“ผมขอโทษที่มาช้า..รอผมนานไหม" เขาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน
ใครรอ ใคร! ..ไม่มี..ผมไม่ได้รอนะ..แถมทำหน้ายิ้มกว้างใส่ผมอีก รู้ไหมเนี่ย24ชั่วโมงมาเนี่ยผมเจออะไรมาบ้าง ยังจะมาทำแบบนี้ใส่ผมอีกเจ้าคนบ้า ผมยิ้มตอบพร้อมน้ำตา คิดในใจว่าอย่ามาเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย ใครรอนายย่ะ! ..แต่ไม่ได้พูดออกไป พอปรายตามองไปด้านหลัง อะไรนั่นกองสุมกันมากมายอย่างกับภูเขาหิมาลัย
"นั่น...? " ผมยังไม่ทันถามจบเขาก็ชิงตอบผมมาก่อน
"ผมจะย้ายมาอยู่กับพี่ ตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะย้ายเข้ามาดูแลพี่กับลูก"
วอท!!! เขาจะย้ายมา ย้ายมาอยู่กับผม? ..พูดใหม่อีกทีซิ! จอมทัพ!!
"ผมขอโทษที่ให้พี่รอนานนะ" เป็กตุเป็นตะคนเดียว นี่คิดว่าผมรอเขาจริงๆ เหรอ..มั่นใจมากสิท่า...ถึงผมจะรอจริงๆ ก็เหอะ นายควรบอกพี่ก่อนไหมจอมทัพ จู่ๆ โผล่มาพร้อมหลังคาบ้านแบบนี้ พี่ก็เตรียมตัวไม่ทันนะ
"คือ คือ คือว่าจอมทัพ..คือว่าเราไม่..."
"เรายังไม่ได้แต่งงาน? ใช่ไหม ผม
