REUNION OF THE HEARTS BOOK 2

Life is like a never-ending book. Our life story unveils, just like a book takes us through its story. There are so many pages that you don’t know or you might have no idea what comes next in some cases, maybe you can accurately predict what comes next, or in other cases, your predictions might be completely wrong, just like how life is. There are many unexpected trials in every pages that will test you, your resilience and how far you can go just to get through them. Pages to guide you before you reach the end, but you definitely have to keep reading (keep living) to know the entire story until you will read the phrase "And they live happily ever after." Minsan nga ay may mga librong hindi mo inaasahang tragic pala ang dulo. May mawawala, o may aalis. And there is no way you can change it, just like you can never change the past. Yeah, past. Past that will molds you into a better person. Dahil sa maling pag-ibig, maraming tao ang nasaktan, may mga nadamay rin sa kaguluhang nangyari sa buhay namin na naging dahilan ng aming masakit na hiwalayan. But it becomes my inspiration to love myself more than anything else. Marami mang luha ang nasayang, marami mang puso ang nasaktan, may buhay mang nawala dahil sa masasakit na pahina sa unang libro pa lang ng aming kwento, ay naging lesson naman ito sa akin. It becomes my motivation to be the best version of myself. Naggrow ako at mas nag matured dahil doon. It's not impossible, of course. If you just wanted to see the bright side of every pain and sorrow that you experience from your past. You will grow and learn from it. • "Buongiorno, Signorina Marchese. Il signor Morelli è qui," bungad agad ng isa sa mga butler namin nang makalabas ako mula sa kuwarto ko para sana kumain ng umagahan. (Good morning, Miss. Marques. Mr. Morelli is here.) Si Topher? Ang aga niya naman yata. Wala pang 1pm nandito na agad siya. Tumango lang ako bilang sagot sa butler bago ako humakbang pababa ng hagdan. And I saw him on the living room, standing in front of our cabinets habang tinitingnan ang mga pictures ng pamilya namin lalo na ang painting na nasa itaas nito. "Mr. Morelli, what brings you here in this early?" sambit ko agad nang makababa na mula sa hagdan dahilan upang mapalingon agad siya sa gawi ko bago ngumiti nang makita ako. "It's only 8:24 in the morning," dugtong ko pa habang nakatingin sa may wall clock na nasa taas ng flat screen TV namin sa may living room. "Vostra altezza!" masayang untag niya dahilan upang mapairap ako sa hangin. (Your highness!) Ayan na naman ang signature niya tuwing masaya siya. Anong kabaliwan na naman kaya ang nangyari sa kaniya kung bakit ang ganda ng mood ng baklang to ngayon. He is Topher Kiel Morelli, I met him four years ago. Nung bagong salta pa lang ako sa lugar na ito. He's my grandmother's personal assistant. Pero parang pamilya na ang turing ng mga ito sa kaniya dahil sa sobrang kalog nito at masayang kasama. We became friends the moment he saw me crying alone beside the pool the next day after my arrival. I don't know, we just click and that's it. Hindi naman siya mahirap kaibiganin dahil friendly rin naman siya. As what I have said, he's kalog and happy to be with. "Anong masamang hangin ang nangyari na naman sa'yo kung bakit masayang masaya ka yata?" tanong ko agad nang makalapit na sa kaniya saka ko siya pinamewangan at tinaasan ng isang kilay. Lumapit rin naman agad siya sa akin saka kumapit sa kaliwang braso ko. Topher is so handsome indeed. Maskulado rin at talagang nakakahulog panty lalo na't nagpakaseryo siya. Ang kaso, mukhang namali yata ang pagkakatuli sa kaniya kaya naging bakla. Napakalaking sayang talaga para sa mga kababaihang nagkakandarapa para sa kaniya. Topher is a pure Italian pero pusong Pilipino dahil lumaki siya sa Pilipinas. Kinupkop daw siya ng kaniyang personal na Yaya nang mamatay ang kaniyang mga magulang dahil sa aksidente. And all of their business burnt down and the rest is history. Naawa nga ako sa kaniya but he keep on telling me not to, dahil swerte naman daw siya sa mga taong kumopkop sa kaniya. And he's happy with them. Kaya lang daw siya bumalik rito sa Italy para dalawin ang kaniyang mga magulang sa puntod ng mga ito. But then again, nagkaroon ng problema ang pamilya niya sa Pilipinas kaya napilitan sitang tumira rito at maghanap ng trabaho sa murang edad para suportahan ang kaniyang pamilya sa Pilipinas. And sa pamilya namin siya napadpad. Nung una raw, janitor lang siya sa kompanya ng pamilya namin. Pero dahil naawa raw si Lolo sa kaniya kaya pinag-aral niya ito hanggang sa makapagtapos at maging assistant siya ng Lola ko sa kompanya. At magpasahanggang ngayon ay nandito pa rin siya. At naging parte na siya ng pamilya namin. Pero hindi na siya dito nags-stay sa bahay. Bumili siya ng condo unit niya last five years raw pero madalas pa rin daw siyang binibisita dito. Just wow lang. Saludo talaga ako sa baklang to. "Ikaw naman sister, masyado yatang masama ang gising mo kaya umagang umaga mukha kang biyernes Santo. Sayang ang ganda sis," untag niya saka niya hinawakan ang magkabila kong pisngi at hinila iyon para pangitiin ako. Hindi ko talaga alam kung anong trip ng lalaking ito. "Pwede ba tope (to-pe), wag ka nang paligoy-ligoy pa sa pakay mo at sabihin mo na sa akin ang ipinunta mo rito. Alam ko namang hindi tungkol sa meeting yan para mamayang ala una ng hapon," sambit ko agad dahilan upang bumalik na naman siya sa pagkapit sa may braso ko at inihilig pa ang ulo niya sa balikat ko. "I was invited in a masquerade ball, and they are asking me to be their date and you know how much I hate that. Kaya naman pumunta agad ako rito para—" "Para yayain mo akong maging date mo?" putol ko agad sa litanya niya dahilan upang mapahugot ako ng malalim na buntong hininga. "Tope, alam mo namang—" "Please, Keishana! Ikaw na lang ang pag-asa ko. Ayokong may kumakapit sa aking mga germs, you know how much I hate bacterias! Baka magkavirus pa ako kapag lumapit sila sa akin at pagsamantalahan ang aking katawan— ouch!" binatukan ko nga. Napakaarte talaga ng baklang ito. "Hindi ako sasama," sambit ko at akmang aalis na sana ako para tumungo sa may kusina dahil gutom na gutom na ako nang agad niya naman akong pigilan at lumuhod sa aking harapan. Nagmamakaawang samahan ko raw siya sa masquerade ball na sinasabi niya. He even clasp his both hands while begging me to come. "Please, Keish. Maawa ka sa musmos kong katawan, ayoko pang marape ng mga babaitang yun! Virgin pa ako!" Agad naman akong napasapo sa sarili kong noo dahil sa mga pinagsasabi niya. Alam niya kasing tamad akong dumalo ng mga parties kaya ginagawa niya ang bagay na to. Hay topee! "Keishana, I'm begging you—" "Fine, fine I'm going!" I said in defeat which made him stood in a sudden with a wide smile written on his lips. "Talaga sasama ka?" hindi niya makapaniwalang sambit na siyang tamad kong ikinatango. "Oh my gosh! You really love me na talaga! Thank you sister! See you latuuurr, muwah!" Sabay flying kiss niya pa at kumaripas ng takbo. Napapailing na lang ako habang tinatanaw siya na masayang papalabas ng bahay. A full grown man is now acting like a child. Kung makita lang talaga siya ng mga babaeng nagkakagusto sa kaniya, ewan ko na Lang. Sigurado akong guguho sa isang iglap ang pantasya nila sa kaniya. Napapailing na lang akong pumasok sa may dining room. Masquerade ball. For the second time in four years. I am attending that freaking ball because of that man. Again. Siguradong kapag nakita na naman nila kaming magkasama, I'm sure baka kuyugin na ako ng mga babaeng Patay na Patay sa kaniya. Lalo na ang nagpasimuno ng masquerade na yun. If I know, Theresa invited him yesterday but he rejected it because of me. And now he accepted it because of an unknown reason. Goodluck to me.