(Filipino) Lie To Me

HABAMBUHAY na magsisisi ang dalagang si Naeri sa isang bagay na kanyang ginawa noong hayskul siya. She lied to a guy; she pretended to be someone to get in touch with him. “Kung hindi mo ba naman siya niloko noon, ‘di sana, ikaw ang makakatuluyan niya ngayon!” anang kaibigan niyang si Mercy, alam nito ang nangyari noon dahil naging magkaklase sila nito noon. Nang mag-college ay sa Maynila siya nag-aral ng business-related course habang ito nama’y pinagpatuloy ang pag-aaral sa probinsya. Labing-limang taong gulang pa lamang siya nang nagpanggap siya. Subali’t ang mali ay mali at hindi dapat isisi na masyado pa siyang bata. Alam naman na niya iyon noon pero hindi niya inakalang ang kanyang batang-puso ay mahuhumaling sa sariling pantasya kaya’t tumagal ang kanyang kasinungalingan. “Hoy, babaita, kinakausap kita.” pukaw nito sa atensyon niya. “Ano na nga?” “ʼNaku, hindi ka naman pala nakikinig! Ang sabi ko, paanong ikaw ang mag-a-asikaso sa engagement party na iyon kung ang groom-to-be ay ang pinapangarap mo mula pa noong high school?” “Matagal naman na iyon. Naka-move on na ako.” “Sigurado ka? Pero bakit mukhang affected ka pa rin?” Sa totoo lang, kahit pa sabihing higit dekada na ang nakalipas, sariwa pa rin sa kanya ang mga pangyayari. Kaya lang, mukhang kinalimutan na ng lalaki ang lahat ng iyon. “I am a professional, Mercy,” ang tanging nasagot na lamang niya. “Pro mo mukha mo, friend! He may have forgotten about the past but we didn’t! At akala ko ba’y magpapakasal kayo sa takdang panahon?” This is too much! She screamed in her mind. Ayaw na nga sana niyang balikan ang mga alaalang iyon pero imposible. She closed her eyes to calm herself. She had to remind herself that she wasn’t the same teenageer who’s head over heels with him. Moreover, he may not be that same guy who used to be in her fantasies. “You should have just declined the fiancée. You could’ve just lied that you’re swamped for the next few weeks, or months, just to avoid meeting him again.” her friend stated. “Okay lang siguro. Sabi ko nga, matagal na iyon.” Ngumiwi ang kanyang kaibigan. “But he knows, right?” paninigurado pa nito. “He knows what?” “That you’ll organize his engagement party.” Did he really know about it? If he did, maybe he had forgotten about her. In the first place, she only pretended to be that Japanese girl he liked before. She was too young. Too naive back then. A fool. “Baka pwedeng ipasa mo na lang sa iba ang trabaho?” That’s impossible for now. Wala pa siyang maraming tauhan kaya personal niyang asikasuhin ang party. Siya kasi ang may-ari ng Function Hall kung saan gaganapin ang iyon kaya kailangang hands-on siya sa event gaya sa ibang mga events na nahawakan na niya. At isa pa, naka-reserve na ang mga ito bago pa man niya nalaman kung sino ang lalaki. It was rushed. Last week pina-reserve ni Ms. Flores ang venue, pagkatapos ay sa susunod na buwan na ang party. “I have to go,” pag-iiba niya sa usapan. “Iche-check ko lang iyong catering kung okay na.” Kahit pwede namang ipagpabukas ang gawain, hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa. “I don’t believe you.” Naninimbang ang tingin nito pagkasambit niton. She just heaved a deep sigh. “See?” Mercy added. “It’s been almost a decade. Kung ano man ang nangyari noon, ibaon na lang natin sa nakaraan.” “But you’ve been clinging to his promises that he’ll go back and marry you.” It was more of a statement than query. She was taken aback. Wala talaga siyang maitatago sa kaibigan. She wanted to lie, but she couldn’t. Her friend knew her better. “You didn’t have long-term relationships because you’re still waiting for him to come back,” dagdag pa nito. Nag-iwas siya ng tingin at nagkunwaring may tinitingnan sa cellphone. “Kailangan ko nang umalis.” Ayaw man ay hinayaan na siya ng kaibigan na makaalis. Habang lulan ng sariling sasakyan ay pilit na nagsumiksik sa kanya ang mga pangyayari noong dalagita pa siya. Ang mga pangyayaring pilit niyang ibinaon sa limot. Ang mga pangyayari na nagbigay ng panandaliang saya sa kanya, pagkatapos ay nagdulot ng matinding kahihiyan at nag-iwan ng mga masasakit na alaala sa kanya. Nagpasya siyang itigil muna ang sasakyan sa gilid ng kalsada upang pakalmahin ang kanyang sarili. Kinuha niya ang cellphone at nilibang ang sarili sa pagse-surf sa internet. Halos mapalundag siya nang tumunog ang notifications ng kanyang f******k application. It’s a social media platform wherein you can connect with other people. She read the notification silently. Ralph Alberto Martinez sent you a friend request. Ang pagpupumilit niyang iwaglit sa isipan ang nakaraan ay hindi natupad. Bagkus ay lalo pang nagsumiksik sa kanyang isipan ang mga matatamis at mapapait na alaalang gusto niyang itaboy mula pa noon.