Bakım evinin loş koridorunda ağır bir ilaç kokusu vardı. Kayra, her zamanki rahat tavırlarıyla ellerini cebine sokmuş, yanındaki Tarık’la birlikte adım atıyordu. Yaşlıların kaldığı ortak salonun kapısından içeri girdiklerinde içeride televizyonun karşısına dizilmiş, çoğu uykulu gözlerle ekrana bakan insanlar gördüler.
Kayra, ortadaki boş sandalye grubuna yönelip neşeli bir sesle; “Günaydın millet!” Diye seslendi.Bazı yaşlılar başını kaldırıp baktı, bazıları ise umursamazca ekrana geri döndü.
Kayra hemen lafı ortaya attı. “Şimdi, çok önemli bir sorum var… Aranızda gizlice şeker yiyen, bulup getiren var mı?”
Salondaki hava bir anda değişti. İki-üç kişi homurdanarak sandalyesini çekip uzaklaştı. “Yuh artık, çocuk muyuz biz?” Dedi biri, bastonunu yere vurup.
Başka bir yaşlı ise başını hafi
