มาร์วินขับรถมาถึงคอนโดของเฌอเบล เขาถือของให้เธอและเดินตามคนตัวเล็กขึ้นลิฟต์มาที่ห้อง
“คนดูแลเราไม่อยู่แล้วใช่ไหม” มาร์วินเอ่ยถามแล้วเดินเอาถุงช็อปปิ้งไปวาง แล้วนั่งลงบนโซฟา
“เบลให้กลับไปหมดแล้วค่ะ ก็พี่เล่นไปต่อยเขาซะขนาดนั้นเบลก็สงสาร ไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บตัวอีก”
“หึ! ดีแล้ว แล้ววันนั้นมันต่อยพี่ด้วยนะ เบลไม่เห็นจะสนใจเลย”
“แหม! วันนั้นพี่ทำอะไรไว้ละคะ ก็เบลกำลังโกรธ” เฌอเบลเดินมานั่งข้างๆ แขนเรียวตวัดกอดรอบลำตัวหนา ออดอ้อนเงยหน้ามองเขาตาแป๋ว
มาร์วินก้มลงมาจุ๊บจมูกเล็ก “คิดถึงพี่บ้างไหมตอนที่นอนคนเดียว”
“คิดถึงสิคะ เบลหลับยากพี่ก็รู้ ยิ่งไม่ได้นอนกับพี่เบลยิ่งนอนไม่หลับ”
มาร์วินพอใจยิ้มกว้างขึ้น เขารู้ว่าเธอพูดจริง เฌอเบลเป็นคนหลับยาก เขาต้องลูบหลังให้เธอบ้าง ให้เธอนอนกอด ลูบไล้ตัวเขาเล่นบ้าง รึไม่ก็กิจกรรมบนเตียงที่ชวนเธอทำจนเพลียแทบทุกคืนอันนี้คือยานอนหลับที่ดีที่สุดของเฌอเ
