IBUKAKA MO (RATED SPG)

Nang makabalik si Kiera Monroe sa Pilipinas, hindi na niya mapigilan ang excitement na makita ang kanyang fiancé, si Dayrit Bacnis. Mula sa U.S., matagal na niyang inaasam ang pagkakataong makasama ito, at ngayon, sa wakas, nais niyang magbigay ng sorpresa. Nagplanong dumaan sa mansion ng mga Bacnis, umaasang naroroon si Dayrit, ngunit nang makarating siya, napansin niyang wala ito. Sa halip, ang mga katulong lamang ang naroon. Habang tinitingnan ang paligid, napansin ni Kiera na may kakaibang ambiance sa mansion, parang may mali. “Nasaan si Dayrit?” tanong ni Kiera sa isang katulong. “Ah, Ma’am, pinuntahan po ni Sir ang Tree House,” sagot ng katulong, hindi alam ang magiging epekto ng kanyang sagot. Naglakad si Kiera patungo sa Tree House, na walang kaalam-alam na dito pala magsisimula ang pinakamatinding pagsubok sa kanyang buhay. Habang papalapit siya sa paborito nilang lugar ni Dayrit, narinig niya ang malalakas na tunog ng mga halinghing at ang humahalog ng mga hininga. Nang makarating siya sa Tree House, namutla si Kiera. Nandoon si Dayrit, at ang katabing niya... si Heaven. Nakita niyang kahalik ang fiancée niya, at ang sakit na naramdaman ni Kiera ay hindi matutumbasan ng kahit anong salita. Ang lalaki na nakatakda niyang pakasalan, ang lalaking minahal niya nang buo, ang lalaking buong buhay niyang pinangarap, ay naroroon sa harapan niya, nagtatalik, at nagmamahalan... hindi sa kanya, kundi kay Heaven. "Ohh... god... ang sarap niyan, sige pa, ituloy mo pa... ohh... shit... fuck..." Hindi mapigilan ni Heaven ang pag-ungol habang nilalaro ni Dayrit ang kanyang tinggil at paglabas-masok ng mahabang daliri. Ang bawat galaw ni Dayrit ay nagdadala ng kakaibang sarap sa kanya. "Don't stop, bilisan mo, Dayrit," halos magmakaawa si Heaven. Mas binilisan ni Dayrit ang kanyang ginagawa, napapikit si Heaven sa sobrang sarap. "I'm coming... shit... parang naiihi na ako... ohh... ahh... ahhhh... fuck..." Napaungol si Heaven habang nilalabasan. Hindi tumigil si Dayrit at nilunok pa ang lahat ng inilabas ni Heaven ang likido na kulay puti malapot naparang cream. Pagkatapos ay ipinasok na ni Dayrit ang kanyang ari sa p********e ni Heaven. Mahaba at mataba ito, kaya napaikot ang mata ni Heaven sa sarap at sakit. "Don't worry Baby, I will be gentle," bulong ni Dayrit habang dahan-dahang naglabas-masok. "Does it still hurt?" "No, it's... it's good now. Just go slow, please," sagot ni Heaven. Tumango si Dayrit at mas binagalan ang kilos. Ramdam ni Heaven ang mainit na hininga ni Dayrit sa kanyang leeg habang patuloy ang pag-indayog nito. "You're so beautiful," bulong ni Dayrit. Ngumiti si Heaven, nararamdaman ang kilig sa bawat salita ni Dayrit. "Ikaw din... you're... amazing," sagot ni Heaven, nanginginig ang boses. Bawat ulos ni Dayrit ay nagdadala ng mas matinding sarap. Hindi na napigilan ni Heaven ang sarili at napayakap siya ng mahigpit kay Dayrit. "Dayrit... I'm close... I think I'm gonna..." Hindi natapos ni Heaven ang sasabihin dahil sa tindi ng sensasyon. Napaungol siya nang malakas habang nararamdaman ang climax niya. "Oh, fuck... Dayrit!" Napaungol si Heaven hanggang sa maramdaman niyang nilalabasan si Dayrit sa loob niya. "Shit... I'm coming," bulong ni Dayrit. Ramdam ni Heaven ang init ng likido ni Dayrit sa loob niya. “Dayrit!” sigaw ni Kiera, ang mga mata niya ay nag-aalab sa galit at sakit. “Anong ginagawa mo?!” Hindi agad nakapag-react si Dayrit, nagulat sa pagdating ni Kiera. Tumayo siya mula kay Heaven, na ngayon ay parang nag-aalangan, ngunit hindi siya makagalaw. Walang ingat na tinakpan ni Kiera ang mga mata ni Heaven gamit ang galit na galit niyang mga kamay. “Alis!” sigaw ni Kiera, “Alis ka dito, tanga ka! Ang kapal ng mukha mo!” Iniwasan ni Dayrit si Kiera, ang sakit ay nagsimulang magdulot ng kalituhan sa kanyang dibdib. Hindi niya alam kung paano magsisimula o kung ano ang sasabihin. “Hindi mo ba ako mamahalin, Dayrit?” umiiyak na tanong ni Kiera. “Pinasusunod ko na lang ang gusto ng mga magulang ko, pero... ikaw! Wala akong kasalanan, Dayrit!” Tinutok ni Dayrit ang mga mata kay Kiera, at hindi siya makapaniwala sa mga naririnig. “Wala na akong pagmamahal sa’yo, Kiera,” sagot ni Dayrit, ang mga mata niya’y puno ng lungkot at galit. “Tapos na tayo, hindi ko na kayang ituloy ito. Hindi ko na kaya pa. Ikaw ang pinipilit ko lang noon, pero si Heaven... si Heaven ang laman ng puso ko. Siya ang babaeng mahal ko.” Para bang ang bawat salitang lumabas mula sa bibig ni Dayrit ay isang dagger na tumama sa puso ni Kiera. Ang mga mata ni Kiera ay puno ng luha, pinagsusuntok ang dibdib ni Dayrit. Ang sakit na nararamdaman niya ay hindi matutumbasan ng kahit na anong sakit na naramdaman niya noon. “Paano mo magagawa ‘to, Dayrit?” bulong ni Kiera habang pinipigilan ang pag-apaw ng luha. “Paano mo magagawa ito sa akin? Pinili mong saktan ako. Ang sakit, Dayrit!” Ang sigaw ni Kiera ay nagpalakas sa buong Tree House. Nakita ni Dayrit ang lahat ng sakit na nararamdaman ni Kiera, pero hindi siya makapagsalita. Ang galit ni Kiera ay mas matindi pa kaysa sa anumang pagsubok na dumaan sa kanila. Marahas na hinawakan ni Dayrit ang kamay ni Kiera, tinangka niyang kalmahin ang sitwasyon. “Kiera, mahal ko si Heaven,” sabi ni Dayrit, ang tinig niya’y tila lumalambot. “Iyon ang totoo. Hindi ko na kayang magsinungaling, hindi ko na kayang itago pa. Mahal ko siya, at wala ng makakapigil pa.” Hindi na kayang pigilan ni Kiera ang mga luhang dumaloy mula sa kanyang mga mata. “Kung mahal mo siya, bakit mo ako pinili?” hinagpis na tanong ni Kiera. Ang puso ni Dayrit ay nanghina, hindi na niya kayang tustusan ang pagmamahal na hindi kayang ipagpatuloy. Ilang sandali na ang lumipas, at sa harap ng Tree House, kung saan ang bawat kanto ay puno ng alaala nilang dalawa ni Kiera, naglaho ang lahat ng iyon. Ang kahapon, ang mga pangako, at ang kasal na inaasahan nilang mangyari ay isang pangarap na naglaho. Tumakbo si Kiera, ang mga matang puno ng poot, palayo mula sa Tree House at nagpatuloy sa paglalakbay ng sakit na dulot ng kanyang pagkatalo. Si Heaven, na tahimik at nasaktan din, ay umalis na. Ang pakiramdam ay parang tinadtad siya ng mga salitang binitiwan ni Dayrit. Ang kanyang puso ay nasaktan, ngunit alam niyang hindi na niya kayang lumaban. Itinapon ni Kiera ang lahat ng mga pangarap na itinayo niya, at iniwan ang kanyang sarili sa isang sakit na hindi niya kayang ipaliwanag. Mula sa mga sandaling iyon, isang masalimuot na bagong yugto ang magsisimula para sa kanilang tatlo.