เช้าวันถัดมา..
แสงแดดอุ่นลอดผ่านม่านหรู
เข้ามาในห้องอาหารใหญ่ของคฤหาสน์
เสียงช้อนส้อมกระทบจานเงียบงัน
โต๊ะไม้ยาวขัดเงามีเพียงไม่กี่คนที่นั่งรายรอบ
—ไอวินท์, ไอวาร์, ไอริส และมารุต
บรรยากาศไม่ต่างจากสนามสอบสวน
มากกว่าการนั่งกินข้าว
..
ไอวินท์วางแก้วกาแฟลงช้า ๆ
สายตาคมหันไปทางมารุต
“เรื่องแก๊งโกสต์ไลน์…
ผมได้ข่าวว่าพวกคุณเก็บเรียบไปแล้ว”
น้ำเสียงนั้นสุขุม แต่แฝงความเด็ดขาด
“ถือว่าทำได้ดี เคลียร์ตัวปัญหา.
ออกจากย่านท่าเรือได้เร็ว!!”
...
มารุตนั่งตรงข้าม ไม่ตอบในทันที
เพียงสบตากลับด้วยความนิ่ง
.
แต่แล้ว ไอวินท์เอ่ยต่อ เสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย
“แต่ก็ต้องบอกตรง ๆ ว่ามันช้าไป…
คุณรู้นานแล้วว่าพวกมันเข้ามาแทรกแซงในพื้นที่
กลับปล่อยให้มันยืดเยื้อ..
จนเกือบสร้างเรื่องใหญ่โต”
..
ไอริสหันมองมารุต สีหน้าลังเล
ราวกับอยากแก้ต่างให้แต่ก็ไม่กล้า
..
ไอวินท์หยุดเล็กน้อย
