๘.๑
บลินดาเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่หันหลังให้และเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าอย่างไม่คิดจะสนใจสักนิด ตอนนี้หล่อนกำลังเจ็บใจอย่างที่สุดและจะต้องเอาชนะให้ได้!
ก็ได้ในเมื่อเขาว่าหล่อนไม่ดีสักอย่าง คนไม่ดีสักอย่างแบบหล่อนนี่แหละจะเป็นเมียของเขาให้ดู
บลินดาจึงตัดสินใจถอดเสื้อยืดตัวนอกออก ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วถอดกางเกงผ้าเนื้อนิ่มราคาแพงขาสั้นออกจากสะโพก
บัดนี้ร่างบางของหญิงสาวจึงเหลือเพียงบราลูกไม้คัพบีสีแดงกับซับในลูกไม้สีเดียวกัน นับหนึ่งถึงสิบแล้วพุ่งตัวไปยังร่างหนาที่ยืนหันหลังให้หล่อนพร้อมกอดเอวเขาเอาไว้แน่น
“เฮ้ยนี่คุณ! ทำบ้าอะไรปล่อยผมเดี๋ยวนี้”
“ไม่ ดาไม่ปล่อย”
“ผมบอกให้ปล่อย!” รพีตวาดเสียงเข้ม ใจกระตุกวูบ มือก็พยายามแกะมือบางของหญิงสาวที่เกาะเอวเขาแน่นยังกับปลิงบึง ขณะเดียวกันก็เริ่มรู้สึกวูบวาบกับอกอวบที่แนบเข้ามากับแผ่นหลังกว้างของเขาอย่างจงใจ ที่สำคัญตอนนี้เขารู้สึกได้
