฟข้างบนก่อนทำงานทุกครั้งน่ะ”

“อ่อค่ะ” เข้าไปในห้องชงกาแฟ ปอนด์ยืนมองคนตัวเล็กอย่างเสียดายแต่ก็ต้องยอมถอยออกมาเพราะเขาได้ยินชัดเจนแล้วว่าเธอชอบใคร

ตรู๊ดดๆๆ ~~คุณยอด~~ เสียงเรียกของโทรศัพท์ทำให้เขาออกจากภวังค์ ติ่ด!! กดรับ “ครับ”

“ไปเอาจดหมายของไอยราที่ไอ้ช่างหลงมาให้ฉัน” ติ่ด!! วางสาย

“เฮ้ออออ!!! อย่างนี้ไม่ต้องจีบกันแล้วล่ะครับน้องไอ” บ่นงึมงำๆวางแก้วกาแฟแล้วเดินไปกดลิฟท์ลงที่ชั้นสี่แผนกช่าง

-------+±+++-------

09.00น. ในห้องทำงาน

“วันนี้มีนัดทานข้าวกับคุณสมเกียรติผู้ถือหุ้นโรงแรมในเฟส2นะคะ” เลขาสาวยืนรายงานพร้อมกับรอรับแฟ้มเอกสารอนุมัติเงินเดือนที่ตัดยอดทุกวันที่25 ไอยรารู้แล้วว่าเธอมาทำงานได้แค่สี่วันหักค่าชุดตอนไปตีกอล์ฟแล้วก็คงจะไม่เหลืออะไร แงๆๆ

“อืม”

“ฉันไปด้วยนะคะ”

ยอดข้าวเงยหน้าขึ้นมอง “ไปทำไมล่ะมันเป็นเวลาเบรกของเธอนะ”

“ฉันเป็นเลขา นี่มันอยู่ในตารางงานฉันก็ต้องไปด้วยสิคะ?” หน้างอง้ำ “นะคะหนูไปด้วย” สลับโหมดทันที 'หนูออกทีไรผ่านตลอด'

“หึ” พยักหน้ารับ “ก็ไปสิ” หลังจากนั้นยอดข้าวลงมือเซ็นต์เอกสารต่อ

ก่อกๆๆ!!! ก่อกๆๆ “ขออนุญาตครับ” ปอนด์เปิดประตูเข้ามา “จดหมายครับ” กระดาษจดหมายแผ่นเล็กๆที่เป็นเรื่องลงเฟสเมื่อวันเสาร์ถูกยื่นถึงมือเจ้านายพร้อมกับเจ้าตัวถอยกลับออกไป

ไอยรามองกระดาษแผ่นนั้นที่ช่างหลงเอาไปโพส “ฉันขอนะคะ”

“เธอเขียนให้ฉันไม่ใช่เหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิคะ เขียนให้คุณแต่ฉันเพิ่งรู้ว่ามันพลาดตรงไหน” เธอยื่นมือไปขอจดหมาย เมื่อเขาส่งให้เธอรีบใช้ปากกาเขียนอะไรบางอย่างเพิ่มเติมแล้วส่งคืนให้ท่านรอง “นี่ค่ะ..จดหมายของท่านรอง” เธอยิ้มหวานสมใจก่อนจะเดินออกจากห้องไป

ยอดข้าวก้มมองข้อความในจดหมายที่มีชื่อของเขาเพิ่มขึ้นมา

ถึงคุณยอดข้าวเจ้านายของฉัน

ข้อความ: ฉันชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจะเป็นอะไรมั้ยคะถ้าฉันจะขอจีบคุณมาเป็นแฟน….ไอยราเลขาผู้น่ารัก.

คนอ่านยิ้ม “หึ เด็กบ้า” เก็บจดหมายไว้ในลิ้นชักโต๊ะของตัวเอง

“เธอมันน่ารัก”