ทานข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว ผมก็เดินย่อยอาหารเพียงเล็กน้อย มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอกครับ เพราะผมกินได้ไม่เยอะ ด้วยอาการมวนท้องไส้ยังมีอยู่ จึงกินไปแค่นิดเดียว จากนั้นจอมทัพก็จัดการเก็บกวาดห้องให้ผมเรียบร้อย จานชามที่เรากินเขาไม่ให้ผมแตะเลย
เดินได้สักพักจอมทัพก็ไล่ให้ผมนอน ก็ดีครับคนท้องในช่วงแรกๆ ร่างกายจะอ่อนเพลีย ต้องการการพักผ่อน เขาสังเกตมากเลย แค่ผมหาวแค่นิดเดียว จอมทัพก็รีบไปเอาหมอนมาให้หนุน เขาตบหมอน ป๊าบ! ป๊าบ! สองที แล้วก็เรียกให้ผมไปเอนตัว บนโซฟา
"ได้เวลาพักเที่ยงแล้วครับคุณแม่" เขาเรียกผมพลางทำหน้าทำตายินดีบริการขั้นสุด พลิกหมอให้เข้าที่เข้าทาง
"พี่ง่วงๆ ไม่เข้าใจเลย ทำไมง่วงขนาดนี้ "
"ง่วงก็รีบมานอนพักครับ อย่าฝืน" เขาพูดย้ำ
"พี่ไม่อยากนอนเลยอะ..จอมทัพพี่อยากกินกาแฟ.." น่าจะช่วยให้ผมตาสว่างขึ้นมาบ้าง
"ไม่ได้เด็ดขาด..คนท้องไม่ควรดื่มกาแฟนะ" เขารีบห้ามทันควันทำสายตาดุๆ ใส่ผมด้วย
