Sunny Tears

Chapter 4

Chapter 4

"Where's Yannie?" Napapikit siya sa inis nang marinig ang boses ng binata. Katatapos niya lang kasing mag-ayos ng mga chocolates sa isang pasilyo. Hindi pa man siya nakakapagpahinga ay ito na naman ang lalaki at sinisingil siya.

"Hoy!" Ramdam niya ang pagkalabit sa kanya ng kaibigang si Isla. Umismid siya. "Hinahanap ka. Jusmiyo ka! Attorney pala 'yon!" bulong nitong singhal sa kanya.

"Tinatamad na ako," reklamo niya. "Bakit naman kasi?" Kunot-noo niyang tinungo ang binata.

Nakatayo ito sa labas hindi man lang alintana ang lamig ng gabi. Umihip ang malamig na hangin at mabilis niyang niyakap ang sarili. "Ano na naman ang kailangan mo? Hindi ba sabi ko, hintayin mo na lang ang sahod ko?" matapang na tanong ni Yannie sa binata.

Ang kapal din talaga ng mukha ko. Ako na nga ang may kasalanan, ako pa ang galit.

"No. I want you to pay for it." Masama itong tumingin sa kanya. "I want you to be my date for the party tonight," usal nito dahilan upang magulat siya ng todo.

"A-ano? Why me?" nagugulat niyang tanong.

"Dahil gusto ko. At dahil 'yon na ang paraan para mabayaran mo ako. Honestly, I can pay for it. Masyado lang talaga akong nainis nang binangga mo ang kabibili ko lang na kotse," mahabang litanya ng nito.

Umismid siya. "Aksidente 'yon, Mister." Tumalikod siya ngunit mabilis ring humarap pabalik. "At oo, papayag ako sa gusto mo dahil wala talaga kong pera." Mabilis siyang tumalikod. Kunot-noo siyang pumasok at inis na tinungo ang Counter 1 ng CVS.

"Bakit naman kasi . . . " naiinis na bulong niya sa sarili.

"Ano ang nangyari? Ano'ng sinabi?" usisa ng kaibigan.

"Kailangan ko raw sumama sa kanya sa isang party bilang kabayaran sa pagbangga ko sa kotse niya. As if he's telling me he doesn't need me." She scoffed as pain tangled her throat. Bakit ba nagagalit siya?

"What's wrong? Mas maganda na 'yon dahil hindi mo na kailangan magbayad ng pera, right? Bakit nakabusangot ka riyan?" tanong nito sa kanya nang nakakunot ang noo.

Umiling siya. "Hindi ko alam. Hindi ko alam. Why do I have to feel this way?" naiinis niyang tanong sa sarili. "Bakit gano'n?"

"Hala ka!"

Muntik na siyang mabatukan ang kaibigan dahil sa biglaang pagsigaw nito. "B-Bakit?" nagugulat niyang tanong sa dalaga. Umiling ito sa kanya habang nandidilat ang nga mata. "Bakit?"

"Are you in love?"

She was taken aback because of that question. Was she? Sa kaunting panahong pagkikita nila ng binata, nahulog na ba kaagad ang loob niya rito? Nag-iwas siya nang tingin sa kaibigan. She can't grasp the right words to say to her. Umiling siya habang kinakalma ang sarili. She can't be, right? Inalala niya ang unang pagkakataong dumapo ang paningin niya sa binatang iyon. Aaminin niyang guwapo ito, he has a perfect jaw like Lucas and Marcus na napapanood niya lang sa Youtube. His eyes are raven black, he has a jet-black hair the perfectly fits with his round and gorgeous face. He's deadly and sickly gorgeous. She snapped right in that instant she knew she was worshipping the guy she barely knew.

"Are you, Yannie my friend?"

Tinitigan niya ang kaibigan sa mga mata. Her eyes were asking, scared, and worried. "I-I don't k-know," mahinang sagot niya rito. "Hindi ko alam. Hindi puwede, Isla. This can't be happening to me!" She cried in frustration. "Kailangan ko lang namang magbayad, bakit ganito?"

"Silly," mahinang tumawa ang kaibigan. "Bakit ka na umiiyak d'yan? In love ka lang naman. Ano ba ang mali ro'n?" natatawang tanong nito sa kanya.

"Gaga! Nakakainis naman kasi! Bakit sa dami nang nilandi ko, sa taong 'yon pa ako tinamaan?" tumatawang tanong niya sa kaibigan.

"That's life," anito. Tumayo ito saka nag-inat ng katawan. Humikab ito. Mag-aalas sais na rin kasi ng gabi. "Puwede ka nang umuwi. Ako na muna rito."

Tumayo na siya. Tinatamad niyang binitbit ang mga gamit. "Mauna na ako sa 'yo," paalam niya sa kaibigang pilit ngumingiti sa kanya.

"Relax! Huwag mo masyadong isipin. At isa pa, mas mabuti na ring matapos na 'yang problema mo't makakalimutan mo rin 'yong tao."

Right. He's far from my grasps.

"Hmp!" Ibinagsak niya ang katawan pagkauwi. May kailangan pa siyang ipasang manuscript bukas. Dapat nga ay magsusulat siya ngayon ng panibago. "Tsk!" Ikinumpas niya sa ere ang kamay dahil sa inis. Nag-ayos siya ng sarili nang makatanggap ng text message mila sa binata.

"How did he know my number?" tanong niya sa sarili. "Right! He's famous and has lots of connection. Baka nga alam niya kung saan ako nakatira," usal niya na sinabayan pa nang pag-iling. Mabilis siyang kumilos dahil gusto niya na ring matapos ang lahat. Isang gold fitted dress ang napili niyang isinuot. She partnered it with a white ankle strap stilleto. She lowered her hair and applied minimal make up. Ayaw niyang magpaganda. Simple. Iyon lang ang gusto niya. Dahil ayaw naman niyang sumama, baka sakali kapag nakita siya ng binata ay aayawan siya nito. She sprayed a little bit of baby cologne to dismiss her date.

Date.

She hate that thought. Hindi naman ito date. Sasama siya dahil ito ang kabayaran sa nagawa niya. Nang makarinig busina ng sasakyan ay kaagad siyang pumanaog upang tingnan kung sino iyon. Kaagad na sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang sasakyan ng binata. Ito ang nabangga niya. "Tsk! Maayos na pala," iiling-iling na usal niya. Mabilis niya isinukbit sa balikat ang purse saka nakangiting naglakad palabas. She made sure her apartment was locked before she head straight to the car. Much to her surprise, hindi ang binata ang napagbuksan niya ng pinto. It was a man in his forties.

"Good evening, Miss Yannie," bati nito sa kanya. "Ako po ang inutusan ni Sir Giovannie na sumundo sa inyo. Nasa venue na po siya," pagbibigay alam nito sa kanya bago ngumiti. Napalis ang naglalarong ngiti sa kanyang labi.

Dismayed.

Iyon ang naramdaman niya. Sino ba naman siya upang pagtuuan nang pansin ng binata? She carefully sit in the backseat of the car and shut the door slowly. Ayaw na niyang makasira ulit. Ngumiti siya sa driver saka nag-iwas ng tingin. Angered slowyly crept in her heart. Naiinis siya sa sarili. Kung ano-ano ang iniisip niya. Hindi siya kailan man magugustuhan ng binata.

Umabot halos kalahating oras ang biyahe at naiinip na siya. Akala niya kasi ay nasa malapit lang ang party. Kailangan niya pang magsulat pagkauwi. "Nandito na po tayo." Napukaw ang kanyang atensiyon nang magsalita ang driver. Tumango siya rito bago iginala ang paningin. Lumabas ang ginoo at pinagbuksan siya nito ng pinto. Bumuntonghininga siya.

"Salamat," pilit ang ngiting usal niya. Itinuro nito ang venue. Maaliwas ang kabuuan niyon nang makapasok siya. Lights are everywhere. It's like a birthday party. Binasa niya ang pangalang nakasulat doon. Balloons are beautiful y stack up together. The luminuscent

Kim.

What a nice name. She shrugged he shoulders. Nangangapa siya. Wala man lang lumapit sa kanya. Ano pa nga ba ang inaasahan niya? She's not one of them. She's just a mere woman bound to pay her debt. Iginala niya ang paningin. She was late for the party. Nagkakasiyahan na ang lahat. She caught the attention of a guy laughing. Sumibol ang galit sa kanyang puso. Nanginginig siya habang naglalakad papalapit sa binata. She grabbed his shoulder and force him to face her. Nanggagalaiti siya.

"At ang kapal naman talaga ng mukha mo para papuntahin ako rito?" Loud gasps echoed. She didn't min at all. Her gaze was fixed on the man. Beads of sweat form from her forehead. Inis niyang pinahiran iyon. Gulat ang rumehistro sa mukha ng binata.

"Who are you?"

Right. She's a nobody. She steady herself. Tinitigan niya ang binata. "Nevermind." Tinalikuran niya ito at mabilis na nilisan ang lugar. "The audacity!" She stomped her feet it nearly ruined her precious sandals. Inis na inis siya sa binata. "At talagang inimbita niya ako para ipahiya? Ang kapal din naman talaga ng mukha niya!"

Naghintay siya nang masasakyang taxi. Hindi man lang sumunod sa kanya ang binata upang magpaliwanag. Wala man lang itong ginawa. "The hell with him!" She burst like a bubble when she's mad. Napatingin siya sa kanyang dalang cellphone. It's past ten in the evening at wala man lang dumadaang taxi sa kinatatayuan niya. Napagpasyahan niyang maglakad na lang. Naiiyak na siya. Pagod ang kanyang katawan. Masakit ang kanyang paa dahil sa suot na sandal. Mabigat na rin ang talukap ng kanyang mga mata dahil antok na antok na siya.

"Gago talaga 'yon . . . " inis niyang bulong sa sarili. "May pa-imbita pang nalalaman. Nakakainis!" Sinampal niya ang sarili upang matauhan. "Huwag na huwag kang magkakagusto sa lalaking 'yon, Yannie!" nakikiusap na usal niya sa kanyang sarili.

"Wala 'yong pakialam sa kagaya mo," inis niyang bulong habang sinisipa ang maliliit na mga batong nadadaanan niya. Alam niyang para siyang tanga sa ginagawa niya. But she doesn't mind. Ilang metro lang din naman ang layo mula sa venue at kaagad naman niyang narating ang main road. "Tsk! Nag-aksaya lang ako ng oras sa gagong 'yon. B'wisit siya," buntonghininga ng usal niya. Inayos niya ang buhok na nililipad ng hangin.

"Girl!" tili na sa inis nang sagutin ng kaibigan ang tawag.

"Oh? Ano ang nangyari? Ayos na ba? Kamusta?" kaagad na tanong nito.

Napaismid siya. "Ewan ko," naiiyak na sumbong niya. "Nakakahiya!" Tuluyang tumulo ang kanina niya pa pinipigilang luha. "Napahiya ako do'n," umiiyak na sumbong niya. Tumahimik ang nasa kabilang linya.

"Bakit?"

"Eh, kasi naman, basta! Nakakahiya talaga! Na-late na pala ako tapos nang makapasok ako do'n, hindi man lang niya ako pinansin! Nag-abala pa siyang imbitahan ako! Gago talaga siya!" mahabang paliwanag ni Yannie sa kaibigang tahimik lang na nakikinig.

Narinig niya itong bumuntonghininga. "At bakit naman kasi pumunta ka? Paano na? Edi, magbabayad ka talaga niyan kung gano'n?" usisa nito. Isa pa 'yon sa pinoproblema niya. Ang sabi ng binata ay ang pagpunta niya sa party ang kabayaran sa pagbangga niya sa kotse nito ngunit hindi man lang siya nito pinansin at inaway niya pa ito.

"Ewan ko, sinigiwan ko kasi bago ako nagmartsa paalis," nakangiwing sumbong niya.

"What? Ay, naku! Dinagdagan mo lang ang problema mo, bruha ka!" paasik nitong singhal sa narinig.

"Oo nga! Nadagdagan na naman. Ano na ang gagawin ko? Hihingi ba ako nang tawad? Eh, nakakainis naman talaga 'yon," she said while stomping her feet in distressed.

"Ewan ko sa 'yo. Saan ka na?" tanong ng kaibigan.

"Mabuti naman at nagtanong ka!" natatawang singhal ni Yannie. "Narito ako sa gilid ng highway. Sumisilay sa mga dumadaang sasakyan," aniya.

"A-ano?" bulalas nitong tanong.

"Oo. Nasa highway ako. Walang taxi, gaga!" tumatawang usal niya.

"Ay, naku! Baka may mang-harass sa 'yo? Umayos ka nga? Natatakot ako sa 'yo!" inis nitong singhal.

"Tsk! Sige na. Mamaya na lang ulit. Kailangan ko nang maghanap ng sasakyan at sumasakit na rin ang paa ko," paala nuya kay Isla.

"Umayos ka, Yannie! Malilintikan ka sa 'kin," banta nito na tinawanan niya lang.

"Oo na! Eto naman. Sige, bye! I love you!" aniya.

"Ew! Geh, bye!" malakas nitong singhal bago ibinaba ang tawag. Natawa siya sa reaksyon ng kaibigan. There's nothing wrong saying I love yous to friends. Her friend thought she's weird.

Muntik na niyang mabitawan ang hawak na cellphone nang makarinig nang malakas na busina sa kanyang likuran. "B'wisit!" malakas niyang singhal dahil sa inis. Kabibili niya lang kasi ng cellphone niya at ngayon muntikan oang mahilog sa kanal. Inis niyang hinarap ang gumawa nang ingay at handa nang magliltanya ngunit kaagad na umatras ang kanyang dila dahil sa nabungaran.

Ang binata. Diretso ang tingin nito sa kanya. Walang emosyon ang nga mata at pawang nagsusuntukan ang mga kilay. Nakasuot ito ng kulay puting pulo na tinupi hanggang braso ang sleeves. Nakabukas ang tatlong butones nito revealing his hard chiseled chest. He has a letter V pendat silver necklace. His adams apple were moving up and down as he swallowed. It's like inviting her.

She silently pinch herself. "God! What's wrong with me today?" bumubulong na tanong niya sa sarili habang inis na inis.

"W-what do you want?" nanginginig na tamong niya sa binata. Magka-cross ang braso nito at mataman siya nitong tinitingnan. Umatras siya nang bahagya.

Iminuwestra nito ang sasakyan. "Get in!"

Much to her surprise, her body was slowly walking towards the car and silently slid herself inside. Without prior notice, they are on the road.