บทที่ 3 การพบกันโดยบังเอิญ NC (1)
1870 Words
*warning เนื้อหามีการใช้ความรุนแรง การทำร้ายร่างกายทรมานผู้อื่น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
“อ๊ะ! อึก..ฮะ! อย่า..เอามันเข้ามา!”
ปลายนิ้วอันเรียวยาวสอดใส่เข้าไปยังช่องทางพยายามล้วงลึกและคว้านเข้าข้างในจนกว่าจะขยายได้มากพอให้แท่งเอ็นได้สอดใส่ ร่างสูงกดร่างของอีกฝ่ายจนแน่นแนบหมอบลงกับโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารมื้อค่ำเสียแต่ว่าวันนี้คงไม่มีใครได้ลิ้มรสมันแล้ว
ข้อมือถูกตรึงด้วยผ้าผูกยาว ๆ ยากที่จะขยับหนีเมื่อถูกกลิ่นฟีโรโมนรุนแรงกดข่มก็ยิ่งทำให้ร่างกายแทบไม่มีทางต่อต้านมันได้เลย
‘ไอ้...ขี้โกงนี่ ถ้าไม่ปล่อยฟีโรโมนมากขนาดนี้ละก็!’
“อ๊ะ! ๆ ต..ตรงนั้น ไม่ได้!”
“ไม่ได้? ทำไมถึงไม่ได้? อ๋อ..จุดที่ทำให้รู้สึกดี ของราชินีมันอยู่ตรงนี้สินะ” ว่าแล้วก็ยิ่งกระแทกนิ้วคว้านเข้าไปให้โดนจุดกระสันจนร่างกายผอมบางเริ่มกระตุกสั่นจนหลุดเสียงหลงออกมา
“ย..อย่า อื๊อ!”
“พูดว่าอย่ากับเราแต่กับคนอื่นดันบอกว่าชอบอยากให้กระแทกย้ำ ๆ เข้าไปล่ะสิท่า”
“อ..หงึ! อ..อ๊าาา~”
ร่างกายสั่นเกร็งน้ำรักก็ไหลหลั่งออกมาจากแกนกายที่ตั้งตรงเมื่อถูกกระตุ้นจากหลาย ๆ ทาง เสียงครวญครางเหนื่อยหอบมือทั้งสองข้างกำแน่นพยายามดึงผ้าที่ผูกรัดข้อมือให้รีบหลุดออกจากกัน ขณะอีกฝ่ายไล่นัยน์ตาสีแดงจ้องมองท่าทางของชายผู้พยายามขัดขืนแม้เขาจะรู้ดีว่าทำให้ตายยังไงร่างที่อยู่ตรงหน้าก็หนีเขาไม่พ้น
“อย่าฝืนทำเช่นนี้เลยราชินี..ทั้งที่ก็รู้ทั้งรู้อยู่ว่าต้านเราไม่ไหว”
“ฮึก! อ..อ๊าาาส์~ ม..มันลึก..มันลึกเกินไป อ..อ๊ะ ๆ”
แท่งเอ็นทั้งใหญ่และยาวกระแทกใส่เข้าไปยังช่องทางอันถูกเปิดด้วยนิ้วของเขา มันเข้าไปข้างในอย่างง่ายดายและสัมผัสถึงความนุ่มหนึบหนับที่ได้สอดใส่เข้าไปในที่ของมัน ท่อนขาเรียวบางสั่นระริกน้ำขาวหนืด ๆ ไหลออกมาจากช่องทางก็ยิ่งไหลเยิ้มจากรูมากขึ้น
“ลึกไปเหรอ? แน่สิก็มีแค่เราคนเดียวที่สอดใส่เข้าไปจนสุดถึงปากมดลูกนั่นน่ะ”
มือหนาทั้งใหญ่และเรียวยาวลูบไร้ไปยังต้นขาขาวที่มีร่องรอยแดงจ้ำจากการหฤหรรษ์กับเหล่าทหารองครักษ์เมื่อช่วงบ่าย สีหน้าของจักรพรรดิก็ยิ่งขุ่นมัวเต็มไปด้วยความโมโหโกรธาไม่พอใจเป็นอย่างมาก ขยับยกต้นขาตรงหน้าขึ้นไปบนโต๊ะ มือทั้งสองขย้ำสะโพกเล็กกระแทกกระทั้นแกนอุ่นเข้าไปข้างในช่องทางสีชมพูเย้ายวนด้วยแรงจากความโมโห
“ตึก! ๆ เพล้ง!” เสียงของแก้วทรงสูงที่อยู่บนโต๊ะถึงกับหล่นกระแทกแตกบนพื้นปนเปไปกับเสียงของขาโต๊ะยาว ๆ ที่ส่ายไปส่ายมาขูดสีไปกับพื้นห้อง
“อ..อร๊างงส์!! มันเจ็บ...ค..ควอน~”
“เจ็บรึ? เราว่าแรงเท่านี้มันน้อยกว่าครั้งที่ฮีทด้วยซ้ำ”
“อ..อื้ออ~ ข..ข้างในมัน.. อ..อ๋า ๆ อ..อื๋งง~”
แรงกระแทกบรรจงใส่กระหน่ำเข้าไปไม่ยั้งมือก็เล่นเอาองค์จักรพรรดินีถึงกับหลั่งน้ำตากัดริมฝีปากจนโลหิตไหลเปรอะลงมายังปลายคาง
“อื้อ ๆ อ..อ๊างส์~ จะเสร็จ..ไม่ไหวแล้ว”
“เราบอกแล้วหรือว่าให้เสร็จจนปล่อยออกมาได้น่ะ” ริมฝีปากกัดดึงเศษผ้าจากชายประดับชุดมัดผูกปมไว้บริเวณปลายแกนของคนตรงหน้าผู้เริ่มหลั่งน้ำออกมาเล็กน้อย ร่างอ่อนระทวยร้องลั่นด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“ทำไม..ถึงทำ อ..อ๊ะ! อึก! อ..อ๊า~”
ควอนซีเรียสไม่ยอมฟังคำวิงวอนจากปากของอีกฝ่ายทั้งยิ่งจับสะโพกกระแทกก้นลงสวนกับเอ็นอุ่นที่ขยับเข้าหาสบกันอย่างรุนแรง ปลายลิ้นยาวค่อย ๆ โลมเลียร่างกายอันอ่อนช้อยจากด้านหลัง ไล่ทำร่องรอยประทับรักอยู่บนรอยเก่าจากชายแปลกหน้าที่บังอาจทำร่างกายอันมีค่าให้ต้องแปดเปื้อน
“ร่างกายของราชินีช่างสกปรก รู้ไหมว่าเราควรชะล้างมันให้สะอาดยังไง?”
น้ำเสียงอันราบเรียบเอ่ยถามทั้งยังกระแทกเน้นสอดใส่แท่งแกนขนาดใหญ่เข้าไปจนแน่นรู หยิบเอาขวดไวน์บนโต๊ะพึ่งถูกเปิดจุกได้ไม่นานก็เทราดลงบนร่างอันเปลือยเปล่า ถูกมัดข้อมือและปลายสันด้วยผ้าที่แม้แต่ตอนนี้ก็ยังแก้มัดไม่ออก ร่างกายช่างเหนอะหนะมีกลิ่นไวน์อ่อน ๆ เมื่อยิ่งถูกกลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ครอบงำมันก็ราวกับเป็นเครื่องหมายบ่งบอกถึงคืนไม่มีที่สิ้นสุด
ประโลมด้วยจูบ โลมเลียดื่มด่ำกับรสชาติของไวน์ไหลปกคลุมไปทั่วร่างอันเหนื่อยหอบ มือทั้งสองบีบคลึงบั้นท้ายขาวเนียนเอาไว้เต็มสองมือ จากนั้นก็บรรจงพลิกร่างที่แทบกลายเป็นคนเชื่องให้มาเผชิญหน้ากับตน แม้แกนกายที่เคยสอดใส่จะหลุดออกมาจากปลายทางของมัน ก่อนจักรพรรดิหนุ่มจะได้จ้องมองนัยน์ตาสองสีด้วยริมฝีปากที่กัดแน่น
“ราชินี... ทำอะไรกับตาคู่นั้น”
“อึก..ถึงถามไป..ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา”
“ทำสัญญากับปีศาจหรือ? ทำไมถึงทำเช่นนี้?”
“ทำไมน่ะหรือ? ..ท่านควรถามตัวท่านเองมากกว่า.. อ..อ๊ะ! ๆ อ..อื้อออ~”
ยิ่งเถียงกันมากเท่าไหร่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอัน ปลายนิ้วอันเรียวยาวขยับเข้ามายังช่องทางเพื่อใช้นิ้วมือทั้งสองแหวกรูเล็ก ๆ น้ำขาวขุ่นที่เคยปลดปล่อยก็ได้หลั่งออกมาจากรูคับแคบหยดลงพื้นพรมจนเปียกแฉะ
“ดูเหมือนจะยังออกไม่หมด..” ร่างสูงขยับตัวย่อกายลงต่ำ แม้ว่าตนเองจะไม่ได้อยู่ด้านบนเพื่อกดร่างอีกฝ่ายไม่ให้ขัดขืน แต่ปล่อยเอาไว้เมอลิเซนก็คงไม่อาจขยับตัวดิ้นรนไปไหนได้อีก นิ้วมือเรียวยาวบรรจงสอดใส่เข้ามายังช่องทางคว้านเบา ๆ สัมผัสความหนืดที่อยู่ภายใน น้ำก็ยิ่งไหลออกมาจากปลายทาง
“อ..อ๊ะ! ท..ทำอะไร อ..อึก!”
ลิ้นร้อนค่อย ๆ เลียช่องทาง ตวัดน้ำที่หลั่งออกมาเมื่อขยับระรัวสะกิดเย้า ปลายปากของมันก็ยิ่งกระตุกจนเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้าผู้เริ่มแอ่นสะโพกเมื่อถูกกระตุ้น
“ยังไวต่อสัมผัสเช่นเดิมเลยนี่..” กษัตริย์กล่าวอย่างหยอกล้อ แต่แล้วก็เริ่มสอดใส่ลิ้นเข้าไปยังช่องทางเพื่อคว้านกระตุ้นให้รูนั่นตอดรัดแน่นจนลิ้นที่สอดใส่ยากที่จะขยับล้วงลึกเข้าไป ริมฝีปากกดจูบเบา ๆ บริเวณช่องทางสีหวาน มือขยับลูบไล้ไปทีละน้อยจากต้นขาขึ้นมายังแกนกายอันถูกมัดปมด้วยผ้าไม่อาจเสร็จสม
“อ..อ๊าาาา~ ม..ไม่นะ..มันแปลก ๆ อย่าทำแบบนี้ อ..อื้ออ~”
น้ำหล่อลื่นเหนอะหนะเริ่มไหลเยิ้มออกมาจากปลายช่อง เข้าไปยังริมฝีปากที่คอยจูบและควงลิ้นจนอีกฝ่ายไม่อาจต้าน ควอนซีเรียสผละริมฝีปากของเขาออกพลางประคองร่างตัวเองขึ้น ท่าทางก็ยิ่งชอบใจเมื่อเห็นราชินีแทบสิ้นฤทธิ์
ใบหน้าหยาดเยิ้ม ดวงตาทั้งสองสีจากที่เคยต่อต้านก็เริ่มโอนอ่อนด้วยฤทธิ์ฟีโรโมน ร่างสูงค่อย ๆ โค้งลงต่ำคร่อมร่างบางที่นอนหงายอยู่บนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม
“อยากให้เราสอดใส่หรือเปล่า?”
“อื้อ..ควอน..ใส่..ได้โปรด..ใส่มันเข้ามาข้างใน ทำให้ร่างกายนี้ร้องหาแต่ท่าน นะ..”
ท่าทางออดอ้อนก็เป็นการประกาศชัยในครั้งนี้ เมอลิเซนไม่อาจต้านแรงฟีโรโมนของคู่ครองอันแข็งแกร่งนี้ได้แม้แต่น้อย เรือนผมสีดำเข้มกับนัยน์ตาสีแดงจ้องมองด้วยท่าทางผาสุก
“ถ้าเช่นนั้น เราจะทำให้ราชินีร้องเรียกแค่ชื่อของเราจนกว่าเสียงนั่นจะหายไปเอง”
ว่าแล้วก็บรรจงยกต้นขาเรียวเล็กทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่า กดริมฝีปากจูบเบา ๆ ยังข้อเท้าลงต่ำจนกระทั่งจับปลายแท่งที่เส้นเอ็นชักเริ่มกระตุก ค่อย ๆ กดและสอดใส่เข้าไปยังช่องทางซึ่งเรียกร้องอยากจะกลืนกิน
“อ..อร้าาาส์~ ลึก ๆ อีก..ลึกมาถึงปากมดลูกตรงนี้..” นิ้วมือเรียวเล็กกดหน้าท้องขูดถูเบา ๆ จากนั้นไม่ถึงเสี้ยววิมันก็ถูกกระแทกเข้ามาอย่างไม่ยั้งมือ
“อ..อื้อ ๆ ซี้ดดด~ อ้า! เข้ามาอีก..กระแทกเข้ามาควอน”
“อ..อ้า!”
“ตับ!” เสียงกระแทกของเนื้อสบกันอย่างรุนแรง ร่างกายอันบอบบางก็สั่นระริกส่งเสียงร้องหวาน ๆ ครางระงมจนลั่นห้องอาหาร
แท่งเอ็นทั้งใหญ่และยาวไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่เพียงครั้งหรือสองครั้ง เขาดึงร่างชายหนุ่มผู้นอนส่งเสียงครางขึ้นมาโอบกอด ประคองนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่คอยให้ร่างอันเย้ายวนกระแทกร่างของตนสบลงมากับแท่งเนื้ออันกระตุกเกร็งอย่างรุนแรง
“อ..อ๊า ๆ .. เมอลิเซน...ทำไมถึงได้ทำให้เราลุ่มหลงอยู่ทุกครากัน”
“หงึ! อื้อ ๆ อ..ซี้ดดส์~ ย..ใหญ่จัง..มันเข้ามาเต็ม ๆ ข้างใน” กระแทกกระทั้นสะโพกลงไปบนแกนกายที่ทั้งแข็งและใหญ่จนรู้สึกแน่นไปถึงท้อง มือหนาเชยคางเรียวเล็กจูบเม้มไปถึงริมฝีปากก่อนทั้งคู่จะประคองจูบด้วยลิ้นที่สอดใส่และกัดเกี่ยวพันราวกับโหยหา
“อยากเสร็จ...แก้มัดให้เราเถอะ..” น้ำเสียงกระเส่าร้องขอ เมื่อปลายแกนไม่อาจอดทนหากถูกปิดกั้นไม่ให้หลั่งออกอย่างเสร็จสม
“อยากเสร็จแล้วหรือ? ถ้าเช่นนั้นก็กระแทกลงมาให้แรงกว่านี้อีกสิ”
“อ..อ๊ะ ๆ อ..อื้ม” ประคองคล้องแขนที่ถูกมัดลงด้านหลังคอเพื่อโอบกอดช้อนสะโพกขึ้นมาจนเกือบสุดปาย แต่แล้วก็ขยับร่างกายกระแทกย้ำลงไปถี่จนสัมผัสถูกจุดกระสัน
“อ..อร้างงส์~ ม..ไม่ไหวแล้ว...อ..อ๊ะ!!”
กระแทกลงไปจนสุดจังหวะ เมื่อนั้นผ้าอันเคยผูกก็ได้ปลดออกจากแกนที่กระตุกเพราะอยากปลดปล่อย น้ำรักถูกบังคับไม่ให้สำเร็จความใคร่ก็พุ่งทะลักออกมาจนเปรอะไปตามหน้าท้องของทั้งสอง ช่องทางบีบรัดจนแน่นความอุ่นก็แตกซ่านเข้าไปจนไหลล้นจากรูอันบวมแดง
เสียงครางสั่นเครืออย่างหมดแรงเพียงไม่นานก็สิ้นลายจนหมดสติไปทั้งแบบนั้น
“....” องค์จักรพรรดิโอบกอดร่างชายหนุ่มผู้หลับจนหมดสภาพ พลางดึงเสื้อคลุมของตนเองที่ถอดพาดไว้ใกล้ ๆ เข้ามาคลุมร่างเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยรัก “ทหารที่อยู่ด้านนอกนั่น”
เสียงประตูเปิดออกกว้าง เหล่าทหารผู้ยืนอยู่ด้านนอกประตูก็ทยอยกันเข้ามาด้วยสีหน้าเลิ่กลั่กพยายามข่มใจเอาไว้ แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินเสียงกระเส่ารักทั้งหมดจากด้านนอกแล้วก็ตามที
“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท”
“....ไปลากตัวไอ้วิปริตสองคนนั้นที่บังอาจแตะต้องราชินีของเรามาที่นี่ เราจะตัดหัวมันซะ”
- Writer
