ตอนที่่ 3 การเดินทาง
2134 Words
2 สัปดาห์ต่อมา...
ณ ประเทศไทย
“กิมกิม...แกตรวจสอบของครบแล้วหรือยัง...ขาตั้งกล้องอย่าลืมเอาไปนะ”
เตชินทร์พยายามทวนสิ่งของให้กับจิรัจฌา
“อืม...ครบหมดแล้วนะต้นกล้า...ฉันทวนรอบที่สี่แล้ว...ฉันไปโอซีเรียแค่7วันนะ...แต่แกดูสิการเดินทางทั้งไปและกลับก็ใช้เวลาเกือบสิบวันแล้ว รวมๆ แล้วก็จะเป็นเดือนเลยนะ...หรือว่าฉันจะไม่ไปดี...ฉันเริ่มท้อกับการเดินทางแล้วอ่ะ”
จิรัจฌามองหน้าเพื่อนชายเพื่อขอความคิดเห็น
“แกจองไฟลท์บิน จองกรุ๊ป จองทุกอย่างหมดแล้ว...และพรุ่งนี้แกก็จะเดินทางแล้ว...แกมานึกท้อเอาตอนนี้เนี่ยนะ...ฉันว่าแกน่ะคิดช้าไปหน่อยมั้ยกิมกิม”
“ก็มันไกลอ่ะ...แกคิดดูสิฉันต้องนั่งเครื่องกี่วัน...โอ้ย...ไม่น่าเล้ยฉัน...น่าจะเอาใกล้ๆ นี่ก่อน TT”
“ฉันว่ามันสายไปแล้วนะกิมกิม...พรุ่งนี้แกจะไปแล้ว...ถ้าแกยกเลิกก็ทันนะ...แต่ว่าแกไม่เสียดายเงินเกือบแสนของแกเหรอ...แกยกเลิก...ใช่ว่าเขาจะคืนเงินแกนะ”
“อืม...ฉันก็แค่บ่นกับแกแหละต้นกล้า...ฉันก็คงไม่ยกเลิกจริงๆ หรอกเสียดายเงิน...ฉันอุตส่าห์เก็บเล็กผสมน้อย...เพื่อยอดวิวหลักล้านของฉัน...ฉันต้องสู้โว้ย!”
จิรัจฌาชูกำปั้นน้อยๆ ของตัวเองขึ้น
“เออ...ฉันก็นึกว่าแกจะยกเลิกจริงๆ มันผิดนิสัยจอมงกของแกอยู่นะ”
เตชินทร์มองใบหน้าสวยของเพื่อน รอยยิ้มของจิรัจฌานั้นตรึงใจคนดูเหลือเกิน แม้แต่เขาก็ยังไม่รอดพ้น
“ใช่แล้ว...ฉันแค่บ่นน่าต้นกล้า...ต่อไปแกก็จะไม่ได้ยินเสียงฉันบ่นให้แกฟังอีกแล้วนะ”
จิรัจฌาพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่ทว่าคนฟังกลับรู้สึกเหมือนหัวใจข้างซ้ายของเขากระตุกวาบทันที
“กิมกิม...แกพูดบ้าอะไรของแก...ฉันใจหายหมดเลยนะ”
“พูดอะไร...ฉันก็แค่บอกแกว่า...แกจะไม่ได้ยินฉันบ่นอีก...ก็แค่นั้นเอง...แกนั้นแหละคิดมาก...ฉันไปที่โน้นฉันจะต้องรายงานแกตลอดอยู่แล้ว...ว่าแต่แกจะว่างอ่านแชทฉันหรือเปล่า”
“อืม...ก็คำพูดของแกเมื่อกี้...มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ นี่...แกไปต่างประเทศแต่ละครั้งก็นาน...แต่มาครั้งนี้ฉันเหมือนว่าแกต้องไปไกลมากๆ มันเลยแปลกๆ อ่ะกิมกิม”
“เออน่า...แกไม่ต้องห่วงฉันนะ...กรุ๊ปเที่ยวนี้มีด้วยกันทั้งหมดเกือบ 50 คนไปกันเยอะมากเลยแก...ไม่คิดว่าคนไทยจะรวยกันขนาดนี้...มีเงินไปเที่ยวต่างประเทศกันเยอะเลยนะ”
“ยังไงแกก็ระวังตัวด้วยนะกิมกิม...แกรายงานฉันตลอดนะพิมพ์แชทมาตลอด...อยู่ที่ไหนทำอะไรบ้าง...เดี๋ยวฉันว่างฉันจะมาอ่านนะกิมกิม”
“โอเค...ฉันจะทำตามที่แกบอก...แกจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงฉันมาก”
“แล้วแกโทรไปบอกป้าผิงเรียบร้อยแล้วใช่ไหม”
เตชินทร์เตือนความจำของเพื่อนสาว เพราะว่าเธอมีคนที่ห่วงเธออีกหนึ่งคน
“โทรไปแล้ว...ป้าฉันก็เหมือนเดิม...ให้พรฉันและเตรียมสวดมนต์ภาวนาให้ฉันเดินทางปลอดภัย เหมือนทุกครั้งที่ฉันไปแหละ”
“ป้าผิงก็เป็นห่วงแกดิ นอกจากป้าผิงก็มีฉันอีกคนนะกิมกิม ที่เป็นห่วงแกตลอด ไม่ว่าแกจะไปอยู่ที่ไหน แกดูแลตัวเองด้วย อยู่ที่โน้นแกไม่ควรจะไว้ใจใครนะ อย่าไปไหนกับใครง่ายๆ และที่สำคัญแกอย่ามัวถ่ายคลิปเพลินจนเดินหลงกับกรุ๊ปล่ะ”
“เจ้าค่ะคุณชายกาแฟ” จิรัจฌายิ้มสวยให้เพื่อน
“อืม...เข้าใจก็ดีแล้ว...เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าฉันจะไปส่งแกที่สนามบินนะกิมกิม”
“โอเค...ดีเลยฉันจะได้ประหยัดค่าแท็กซี่ไปอีก ^^”
“ยัยงก!”
………………..
ณ สนามบิน...
“กิมกิม...แกอย่าลืมแชทหาฉันบ่อยๆ นะ”
เตชินทร์มองหญิงสาวด้วยแววตาที่ฉายแววความเศร้าปนออกมา
“เออน่า...ต้นกล้าฉันไม่ลืมหรอก...แกอย่าเศร้าดิ...คนอื่นมองกันเต็มเลยนะ” ยังไม่ทันจะขาดคำ
“น้องคะ...ทำไมไปด้วยกันล่ะคะ...พี่มีแพ็คเกจสำหรับคู่รักด้วยนะคะ...เสียดายแย่เลยค่ะ...รอบนี้ไม่ทันแล้ว”
เสียงไกด์สาวพูดเสนอโปรโมชั่นทันทีอย่างรู้งาน
“อ๋อ...ไม่ใช่แฟนกันค่ะพี่ซานิ...และเขาก็ติดงานด้วยค่ะ”
จิรัจฌาปฏิเสธเกือบไม่ทัน
“ไว้คราวหน้านะครับ”
เตชินทร์ส่งรอยยิ้มให้กับไกด์สาวไป
“อุ้ย! ค่ะถ้าเป็นน้องล่ะก็ พี่จะลดพิเศษให้เลยนะคะ”
ไกด์สาวหน้าแดง เพราะความเขินในรอยยิ้มของชายหนุ่มหล่อกระชากใจ
“ฉันต้องไปแล้วนะต้นกล้า...ฉันไม่อยู่หลายวัน ฝากแกแวะไปดูบ้านฉันบ้างนะ”
“แกไม่ต้องห่วง...เดินทางปลอดภัยนะกิมกิม”
เตชินทร์โบกมือให้กับเพื่อน
“บาย” จิรัจฌาบอกลาเพื่อน เหมือนกับว่าวันนี้เธอจะใช้คำพูดอะไรแบบแปลกๆ ตลอด
‘ฉันพักแวะต่อเครื่องมาได้สักพักแล้วนะต้นกล้า’
จิรัจฌาพิมพ์แชทบอกเพื่อนตามที่สัญญาไว้
....................
ณ สนามบินเมืองโอซีเรีย...
“ขอต้อนรับสู่เมืองโอซีเรียนะคะ...เราถึงที่หมายอย่างปลอดภัย ด้วยการเดินทางที่แสนสบายมาหลายวันนะคะ เดี๋ยวตอนนี้เราจะเข้าที่พัก โดยจะมีรถมารับทุกคนนะคะ โปรดรอตรงนี้สักครู่นะคะ”
ไกด์สาวแนะนำเสร็จก็จัดแจงคณะลูกทัวร์ของตัวเอง ซึ่งออกจะแสนวุ่นวายไปหน่อย เพราะเที่ยวนี้คนค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว
จิรัจฌาเปิดสมาร์ทโฟนของตัวเองทันที เพื่อจะรายงานความคืบหน้าให้เตชินทร์ทราบ...แต่ทว่าเธอลืมไปว่าตอนนี้เครื่องสมาร์ทโฟนเธอนั้นยังไม่สามารถจะเชื่อมต่อสัญญาณอินเทอร์เน็ตได้นั่นเอง
รัฐโอซีเรียเป็นประเทศเล็กๆ ในดินแดนแถบตะวันออกกลาง แต่ทว่าโอซีเรียกลับเป็นที่รู้จักของบรรดานักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลก ความสวยงามที่ติดอันดับของโลก สถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่สวยที่สุด ไม่ว่าจะเป็นเนินทะเลทรายสีทองอันกว้างใหญ่ สุดลูกหูลูกตา หรือโอเอซิสกลางทะเลทรายที่สวยและอุดมสมบูรณ์ มีคนนับล้านในแต่ละปี ที่อยากมาชมความงามทางธรรมชาติ กลิ่นไอของอารยธรรมตะวันออกกลางได้ถูกผสมผสานอย่างลงตัว ทำให้โอซีเรียเป็นที่จับตาของคนทั่วโลกเลยก็ว่าได้...
“คณะลูกทัวร์ที่น่ารักทุกท่านคะ...ตอนนี้รถของเราก็มาถึงแล้วนะคะ...ทุกท่านเตรียมสัมภาระของท่านไว้ให้ดีนะคะ...เราจะใช้เวลาเดินทางจากนี้เพียงครึ่งชั่วโมงนะคะ...เราก็จะถึงที่พักค่ะ”
เสียงไกด์สาวอธิบายรายละเอียดต่างๆ ให้ลูกทัวร์อย่างชัดเจน จิรัจฌามองไปบริเวณรอบๆ ของเมืองโอซีเรียแล้ว เธอก็รู้สึกว้าวในใจเลยทีเดียว เธอจะเก็บทุกช็อตทุกภาพ ทุกคลิปอย่างสวยงามกลับไปให้เต็มที่ ความสวยงามของเมืองนี้ มีเสน่ห์มนตราชวนหลงใหล และน่าติดตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่แปลกใจเลย ที่โอซีเรียเป็นสถานที่ติดอันดับต้นๆ ของโลก
เวลาผ่านไปราวสามสิบนาที (ดังที่ไกด์สาวบอก)
“ตอนนี้เราถึงโรงแรมที่พักแล้วนะคะ...ตามตารางผังห้องที่พักของแต่ละคนที่เราแจ้งไปเรียบร้อย...ขอให้ทุกคนเข้าที่พัก...และพักผ่อนอย่างสบายใจนะคะ...เวลา17.00น. อ้อ...นาฬิกาของแต่ละคนอย่างลืมปรับโซนเวลาด้วยนะคะ...อีก6ชั่วโมงเจอกันที่ห้องอาหารตามนัดหมายนะคะ”
จิรัจฌาเดินถือสัมภาระบางส่วนของตัวเองเดินขึ้นลิฟต์ตามพนักงานที่คอยให้บริการ เธอนั้นจองที่พักแบบนอนคนเดียว จริงๆ แล้วเธอสามารถจับคู่กับลูกทัวร์คนอื่นๆ ได้ แต่ว่าจิรัจฌานั้นไม่สะดวก เนื่องจากเธอต้องทำงานตัดต่อคลิปต่างๆ อาจจะดึกบ้าง เธอเลยไม่อยากให้ไปกระทบคนอื่น เลยเลือกที่จะพักเดี่ยว
พนักงานเปิดประตูห้องพักบริการทันที เมื่อถึงห้องพักสุดหรู จิรัจฌาประทับใจกับการบริการของพนักงาน เลยให้ทิปแก่พนักงาน เธอสำรวจบริเวณรอบๆ ภายในห้องทันทีที่วางสัมภาระลง
ความสวยงาม และความหรูหราผสมกลิ่นไอของอารยธรรม ห้องนอนที่ประดับประดาด้วยเครื่องเรือนแบบอาหรับ ผ้าม่านหลากสีสันซ้อนสลับทับกันไว้ตรงมุมต่างๆ เหนือเตียงนอนขนาดคิงไซส์
ฝาผนังติดภาพศิลปะอาหรับ กลิ่นหอมของเทียนหอม ที่วางไว้บริเวณจุดต่างๆ หลายจุด และขอบหน้าต่างซึ่งเปิดรับลมอยู่ เธอกำลังชื่นชมความงามรอบๆ ห้อง เธอรีบหยิบกล้องมาอัดคลิปแรกของเธอทันที
จิรัจฌานั้นเป็นคนที่เก็บรายละเอียดทุกสิ่งทุกอย่างได้เป็นอย่างดี เธอนั้นพยายามค้นหาเอกลักษณ์ และสร้างตัวตนให้โดดเด่นมีลายเซ็นของตนเอง ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ผลิตคอนเทนต์อย่างมีคุณภาพทุกครั้ง เธอเชื่อได้ว่า การเก็บเล็กผสมน้อย ย่อมต้องมียอดผู้เข้าชมเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้นี่เอง ‘กิมกิมชาแนล’ ของเธอจึงได้รับความนิยมอย่างท่วมท้น...
‘ต้นกล้า...ฉันถึงที่พักเรียบร้อยแล้วนะ...ที่นี่สวยมากอ่ะแก’
จิรัจฌาเชื่อมต่อสัญญาณ WiFi เข้ากับแล็ปท็อปของตัวเอง เพื่อสื่อสารผ่านแอพพลิเคชั่น
‘จริงเหรอ...แกตรวจความเรียบร้อยของห้องหรือยังกิมกิม’
เตชินทร์เปิดแอพพลิชั่นไลน์เพื่อแชทตอบกลับเธอทันที เหมือนกับว่าเขากำลังรอเธออยู่เช่นกัน
‘เรียบร้อยแล้วค่ะท่านชาย’ จิรัจฌาหยอกล้อเพื่อน พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนน่ารักประกอบ
‘เดี๋ยวฉันว่าจะ...นอนพักผ่อนสักพัก...ตื่นมาจะได้สดชื่น...แกไม่ต้องห่วงฉันนะต้นกล้า...คณะทัวร์นี้มีแต่คนกระหายเที่ยวกันทั้งนั้น ตื่นเต้นกันหนักมาก...ที่นี่สวยมาก...ฉันว่าคอนเทนต์ฉันต้องปังแน่ๆ เลย’
‘เก็บภาพให้เต็มที่เลยนะกิมกิม เอาให้คุ้มเลย’
‘จ้า...งั้นฉันขอพักผ่อนก่อนนะ...เดี๋ยวหลังจากนี้ฉันจะอัพเดทเรื่อยๆ แกไม่ต้องห่วง ^^’
‘โอเค’
จิรัจฌาปิดแอพพลิชั่นในการสื่อสารกับเพื่อนชาย พร้อมกับตระเตรียมการชาร์จแบตเตอรี่ไว้เรียบร้อย...เธอมักจะเที่ยวแบบ แบ็คแพ็ก (Back Pack) แบกกระเป๋าท่องเที่ยวประจำ ทำให้เวลาเตรียมความพร้อมอะไรก็ตามแต่ สมบูรณ์และลงตัวทุกครั้ง...น้อยมากที่เธอจะลืมสิ่งใด
‘นอนสักหน่อยดีกว่า’ หญิงสาวล้มตัวลงนอน ที่นอนนุ่มๆ สะอาดและหอมสดชื่น บวกกับกลิ่นของเทียนหอมโชยมา ทำให้เธอคลิบเคลิ้ม และผ่อนคลายอย่างรู้สึกได้ ดวงตากลมโตค่อยๆ ปิดลงอย่างช้าๆ
....................
ณ ปราสาทหลังใหญ่กลางเมืองโอซีเรีย
“ฟาติน...น้องต้องพยายามเข้าใจท่านพ่อท่านแม่นะ ว่าท่านเป็นห่วงน้องมากเพียงใด”
ฮาริสนั่งปลอบน้องสาว เมื่อเธอนั้นมาบอกกับเขาว่า เธอจะออกไปอยู่ข้างนอกสักพัก
“ท่านพี่ก็เห็นนี่คะ...ว่าท่านแม่น่ะ...ไม่เคยจะสนใจน้องเลย คอยแต่ต่อว่าน้องตลอด อีกทั้งยังบังคับให้น้องไปแต่งงานอีก”
“ท่านพ่อกับท่านแม่หวังดีเจ้าก็รู้นี่ฟาติน”
“น้องรู้ค่ะท่านพี่...แต่ว่าน้องเองทนไม่ไหวแล้ว...ท่านพี่เองก็ไม่น่าไปตกปากรับคำท่านแม่เลย...เรื่องที่จะแต่งงานกับนูรีน...นางร้ายจะตาย...ใครๆ ก็รู้...อย่าบอกนะว่าท่านพี่ไม่รู้”
ฟาตินมองใบหน้าคมเข้มของพี่ชาย อย่างอดสงสัยไม่ได้
“รู้สิ...พี่รู้มานานแล้ว...ครั้งนี้พี่ไม่อยากขัดใจท่านพ่อท่านแม่อีก...”
ฮาริสนั้นรู้กิติศัพท์ของเจ้าหญิงนูรีนเป็นอย่างดี เธอเป็นบุตรสาวของชีคอัฟซารัฐโคเชกเมียร์ หนึ่งในสหรัฐบาเกลโรเนีย ซึ่งมีทั้งหมดสามรัฐ คือ รัฐโอซีเรีย รัฐโคเชกเมียร์ และรัฐอาเกลราเมียร์ บิดาของเขาปกครองรัฐโอซีเรีย ซึ่งอยากให้เขานั้นแต่งงานกับนูรีนบุตรสาวของชีคอัฟซาที่ปกครองรัฐโคเชกเมียร์ ทั้งสองรัฐจะได้เป็นแผ่นทองเดียวกัน ซึ่งอนาคตอาจมีอำนาจที่ยิ่งใหญ่ต่อไป แต่ทว่าความจริงแล้วอาจไม่ใช่
“อืม...ท่านพ่อกับท่านแม่ยังจะต้องการอะไรอีก...สมบัติทุกอย่างของพวกเรามันมีมากเสียจน...ใช้ไปสิบชาติก็ไม่รู้จะหมดหรือเปล่าก็ไม่รู้”
ฟาตินได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอนั้นโชคดีขนาดไหน ที่ไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ชายแบบท่านพี่ฮาริส ไม่งั้นเธอก็คงจะหนักใจไม่น้อยเลยทีเดียว...
....................
- Writer
