ร่านรัก

14 ความสุข (ชั่วคราว)

Ep 14 ความสุข (ชั่วคราว)

@หัวหิน

สองหนุ่มสาวเดินย่ำเท้าอยู่บนชายหาดในเวลาใกล้พระอาทิตย์ตก แสงสีส้มที่กำลังจะลาลับฟ้าทำให้เกิดประกายระยับระยับบนผืนน้ำมันเป็นช่วงเวลาที่โรแมนตกที่สุด ตินและไอริสจึงนั่งลงบนพื้นทรายเพื่อชมความงามของท้องทะเล

"คุณชอบมาที่นี่หรอครับ"

"ค่ะ เมื่อก่อนตอนเด็กๆฉันชอบมาที่นี่กับครอบครัว" ไอริสก้มหน้าลงต่ำเมื่อนึกถึงวันนี้ในอดีต มันเป็นวันเดียวกับที่เธอได้เที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครั้งสุดท้ายกับครอบครัว

"ช่วยบอกเรื่องครอบครัวของคุณได้ไหม"

"มันไม่น่าฟังหรอกค่ะ" ไอริสหยิบก้อนหินแล้วปาลงไปในน้ำ

"เหมือนคุณกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ บอกผมได้นะ ถ้าเป็นเรื่องเงินคุณไม่ต้องห่วงขอแค่บอกผมพร้อมให้ทุกอย่าง"

"ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะคะ" ไอริสยิ้มให้ด้วยความจริงใจ แต่เธอไม่อาจรับมันไว้ได้จริงๆ ไม่อยากให้ตินซื้อเธอด้วยเงิน

"ไหนๆเราก็จะลงเรือลำเดียวกันแล้ว คุณสามารถคุยกับผมได้ทุกเรื่องนะ"

ไอริสสบดวงตาคมไม่วางตา ดวงตาของเธอเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ ตินสังเกตุเห็นถึงความหนักใจแต่ก็ไม่กล้าถามกลัวว่าเธอจะรำคาญ หากคบกันแล้วค่อยศึกษาเรียนรู้ใจกันทีหลัง

"ไม่ทุกเรื่องค่ะ"

"คุณแลดูมีความลับอยู่ตลอดเวลา"

"ฉันเป็นคนไม่เปิดเผยเรื่องครอบครัวค่ะ"

"แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งเราแต่งงานกันล่ะ"

"อย่าพึ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยค่ะ"

"..." ตินอึ้ง นี่ไม่ต่างอะไรจากโดนไอริสปฏิเสธ เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความน้อยใจแล้วเบือนหน้าหนี รุกหนักขนาดนี้ไอริสยังปิดกลั้นตัวเองตลอดเวลา

"คุณกำลังน้อยใจที่ฉันพูดแบบนี้"

"ผมมีสิทธิ์ด้วยหรอ"

"เชื่อฉันเถอะ วันหนึ่งคุณอาจจะไม่อยากแต่งงานกับฉันก็ได้" ไอริสยังคงแฝงคำพูดสองแง่สามงาม "ดูนั่นสิ พระอาทิตย์กำลังจะตกดินแล้ว"

ตินเงยหน้าขึ้นมองแสงสีทองนวลอร่ามบนท้องฟ้า เขาหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเก็บไว้ ซักพักเขาก็คิดอะไรขึ้นได้

"นั่นคุณจะทำอะไรคะ"

"ไม่บอก ^^" ตินหันมาคลี่ยิ้มแล้วลากนิ้วลงบนผืนทรายเป็นข้อความอะไรบางอย่างที่ทำให้ไอริสถึงกับอ้าปากค้าง

Tin love Iris

"อ่านออกไหมครับ"

"อะ..ออกค่ะ" หน้าของไอริสเห่อร้อนด้วยความเขินอาย วันนี้ตินสารภาพรักกับเธอหลายครั้งแล้ว

ตินถอยออกมาดูผลงานแล้วหยิบมาถือขึ้นมากะจะถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกแต่ทันใดนั้นคลื่นก็ซัดขึ้นมาทำให้ข้อความที่เขาเขียนไว้หายไป

"บ้าเอ้ย!"

"ฮ่าๆๆๆ สงสัยฟ้าไม่เป็นใจค่ะ"

"ถึงฟ้าไม่เป็นใจ ขอแค่คุณเป็นใจก็พอ" ตินยกมือรั้งหน้างามเข้ามาชิดแล้วมอบจูบอันแสนหวานให้เธอท่ามกลางแสงพระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า

ไอริสหลับตาลงซึมซับความรู้สึกต่างๆที่ผู้ชายคนนี้กำลังมอบให้เธอ มันมีความสุขมาก เธอได้กลับมาเหยียบที่นี่อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ได้มากับครอบครัวแต่เธอมากับผู้ชายที่ทำให้หัวใจของเธอสั่นไหวแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ให้ลึกที่สุด

ตินพาเธอกลับมายังโรงแรมที่เขาเป็นเจ้าของแล้วมอบบทรักอันแสนเร่าร้อนให้เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เขาพร่ำบอกรักเธอทุกครั้งยามกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในร่องสวาทที่ตอนนี้มีเพียงเขาคนเดียวได้ครอบครอง หลังจากเสร็จกิจตินก็โทรหาพีทเพื่อลางานให้ไอริส เธอจะต้องอยู่กับเขาที่นี่เป็นเวลาสองวัน

ครืดด~ ครืดด~

ร่างบางที่นอนหลับไหลด้วยความเหนื่อยล้าค่อยๆควานมือหามือถือที่สั่นอยู่ใต้หมอน เธอขยี้ตาท่ามกลางความมืดเมื่อเห็นว่าคนเป็นแม่โทรมาไอริสรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

"ฮัลโหล ว่าไงคะแม่"

(ริสทำอะไรอยู่)

"นะ..หนูกำลังจะนอนค่ะ แม่โทรมาดึกๆดื่นๆแบบนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ"

(ตอนแรกแม่ไม่อยากบอกริสหรอกกลัวริสคิดมาก แต่ถ้าไม่บอกมันก็จะค้างคาใจอยู่แบบนี้)

"แม่รีบบอกเลยค่ะ มันเกิดอะไรขึ้น"

(ลิลลี่พยายามฆ่าตัวตาย)

"จะ..จริงหรอคะ!แล้วน้องเป็นอะไรมากไหม" ไอริสถึงกับเข่าทรุด น้องสาวของเธอพยายามฆ่าตัวตายอีกแล้ว

(ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว โชคดีที่แม่เข้าไปเห็นก่อน)

"แม่อย่าปล่อยให้น้องคลาดสายตาอีกนะคะ" ไอริสตัวสั่นเทา เธอเป็นห่วงน้อง เป็นห่วงลิลลี่มาก!

(จ้า แต่ริสก็ต้องระวังตัวด้วยนะ อย่าให้พวกเห็นเป็นอันขาด)

"ไม่ต้องห่วงค่ะ แม่สบายใจได้"

(ถ้าไม่ไหวก็พอนะ แม่ไม่อยากเสียริสไปอีกคน) คนเป็นแม่ขอร้องอ้อนวอนอีกครั้งอยากให้ไอ้ริสล้มเลิกในสิ่งที่กำลังทำ แต่ในเมื่อมันมาถึงขนาดนี้แล้วไอริสไม่มีทางถอยกลับ

"หนูรู้ค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่หนูไม่ไหว หนูจะกลับ"

(แม่จะรอวันนั้นนะ วันที่เราสามคนนั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน)

กึกก!

ไอริสกำหมัดแน่น!เธอค่อยๆหลับตาลงเมื่อมีก้อนตันๆมาจุกที่ลำคอ เธอพยายามบังคับน้ำตาไม่ให้ไหล เธอไม่ใช่คนอ่อนแออะไรขนาดนั้น

น้องสาวของเธอพยายามฆ่าตัวตายอีกแล้ว ถ้านับตั้งแต่ที่ลิลลี่เข้าไปเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ห้าแล้วที่ลิลลี่พยายามปลิดชีพตัวเอง จิตใจของลิลลี่ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงจนทำให้น้องสาวของเธอกลายเป็นโรคซึมเศร้าและที่หนักกว่านั้น ลิลลี่มีอาการคลุ้มคลั่งและโทษตัวเองที่ช่วยพ่อไม่ได้ พ่อนอนสิ้นใจบนตักของลิลลี่เลือดสีแดงไหลออกมาจากขมับจนเลอะพื้นห้อง ลิลลี่กรีดร้องจนสุดเสียงและสลบไป โชคดีที่เธอกับแม่เข้ามาเห็นก่อนแต่พอฟื้นขึ้นมาอีกครั้งลิลลี่กลับไม่เหมือนเดิม น้องสาวของเธอมีอาการซึมเศร้าและมีอาการทางจิตจนต้องหยุดเรียนเพื่อเข้ารับการรักษา

ครั้งนี้น้องสาวของเธอโชคดีที่แม่เข้าไปเห็นก่อน แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งโชคไม่เข้าข้างขึ้นมาเธอต้องเสียน้องไปอีกคนใช่ไหม เธอเสียพ่ออันเป็นที่รักไปแล้วจะไม่ยอมให้เหตุการณ์เดิมมันซ้ำรอยอีก!

ครืดดด~

ไอริสค่อยๆเลื่อนบานประตูห้องน้ำออกมา เห็นร่างหนานอนหลับตาพริ้ม เธอคลี่ยิ้มปนเศร้าแล้วสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม อ้อมแขนเล็กโอบกอดตินไว้แน่นพรางซบหน้าลงบนแผ่นหน้าอกแกร่ง มันอบอุ่นเหลือเกิน เธออยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้แต่เมื่อนึกถึงความเป็นจริงเธอกลับรู้สึกผิด ตัวเองหนีมาพลอดรักกับผู้ชายทิ้งให้แม่กับน้องต้องเผชิญชะตากรรมกันสองคน!