ตอนที่ 8 หาทางไม่ได้...ก็ร้องไห้เลยสิคะ Nc++
2193 Words
“ข้าให้เจ้าเป็นสนมของข้า...เจ้าไม่ชอบอย่างนั้นรึ”
ฮาริสมองใบหน้าอันงดงามของหญิงชาวไทย เธอช่างต่างจากหญิงสาวทั่วไป ที่เขาเคยพบเห็นนัก
“ฉันไม่เป็น ฉันไม่ได้ชอบคุณ และจะให้ฉันอยู่กับคุณได้ยังไง...คุณบ้ามากรู้มั้ย”
จิรัจฌาเหลืออดเต็มทีแล้ว
“ข้าถูกใจเจ้า...และอยากให้เจ้าอยู่กับข้า...เจ้าอยากได้อะไรข้าจะหามาให้ ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง ข้าก็หามาให้เจ้าได้นะ...ว่าแต่เจ้ามีชื่อเรียกว่าอย่างไรหรือ แม่สาวน้อย”
ฮาริสมองหญิงสาวด้วยนัยน์ตาหวานฉ่ำ
“ไม่! ฉันไม่เต็มใจ และไม่ได้อยากรู้จักกับคุณ ปล่อยฉันไปเถอะนะ”
“งั้นเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องพูดอีกแล้ว”
คำพูดของฮาริสยังไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ ขายาวก้าวสองทีถึงร่างบางทันที มือหนากระชากร่างบางเข้าหาอกแกร่งอย่างไม่เกรงใจ
“ปล่อยนะ ฉันไม่เต็มใจ คุณมันบ้า คุณมัน...อุ๊บ!”
ริมฝีปากหนาประกบริมฝีปากบางอย่างห้ามใจไว้ไม่ไหว ปลายลิ้นหนาควานหาลิ้นเล็ก ดูดเม้มอย่างดุเดือด อารมณ์ของเขาตอนนี้ราวกับพายุ ความเจ็บปวดทรมานในร่างกายของเขา ที่กักเก็บมาทั้งวัน อยากจะระเบิดใส่เธอให้รู้ไปเลย
“อื้อออ” จิรัจฌาพยายามส่ายหน้าหนี แต่ทว่ากลับหนีไม่ได้เลย เพราะมือหนาได้จับศีรษะของเธอกดไว้ มือหนาอีกข้างหนึ่งกลับลูบไล้ทั่วแผ่นหลัง กอดกระชับเข้าหาอกแกร่ง
“อืม...หวานเหลือเกินสาวน้อย”
ฮาริสเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เธอทำให้อารมณ์เขาขึ้นได้อย่างไม่ยากเลย แค่เห็นหน้าเธอ เขาก็เจ็บปวดไปทั่วร่างแกร่งแล้ว
“ช่วยด้วย! ปล่อย! กรี๊ดดดดด!”
จิรัจฌาดิ้นสุดฤทธิ์ เมื่อริมฝีปากบางเป็นอิสระ เธอก็กรีดร้อง เธอจะโดนย่ำยีแบบนี้ไม่ได้
“ร้องเลย! ที่นี่ไม่มีใครสนใจเจ้าหรอก”
“อุ๊ก!”
ร่างบางโดนโยนลงบนเตียงกว้างอย่างทันที และตามมาด้วยร่างหนากดทับ ใบหน้าคมฉกเข้ามาอย่างรวดเร็ว มือเขารวบแขนเธอไว้สองข้างเหนือศีรษะ
“อื้ออออ”
เท้าบางพยายามดันร่างหนาออกจากร่างของเธอ แต่ก็ไม่ได้เป็นผล เพราะแรงเธอเท่าแรงมดเมื่อเทียบกับแรงช้างอย่างเขา
ฮาริสถอนริมฝีปากออกอย่างเร็ว เมื่อเจอเข้ากับฟันซี่เล็กของเธอ ที่พยายามจะงับลิ้นเขา แต่ทว่าเขารู้ทัน
“ปล่อย! เดี๋ยวนี้ ไอ่บ้า!”
แคว๊ก! มือหนากระชากชุดสวยที่เหล่าบรรดาคนรับใช้ ประโคมแต่งให้เธอ
“กรี๊ดดดดด”
จิรัจฌาตกใจสุดขีด ได้แต่พยายามห่อตัวไว้
“เจ้าช่างสวยเหลือเกิน”
ฮาริสตะลึงกับภาพตรงหน้า รูปร่างของเธองดงามราวกับรูปปั้นสลัก เธอมีหน้าอกอวบใหญ่เกินตัว ผิวขาวนวลเนียนน่าสัมผัส น่าปรารถนายิ่งนัก
“ไม่นะ!”
จิรัจฌาใช้โอกาสที่เขาตะลึงนี้ หันซ้ายขวา เพื่อมองหาอาวุธ แต่ทว่ามันไกลเกินที่จะเอื้อมถึง
“อุ้ย! ไม่นะปล่อยฉัน ไม่!”
ฮาริสก้มลงหาอกอวบ ริมฝีปากเขาดูดเข้ากับลูกเชอรี่สด ปลายลิ้นไล้ปลายถันไปมา ดูดเม้มอย่างมัวมัน ดุเดือดราวกับพายุ ร่างกายของเขาปวดหนึบไปทั่วร่าง
“กรี๊ดดดด ช่วยด้วย! ฮือ ฮือ”
จิรัจฌาหมดทางสู้ เธอจึงปล่อยโฮออกมาทันที อกอวบเธอโดนโจมตีอย่างหนัก ข้อมือบางถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา
“ได้โปรด! ฮือ ฮือ ฮือ”
ฮาริสชะงักทันที เมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวร้องไห้ ใจของเขาเหมือนโดนดิ่งจากที่สูง และหล่นลงบนพื้น ร่างกายของเขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส เขาหยุดนิ่งทุกการกระทำ ใบหน้าคมซบลงตรงอกอวบของเธอ สูดความหอมกลิ่นกายสาว
“ฮือ ฮือ ปล่อยฉัน! ได้โปรด”
จิรัจฌาขอร้องอย่างหมดหนทาง
“อืม...”
ฮาริสผงกใบหน้าคมขึ้น มองดวงหน้าสวยที่เปื้อนรอยคราบน้ำตา อกซ้ายของเขากระตุกวาบอย่างจัง น้ำตาของเธอทำให้เขาใจอ่อนลงทันที
“ฮือ ฮือ”
“เจ้าไม่ต้องร้อง...ข้าไม่ทำอะไรเจ้าแล้ว”
ฮาริสดีดร่างหนาของตัวเองขึ้นทันที ถึงเขาจะอยากได้เธอขนาดไหน แต่ก็ไม่อาจบังคับขืนใจเธอได้เลยตอนนี้
ปัง! เสียงประตูถูกเปิดและปิดลงพร้อมกับร่างสูงเดินจากไป
“นายน้อยเจ้าคะ...”
ซีญ่าที่รออยู่บริเวณนั้น ออกมารับหน้าทันที เมื่อเห็นนายน้อยเดินมาอย่างไม่สบอารมณ์หมาย
“มีใครจะรับใช้ข้าบ้างตอนนี้ ไปเรียกมา”
ฮาริสอารมณ์ค้างสุดๆ น้ำตาของเธอทำให้เขาไปต่อไม่ได้ จึงต้องหาทางระบายกับเจ้าร่างกายที่ปวดหนึบอยู่แบบนี้
“มีเจ้าค่ะ...เชิญที่ห้องเลยเจ้าค่ะ”
ซีญ่ารู้งาน นางจัดตารางให้กับสนมทุกวันเพื่อรับใช้นายน้อยของเธอ แต่นายน้อยก็ไม่ได้แวะเวียนมาสักเท่าไหร่
แกร๊ก! เสียงประตูเปิดออก พร้อมกับร่างของหญิงสาวที่โผเข้าหาเขาแทบจะทันที
“นายท่าน”
ริมฝีปากบางประกบทันทีอย่างไม่รอช้า วันนี้เป็นโชคของเธอเหลือเกิน จากที่รอมาเนิ่นนาน เธอก็ยังไม่ได้รับใช้เขาสักที วันนี้เป็นวันอะไรหนอ ชีคหนุ่มถึงให้เธอมารับใช้เขา
“อื้อออ”
ริมฝีปากหนาจูบตอบทันที ราวกับพายุ อารมณ์ที่ค้างคา รอการปลดปล่อย ริมฝีปากบางจูบตอบอย่างดุเดือดเช่นกัน การที่จะทำให้ชีคหนุ่มพอใจนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย วันนี้มันคือโชคของเธอ
“อึ้มมม...”
เสียงแห่งความพึงพอใจของชายหนุ่ม ที่ร่างของเขานั้นจะได้รับการปลดปล่อย มือหนาบีบเคล้นสองเต้าใหญ่ หญิงสาวรู้งานเด้งร่างบางรับทันทีกับสัมผัสที่ร้อนแรง ปลายลิ้นดูดเม้มปลายถันที่แข็งชูชันรับปลายลิ้นที่กวัดแกว่ง ดูด กัด เม้ม อย่างแรงด้วยอารมณ์ที่ทะยานขึ้นสูง
“อะ อ๊ะ ซีสสส์ นายขา อ๊ะ”
เสียงครางของหญิงสาวที่แสดงถึงความเสียวซ่าน มือบางลูบไล้ไปมาทั่วร่างแกร่ง ความเป็นชายที่อัดแน่นไปทั่วร่าง กล้ามเป็นมัดๆ หน้าท้องเรียบแบนเป็นลอนน่าสัมผัส ความใฝ่ฝันที่จะได้รับใช้นายมาถึง เธอจะต้องตักตวงความสุขให้หนำใจ
ความอัดแน่นอันปวดร้าวทั่วร่างแกร่ง เตรียมพร้อมระเบิด เมื่อมือบางปลดอาภรณ์ให้ผู้เป็นนายอย่างรู้เชี่ยวชาญ ประสบการณ์สตรีนางใดที่จะถวายตัวจะต้องถูกสอนวิชาบริหารเสน่ห์และกามสูตร และต้องถูกฝึกมาอย่างดีก่อนถวายตัว มือบางแตะไปที่ดุ้นเจ้ามังกรใหญ่ยาว มันแข็งชูชันสู้มือบางออกมาอย่างผงาด
“โอววว์”
เสียงครางของชีคหนุ่มดังออกมา เมื่อริมฝีปากบางเข้าครอบครองเจ้าดุ้นเอ็นใหญ่ของเขา ปลายลิ้นเล็กกวัดแกว่งและไล้เลียไปมา ดูดเม้มกลืนกินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนทว่ากำลังกินไอศกรีมแท่งโต สะโพกหนาเด้งรับสัมผัสจากลิ้น มือเขาสองข้างขยุ้มกลุ่มผมสวย เมื่อความเสียวซ่านขึ้นจนร่างแกร่งแทบจะระเบิดออกมา
ชายหนุ่มทนความเสียวซ่านไม่ไหว มือหนาผลักร่างบางออก แทรกตัวเข้ากับหว่างขาเรียว อัดเจ้าดุ้นมังกรใหญ่ยาวทันที มิดสุดด้าม
สวบ! ดุ้นมังกรใหญ่กระแทกใส่ร่องรู
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ดุ้นเอ็นใหญ่กระแทกรัวไม่ยั้ง
“อ๊ะ อ๊ะ อะ อ๊ารรร์ นะ นายท่าน อ๊ะ”
เสียงครางร้องอย่างเจ็บปวดกับความเสียวซ่าน โหนกนูนแอ่นเข้าหาแก่นใหญ่ เด้งสะโพกสวยรับทุกท่วงท่าที่เจ้าดุ้นมังกรกระแทกเข้ามา
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! เสียงเนื้อกระแทกกับเนื้อดังสนั่น
“อะ อ๊ะ ซีสสสส์ อะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงครางดังระงมทั่วห้อง
“อึ้มมม์ ซีสสส์ โอววว์”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ดุ้นมังกรทำงานอย่างหนัก
“อะ อ๊ะ อะ โอววว์ นะ นายท่านขา ซีสสส์”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
“อึ้มมม์ โอวววว์ ซีสสสส์ โอะ!”
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! เจ้าดุ้นมังกรกระแทกอย่างหนัก จนโหนกนูนแทบปูดออกมา
“อ๊ะ! อ๊ะ! อะ อะ อ๊ารรรร์” เสียงครางของหญิงสาวดังระงมทั่วห้อง
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ!
“อะ อ๊ะ อ๊ะ นะ นาย อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยย์”
โหนกนูกแอ่นขึ้น ยันร่างบางเมื่อเธอรู้สึกทะยานไปจนสุดปลายฟ้า โดยไม่อาจรู้ตัว เพราะความเสียวซ่านจนถึงขีดสุด
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! เอวหนาเด้งสะโพกใหญ่กระแทกจนสุด
“โอวววว์ ซีสสส์” เสียงครางแหบพร่าดังสนั่น
ตับ! ตับ! ตับ! ตับ! ดุ้นเจ้ามังกรซอยถี่ยิบ
“โอววว์ โอ๊ะ โอ๊ะ อ๊ารรร์”
สะโพกหนาเด้งกระแทกหน้าไปจนสุด แล้วกระชากเจ้าดุ้นมังกรออกมาระเบิดลาวาข้างนอก จนล้นปลายปล่องภูเขาไฟ
“อึ้มมมม” เสียงครางอย่างสุขสม เมื่อเสร็จกิจครั้งนี้
“นายท่านเจ้าคะ”
เสียงหญิงสาวที่เตรียมจะเรียกทำคะแนนของตนเอง เมื่อเธอนั้นทำให้นายสุขสมได้ นายพอใจอาจจะต้องมาหาเธอบ่อยๆ เป็นแน่
“ออกไป...ข้าอยากพักผ่อน”
น้ำเสียงซึ่งไร้เยื่อใย โดยมิใส่ใจคนฟังแต่อย่างใด
“แต่นายท่านเจ้าคะ มีอาร์จะ...” ยังไม่ทันจบประโยค
“ข้าบอกให้ออกไป...ข้าจะเรียกเองเมื่อข้าอยากให้เจ้ามารับใช้...เจ้าไม่ต้องเอ่ยอะไร เดี๋ยวซีญ่าจะจัดการให้เจ้าเอง”
ชีคฮาริสบอกหญิงสาวยังไม่ใยดี ก่อนจะเดินเข้าห้องอาบน้ำเพื่อชำระร่างกายของตน จนทำให้มีอาร์มองตามอย่างแสนเสียดาย เธอคิดว่าวันนี้เธออาจได้สุขสมกับนายท่านจนรุ่งสางเป็นแน่ แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
“เจ้าค่ะ”
น้ำเสียงของมีอาร์แผ่วเบา ภายในใจของนางกลับนึกเสียใจเป็นอย่างมาก ที่เธอเหมือนจะมีโชค แต่ก็อยู่ได้ไม่นานนัก
....................
อีกด้านหนึ่งของเหตุการณ์ (ห้วงเวลาเดียวกัน)
หลังจากที่จัดแจงหญิงสาวเพื่อรับใช้นายน้อยเรียบร้อยแล้ว ซีญ่าก็รีบรุดไปหา ‘แม่นางพลังม้าคนนั้น’ นางคงพยศอีกเป็นแน่
แกร๊ก! ประตูถูกเปิดออกโดยซีญ่า เธอเดินเข้ามาพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วบริเวณห้อง พลัน! สายตากับจับจ้องไปที่ร่างบางนั่งชันเข่าขึ้น ก้มหน้าพร้อมกับร่างบางที่สั่นเพราะแรงสะอื้นจากการร้องไห้
“เจ้า เป็น อย่างไรบ้าง”
ซีญ่าใช้คำศัพท์ภาษาของเธอทีละคำ เพื่อต้องการสื่อสารให้หญิงสาวเข้าใจ
“ปล่อย ฉันเถอะ”
จิรัจฌาเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับเอ่ยคำขอร้องแก่หัวหน้าสาวรับใช้
“ข้า ช่วยเจ้า ไม่ได้”
ซีญ่าบอกเธอตรงๆ เอาจริงๆ เธอเองก็ไม่เคยเจอเลยกับเหตุการณ์แบบนี้ ‘นายน้อยคิดอย่างไรกัน ถึงนำนางมาเป็นสนม...ความสวยน่ะคงใช่...แต่ทว่าฮาเร็มของนายน้อยมีสาวสวยอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว’
“ทำไม” จิรัจฌาถามออกไป ทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว
“นายน้อย ถูกใจเจ้า” ซีญ่าใช้ภาษามือประกอบการสื่อสาร
“ฉันไม่ได้ชอบเขา”
“เจ้า พักผ่อนเถอะ”
ซีญ่าใช้คำปลอบใจให้นางเพียงแค่นี้ เธอก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาปลอบนางได้ เธอพูดเสร็จก็หันหลังเดินจากไป โดยที่ไม่ลืมล็อคประตูอย่างแน่นหนา
“ฮือ ฮือ”
จิรัจฌาร้องไห้อย่างหมดหวัง เธอจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่จริงๆ หรือนี่ ‘ป่านนี้ต้นกล้า จะคอยเธอตอบแชทแน่ๆ’ เธอจะทำอย่างไรดี การหนีจากที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่าย นอกจากจะมีทหารคอยคุมทุกพื้นที่ในสถานที่นี้แล้ว ประตู หน้าต่างทุกบานยังปิดแน่นหนา จนไม่สามารถที่จะหาทางรอดได้เลย
....................
ณ ห้องนอนของชีคฮาริส
“ซีญ่า...นางเป็นอย่างไรบ้าง”
ฮาริสเอ่ยถามถึงหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง หลังจากเขาอาบน้ำชำระร่างกาย และปลอดปล่อยความตรึงเครียดของร่างกายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“นางร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลยเจ้าค่ะนายน้อย”
“แล้วนางกินอะไรบ้างหรือยัง”
“นางไม่แตะอาหารเลยเจ้าค่ะ...นายน้อยเจ้าคะ...นางเป็นใครมาจากไหนเจ้าคะ ทำไมนายน้อยถึงนำนางมาได้เจ้าคะ”
ซีญ่าถามเพราะความสงสัย
“นางพลัดหลงมาจากเหตุการณ์บางอย่าง และข้าพอใจนาง เลยนำตัวนางมาเป็นสนม แต่ไม่คิดว่านางเป็นเช่นนี้”
ใช่ เขาถูกใจเธอเป็นอย่างมาก หญิงชาวไทยหน้าตาน่ารักคนนั้น เธอทำให้เขาหลงเธอจนอยากจะเก็บเธอไว้ ไม่อยากปล่อยเธอไป
“แต่นายน้อยไม่เคยทำเช่นนี้นะเจ้าคะ”
“อืม...ใช่...ข้าถูกใจนาง เจ้าดูแลนางให้ดีๆ นะ ห้ามใครผู้ใดปล่อยนางไปเด็ดขาด”
“เจ้าค่ะนายน้อย”
ซีญ่าตกปากรับคำ ‘เรื่องนี้ก็แปลกไปอีก นายน้อยไม่เคยถูกใจใครขนาดนี้ ถึงกับยอมได้แบบนี้ พวกนางสนมนับสิบในปราสาทนี้ คงดิ้นไม่หยุดแน่นอน’ ซีญ่าไม่อยากจะคิดถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นนี้เลย...
...................
- Writer
