A Love Spice of Marriage

Chapter 3

Teenage Aurelia…

“Aurelia, can you come here for a second?” tawag sa akin ni head mistress. Lumingon ako sakanya at tumango. Sumunod ako sakanyang opisina.

“Bakit po head mistress?” naka ngiting tanong ko sakanya.

“Do you want to go with me? I will find kids to be on my orphanage,” naka ngiting sambit niya sa akin.

“Saang lugar po tayo mag ha hanap, head mistress?” naka ngiting tanong ko sakanya.

“Sa dati niyong lugar,” naka ngiting sagot niya sa akin. Ngumiti ako at tumango.

“Sige po, mag bi bihis lang po ako,” naka ngiting sambit ko sakanya. Tumango siya sa akin at ngumiti. Nag pa alam na ako at lumabas ng opisina niya para mag palit ng damit tutal ay naka ligo na ako kanina pa. Sinuot ko ang hair clip na bigay sa akin ni Caroline at nag lagay lang ako ng make up sa mukha ko.

“A alis ka?” tanong ni Oceana sa akin nang nadatnan niya ako sa loob ng kwarto ko.

“Yes, isa sama ako ni head mistress,” naka ngiting sambit ko sakanya. Tumango siya at ngumiti.

“She’s really the favorite child,” naka ngiting sambit ni Caroline na gising na pala.

“Hindi naman,” naka ngising sagot ko sakanila. Ngumisi naman ang dalawa sa sinabi ko.

“Huwag na itanggi, imposibleng hindi mo napa pansin iyon, Aurelia,” naka ngiting sambit ni Oceana sa akin.

Nag kibit balikat naman ako sakanya at ngumiti, pagka tapos kong mag ayos ay kinuha ko ang maliit kong backpack, at nilagay ko ang mga gamit kong importante rito. Kumuha rin ako ng paper bag para mag lagay ng snacks doon dahil gutumin ako sa byahe. I have this attitude na palagi akong nag la lagay ng mga pagkain sa bag ko dahil takot ako na wala akong pagkain sa bag ko, according to head mistress it might be a trauma response of my body, na na iintindihan niya given on my situation before bago niya ako makita na pa gala gala sa lansangan.

“Saan ba kayo niyan?” tanong ni Caroline sa akin.

“Sa lugar namin non,” naka ngiting sambit ko sakanila.

“Seryoso ba? Kaya mo ba Aurelia?” tanong sa akin ni Oceana. Ngumiti naman ako sakanya at tumango.

“Kaya ko naman, don’t worry about me,” naka ngiting sagot ko sakanila. Tumango naman sila sa akin at ngumiti ako.

“Sure ka ha?” paninigurado ni Caroline sa akin. Agad naman akong tumango sakanya at ngumiti.

“Sure ako, ano ka ba” naka ngiting sagot ko sakanya. Tumango naman siya sa akin.

“Kapag hindi kaya huwag na pilitin, stay sa kotse ni head mistress, ma iintindihan naman niya iyon,” naka ngiting sambit ni Oceana sa akin. Ngumiti ako sakanila at nag pa alam na dahil ayokong may inag hi hintay ako kapag a alis kami.

“It’s time to raise children again,” naka ngiting sambit ni head mistress sa akin. Ngumiti naman ako sakanya at tumango. I wonder kung ilang bata ba ang ma hahanap namin sa kalsada. Since we are the first batch of head mistress’ orphanage walang nag guide sa amin noon kung hindi si head mistress lang, tapos ngayon naman ito na kami.

Kami na ang mag g-guide sakanila para ma bawasan din ang trabaho ni head mistress sa orphanage.

“How’s your studies, Aurelia?” tanong sa akin ni head mistress, tumingin naman ako sakanya habang kuma kain ng chocolate.

“Ayos lang po head mistress, still maintaining the honors,” naka ngiting sagot ko sakanya. I am one of the highest honors on the list.

“You are running for valedictorian, right?” tanong niya sa akin. Tumango naman ako sakanya.

“I am competing with Caroline for the spot po,” naka ngiting sagot ko sakanya. Tumango naman si head mistress sa akin at ngumiti.

“That’s good, either of you, I am still proud of you both for achieving so much,” naka ngiting sambit niya sa akin, nah awa ako sa ngiti niya kaya lumawak ang ngiti sa labi ko.

“Thank you po, head mistress,” naka ngiting sambit niya sa akin. Ngumiti siya sa akin at tinuro niya sa driver niya kung saan siya mag pa park. Tumingin ako sa paligid. Walang halos pinag bago ang lugar namin, pagka tapos akong iwanan ng mga magulang ko sa lansangan ni minsan hindi ko inisip o na isip na babalik pa ako rito.

“Are you fine, Aurelia?” tanong niya sa akin. Tumango naman ako sakanya at ngumiti.

“Opo,” naka ngiting sagot ko Sakanya. Ngumiti naman siya sa akin at nag simula na kaming mag lakad lakad.

Habang nag la lakad lakad kami ay na ririnig ko ang bulungan ng mga tao sa paligid pero hindi ko na sila pinag tuunan ng pansin.

“Hindi ba si Aurelia iyan?”

“Aurelia? Iyong anak ni Mercedes at Kador na bigla nalang nawala?”

“Oo, ang bali balita ay iniwan nila ‘yan sa lansangan,”

“Akala nga namin ay patay na ‘yan, ang bata pa niya noong mawala ‘yan dito,”

“Tignan mo nga naman ngayon, ang sabi ng mga magulang niyan ay malas siya sa buhay nila, pero kahit nung umalis siya ay mas lalo silang nag hirap,”

“Tapos tignan mo siya ngayon, napa ka gandang bata niya,”

“Ah, hija pwede bang mag tanong?” tanong ng isang matanda sa akin. Tumigil ako sap ag lalakad at dahan dahan akong lumingon sakanya.

“Ano po ‘yon?” Naka ngiting tanong ko sakanya.

“Ita tanong ko lang sana kung ikaw iyong panganay na anak nila Mercedes at Kador?” tanong niya sa akin. Bahagya akong ngumiti sakanya bago sumagot.

“Opo, ako po si Aurelia,” naka ngiting sagot ko sakanya.

“Aba’y kay gandang bata mo naman,” naka ngiting sagot niya sa akin.

“Maraming salamat po, gusto niyo po ba?” naka ngiting tanong ko sakanya at pina kita ko sakanya ang chocolates na hawak ko sa dalawang kamay ko. Tumango siya kaya binigay ko ito sakanya.

“Naku salamat hija, matu tuwa ang mga apo ko nito,” naka ngiting sambit niya sa akin. Ngumiti ako sakanya at nagpa alam na dahil medyo ma layo na ang na lalakad ni head mistress.

“Mau una na po ako,” naka ngiting sambit ko sakanya at tinalikuran ko na siya. Gusto ko mang habulin si head mistress at takbuhin ang distansya namin ay hindi ko magawa. Naaalala ko ang bawat turo ni head mistress sa utak ko.

Kaya kahit gusto ko mang tumakbo ay pinigilan ko ang sarili ko.

“Aurelia, come here quick,” medyo malakas na sambit ni head mistress dahil sa distansya namin, ngumisi ako sakanya at bahagya kong binilisan ang takbo ko pa punta sakanya. Nang ma lapit na ako sakanya ay may biglang tumawag sa akin.

“A-aurelia?”

Agad akong lumingon sa pinang galingan ng boses at nakita ko ang taong umabandona sa akin noong bata pa ako.

“Hello po,” naka ngiting bati ko sakanya at tumigil ako sa pag la lakad.

“Kamusta kana?” naka ngiting tanong niya sa akin. Akma niya akong ha hawak nang lumayo ako sakanya. Tila na intindihan naman niya ang gusto kong iparating.

“Ayos lang po ako, ma ayos na po ang buhay ko,” naka ngiting sagot ko sakanya. Hindi niya naman deserve ang ngiti ko pero, naalala ko pa rin ang bilin ni head mistress sa akin na huwag na huwag kong a alisin ang ngiti ko.

“Pasensya kana Aurelia, kung iniwanan ka namin noon,” na iiyak niyang sambit sa akin. Ngumuso naman ako sakanya pagka tapos ay ngumiti nang tipid.

“Ayos lang po iyon, simula po noon ay mas gumaan ang buhay ko, naging payapa ang pakiramdam ko,” naka ngiting sagot ko sakanya.

“Baka gusto mong bumalik na sa bahay anak? May trabaho na ang tatay mo na ma ayos, ma susuportahan kana namin,” naka ngiting sagot niya sa akin. Halos ma tawa ako sa sinabi niya sa akin.

“Ang trabahong sinasabi mo ay hindi man lang kayang bayaran ang tuition ko sa isang sem, nag aaral ako sa isang prestihiyosong eskwelahan, hindi niyo ako kayang suportahan. A alis na po ako,” samb it ko sakanya at tumalikod na.

“Ang yabang mo naman na yata, Aurelia?” biglang nag bago ang tono ng tinig niya kaya napa ngiti ako. That’s the tone she was using when I was younger.

“Mayabang? Hindi ako ma yabang, totoo ang sinasabi ko,” sagot ko sakanya.

“Naka tikim ka lang ng kaunting yaman, ganyan kana,” sumbat niya sa akin.

“Hindi lang kaunting yaman ang natikman ko, nag uumapaw na pera ang hawak ko, naliligo ako sa gatas, may maid ako, may chef sa tini tirhan ko, hindi ko na kailangan gumawa ng gawaing bahay, kaya mo bang ibigay sa akin ‘yon kung titira ako sa bahay niyo?” seryosong tanong ko sakanya.

Hindi naman ito naka sagot sa akin kaya ngumiti ako.

“Sabi ko nga, hind imo kayang ibigay,” naka ngiting dugtong ko bago ako tuluyang umalis sa harapan niya.