"Tamang-tama kuya, sa amin ka na sumabay kumain. Tutal, umalis naman ang mga kausap mo. Mabuti nga't nandito kami at hindi ka mag-isang kakain," biglang wika ni Hanna.
Lihim akong napapikit at napakagat-labi dahil sa sinabi nito. Yumuko pa ako para huwag mahalata ni Hanna ang pagkadisgusto ko sa alok nito sa binata.
Ngunit wala naman akong magawa lalo na't magpinsan pala ang mga ito. Kung minamalas nga naman. Sa dami ng puwede kong makilala, kung bakit si Hanna pa na may ugnayan sa taong pilit ko na ngang kinakalimutan.
"Okay lang ba sa kaibigan mo?" rinig kong tanong ng binata.
Nanggigigil akong ewan ng mga oras na iyon. Hindi ko alam kung para saan. Kung dahil ba sa sinasadya ng binatang asarin ako o talagang gusto nitong mang-inis.
"Of course, 'di ba ate?" nakangiting wika ni H
