หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
“มาร์วินน้องเบลยังไม่ยอมกลับมาอยู่กับมึงอีกเหรอวะ” แม็กซ์เวลถาม
“ยังเลย บอกว่ารอดูปันปันก่อนว่าจะเอายังไง และอยากให้กูคุยกับปันปันให้เคลียร์ให้จบให้เรียบร้อยก่อน”
“แล้วมึงคุยรึยังกับปันน่ะ” ออสตินถามบ้าง
“ยังว่ะ กูไม่รู้จะเริ่มพูดกับปันยังไง และปันมันก็หายไปเลย ไม่ได้ตามมาวอแวอะไรกู ไม่มีช่องให้กูพูดอะไรได้เลยว่ะ”
“กูว่ามันเข้าหน้ามึงไม่ติดเหมือนกันนั่นแหละ เพราะมึงบอกว่ามึงจำอะไรไม่ได้เลย มันเลยไปไม่เป็นรึเปล่า” แม็กซ์เวลพูดต่อ
“กูเห็นด้วยกับไอ้แม็กซ์นะ ถ้ามันเงียบมึงก็เงียบเถอะ อย่าไปพูดอะไรให้มากความเลย” เคเดนออกความเห็นบ้าง
“อืม! แต่กูจะไปบอกเบลว่าไงละทีนี้ กูก็ไม่อยากแยกกันอยู่นานด้วยสิ” มาร์วินยังมีสีหน้าเคร่งเครียด
“นั้นสินะขี้เ****นอย่างมึง ห่างได้นานซะที่ไหนกูเข้าใจมึงนะเพื่อน” ออสตินพูดกวนเพื่อนไปตามนิสัยติดกวนของเขา
“ไอ้เวรออสเหมือนมึงไม่เงี่ยน กี่
