นักรบ...
หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะพาคนที่นอนหลับอยู่ออกไปข้างนอกคืนนี้ ผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไปขึ้นมา ไม่ใช่ว่าผมอยากจะทำแต่ผมควบคุมอารมณ์ไม่ได้ และทุกครั้งที่เธอแสดงอาการว่ากลัวผมมันก็ทำให้ผมหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
ปกติผู้หญิงส่วนมากก็อยากเข้าหาผมแทบตายแต่เธอกลับถอยห่างจากผม พอผมเข้าใกล้ผู้หญิงส่วนมากจะดีใจและอยากอยู่ใกล้ชิดกับผมแต่เธอกับกลัวผม
ผู้หญิงส่วนมากหลังจากที่ขึ้นเตียงกับผมแล้วก็จะทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของและชอบมาวุ่นวายกับผมแต่เธอกลับเก็บตัวเงียบและไม่สนใจผม
แล้วผมก็ไม่รู้ด้วยว่าวิธีการเข้าหาผู้หญิงเนี่ยเขาต้องทำกันยังไง เพราะผู้หญิงที่ผมเจอแต่ละคน พวกเธอเข้าหาผมเอง ทักทายด้วยการเชิญชวนและทำความรู้จักกันด้วยการขึ้นเตียงดูแลด้วยเงินและสิ่งของ
แต่กับฟางผมยิ่งไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง พาขึ้นเตียงเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่นเขาชอบเธอก็กลัว พาไปช้อปปิ้งก็เอาแต่
