เสน่ห์นางมาร

4.2

๔.๒

ชายหนุ่มหันหลังให้เมื่อพูดจบ หญิงสาวมองอย่างตัดพ้อ ใจดำอะไรอย่างนี้ หากเขามีน้ำใจไถ่ถามหล่อนสักนิด ช่วยหล่อนสักหน่อย หล่อนสัญญาเลยว่าจะทำตัวเรียบร้อยให้เขาไม่หนักใจ แต่เมื่อเป็นเช่นนี้ มีหรือบลินดาจะยอมง่ายๆ ทันใด หญิงสาวก็บีบน้ำตาราวสั่งได้ ดูสิว่าเขาจะใจร้ายกับหล่อนได้อีกไหม หญิงสาวคิดแค้นๆ

“ฮือๆๆ”

เสียงร้องไห้กระซิกทำให้รพีชะงัก ร่างสูงใหญ่หันกลับไปมองอย่างเบื่อหน่าย คิ้วเข้มจึงขมวดพันกัน

“เป็นอะไรอีกล่ะคุณ ผมไม่มีเวลาว่างมากนะครับ ที่จะได้คอยเฝ้าเอาใจคุณ”

“ไม่ได้ให้เอาใจสักหน่อย แต่ดาเจ็บ ลุกไม่ไหวด้วย ฮือ” บลินดาแสร้งร้องไห้เมื่อชายหนุ่มแสดงอาการหงุดหงิด ทว่าเรื่องลุกไม่ไหวนั้น หล่อนไม่ได้แกล้ง ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อเท้าและมันก็กำลังบวมเป่งอย่างเห็นได้ชัด

รพีขมวดคิ้ว สาวเท้าเข้าไปหาร่างบาง แล้วยอบตัวนั่งลงบนส้นเท้า พลันชะงักฝ่ามือที่ยื่นลงแตะข้อเท้าเล็กของหล่อนก่อนจะค่อยๆ จับยืดออก จนได้ยินเสียงครางด้วยความเจ็บปวดจากปากหญิงสาว

“อูย... เจ็บ เบาๆ สิ!” คนเจ็บจริงแหวอย่างลืมตัว

“ก็เบาอยู่นี่ไง คุณนี่เจ็บนิดเจ็บหน่อยทำเป็นเรื่องมาก เฮ้อ! ซวยจริงๆ” ชายหนุ่มสบถออกมาเบาๆ ตาประสานตากลมโตที่มองมาตาปริบๆ พลันใจเขาก็กระตุกวูบ เมื่อสบตาออดอ้อนผิดปกติ ร่างสูงถอยห่างอัตโนมัติเมื่อสถานการณ์เริ่มไม่น่าไว้วางใจ

“เอางี้เดี๋ยวผมจะช่วยพยุงคุณไปอาบน้ำ เสร็จแล้วจะพามากินข้าว แล้วหลังจากนั้นก็ค่อยว่ากันต่อว่าจะทำไง” รพีสรุปพลางพยุงหญิงสาวให้ลุกขึ้นก่อนที่จะทรุดลงไปใหม่เมื่อบลินดาร้องคราง

“โอ๊ย ไม่ไหว ดาเจ็บ พี่พีอุ้มดาหน่อยสิคะ” รพีผงะห่างหญิงสาวนิดหนึ่งเมื่ออีกฝ่ายเปลี่ยนสรรพนามเรียกขานเขาอย่างกะทันหัน

เรียกพี่พี... ทำตาหวาน ผีเข้าหรือเปล่า มาไม้ไหน แต่จะมาไม่ไหนก็ไม่น่าไว้วางใจสักไม้ละน่า

ชายหนุ่มคิดในใจก่อนจะมองสบตาที่มองมาราวแม่สาวไร้เดียงสาเสียจนเขาเองยังนึกกลัว!

“เรื่องมากจริง!” เขากระแทกเสียงอย่างหงุดหงิด แต่หงุดหงิดอะไรยังบอกตัวเองไม่ได้ “บอกอะไรไม่เคยเชื่อสมแล้ว ทำดีๆ สิ”

รพีไม่วายเอ็ดหญิงสาวที่ทำหยุกหยิก แต่พอร่างสูงสอดท่อนแขนแข็งแรงเข้าช้อนร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนเท่านั้น สองแขนกลมกลึงขาวผ่องก็โอบรัดต้นคอชายหนุ่มเอาไว้แน่น

จนรพีรู้สึกได้ถึงหน้าอกหน้าใจอวบหยุ่นเบียดแนบชิดกับอกกว้างแข็งแรงของเขาราวกับว่าอีกฝ่ายจงใจ แต่พอก้มลงมองใบหน้าเรียวสวยอย่างค้นคว้า หล่อนกลับทำหน้าเจ็บปวดโอเวอร์จนเขานึกหมั่นไส้

“นี่คุณ ไม่ต้องกอดคอผมแน่นขนาดนั้นก็ได้ หายใจไม่ออก!”

แต่คำพูดของเขาก็เหมือนกับลมที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เพราะนอกจากจะไม่ทำตามแล้ว บลินดายังแนบใบหน้าลงซบซอกคอชายหนุ่มอีกต่างห่าง

ร่างแกร่งถึงกับเกร็งไปทั้งตัว เมื่อลมหายใจอุ่นๆ ของหล่อนเป่ารดต้นคอ เขาก็แค่ผู้ชายธรรมดา ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหนให้หล่อนยั่วเล่น

เด็กบ้าเอ๊ย ริจะยั่วใช่ไหม เดี๋ยวเถอะจะสั่งสอนให้เข็ด!

“เอ้า! ถึงแล้ว” รพีค่อยๆ วางร่างนุ่มนิ่มลงบนพื้นปูนที่เขาเทไว้เพื่อไม่ให้แฉะจนเกินไปเวลาต้องเปียกน้ำบ่อยๆ หญิงสาวค่อยๆ พยุงตัวยืนอย่างยากลำบาก สองมือบอบบางยังคงกอดคอเขาไว้เพื่อพยุงตัวให้ยืนได้อย่างถนัด

“อุ๊ย ดายังเจ็บอยู่เลย ตายละพี่พี ดาลืมผาถุงคุณป้ามาเปลี่ยน” บลินดาเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มเป็นเชิงขอร้อง รพีได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาใจ

“งั้นก็ยื่นดีๆ สิ เกาะขอบโอ่งไว้ นั่นแหละเดี๋ยวมา”

เขาสั่งด้วยน้ำเสียงทื่อๆ ไม่กระด้างเหมือนเคยแต่ก็ไม่ได้อ่อนโยนลงสักเท่าใด ทว่ากลับทำให้ใจคนฟังไหววิบ แช่มชื่น บลินดามองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างเขินอาย แก้มใสแดงเรื่อขึ้นเมื่อคิดถึงตอนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขาเป็นครั้งแรก

“น่ารักจัง คอยดูนะพี่พี ดาจะทำให้พี่พีรักดาให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม อุ๊ย! เจ็บชะมัด” บลินดาอุทานออกมาเมื่อเผลอทิ้งน้ำหนักลงบนฝ่าเท้าข้างที่แพลง

ไม่ถึงห้านาที ร่างสูงก็เดินทั่กๆ เข้ามา บลินดาใจเต้นแรง ยิ้มเขิน เมื่อในมือชายหนุ่มมีผ้าของมารดาถือมาด้วยรวมทั้งผ้าขนหนูของหล่อนที่แขวนไว้…

“เอ้ารับไปสิ รีบๆ อาบซะด้วย ผมสายแล้ว” เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู “เดี๋ยวผมจะรออยู่ข้างหน้านะ ถ้าเสร็จแล้วก็เรียกแล้วกัน”

บลินดารับผ้ามาถือไว้ก่อนจะจับแขวนไว้ข้างๆ ร่างบางค่อยๆ กระโผลกกระเผลกเข้าไปข้างใน หยิบผ้ามาสวมแล้วถอดชุดนอนออก จัดการอาบน้ำอย่างทุลักทุเล…

ขณะเดียวกันรพีก็นั่งรอหญิงสาวอย่างเซ็งๆ แต่ในใจกลับยังรู้สึกเหมือนกับว่าหน้าอกหญิงสาวยังเบียดแนบอยู่กับอกของเขาไม่ไปไหนเลย

ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างโมโหตัวเอง ผู้หญิงร้อนแรงอย่างบลินดาไม่ว่าอะไรที่หล่อนพอใจหล่อนต้องได้ เขาไม่เคยเห็นสักครั้งที่หล่อนอยากได้อะไรแล้วจะไม่ได้ แม้แต่ผู้ชาย! เขาไม่ยอมให้หล่อนมาปั่นหัวเล่นเหมือนคนอื่นเด็ดขาด

เพราะผู้หญิงอย่างหล่อนไม่มีค่าอะไรให้เขามานั่งคิดถึงสักนิด หล่อนไม่เคยทำตัวมีประโยชน์ ดีแต่เที่ยวเล่น โปรยเสน่ห์ แต่งตัวโป๊ นี่ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งเขาจะจับฟาดเสียให้เข็ด โทษฐานที่ไม่มีความเป็นกุลสตรี แถมยังใจกล้าหน้าด้านเกินไป หล่อนคงจะนอนกับใครมาจนทั่วแล้วสิท่า ถึงได้ไม่กลัวเขาสักนิด!

ยิ่งคิดชายหนุ่มก็ยิ่งโมโห ที่เขาต้องมานั่งเสียเวลากับผู้หญิงไม่ได้เรื่องอย่างบลินดา