“ใต้เท้ากุ่ยให้คนไปติดต่อซื้อกำยานปลุกกำหนัดที่หอหลบจันทร์อีกแล้วขอรับ” เสี่ยวไป๋รายงานหลัวเผิงเผิง
หญิงสาวยกยิ้มมุมปาก “ดี! แสดงว่าเขาคิดจะใช้กำยานนั่นกับฮัวจิงอวี๋ น่าจะลงมือในงานเลี้ยงสมาคมพ่อค้าคราวนี้แน่”
อู๋เหอตี้ยังเดินไม่พ้นมุมอาคาร ได้ยินประโยคนั้นก็ชะงักเท้า ชื่อของหมอใหญ่ฮัวทำให้เด็กหนุ่มหยุดนิ่งและระวังไม่ให้คนทั้งสามมองเห็นตน
“คุณหนูคิดเช่นไรขอรับ”
“เราก็ต้องช่วยเปิดทางให้กุ่ยอี๋จือทำให้สำเร็จ พอฮัว จิงอวี๋ตกอยู่ในมือของคนผู้นั้นแล้ว ก็หมดหน้าที่ของเรา”
“ใต้เท้ากุ่ยก็มีคนในมือ เหตุใดพวกเราต้องช่วยด้วยเล่าขอรับ” เสี่ยวไป๋คลางแคลงใจ
“คืนนั้น สกุลฮัวต้องไปด้วยหลายคน ข้ากลัวกุ่ยอี๋จือจะทำไม่สำเร็จ เจ้าต้องคอยดูให้ดี หากว่ามีเรื่องติดขัดก็ต้องช่วยคนของเขาแก้ไข”
“ขอรับ”
“ไปกันเถอะ ข้ายังต้องไปแวะร้านสาขาฉงชิ่งสักหน่อย เห็นว่าระยะนี้มีลูกค้าจากนอกเมืองเข้ามาสั่งสมุนไพรมากขึ้
