CHAPTER 6 จ่ายจบ ครบสัญญาแยกทาง
611 Words
“อะไรวะ นั่งหน้าเครียด อุตส่าห์มาเที่ยวคลับกูทั้งที แทนที่จะช่วยเพื่อนทำมาหากินหน่อย ระดับคุณพีรภัทรมาเอง ช่วยทำหน้าทำตาให้มันดี ๆ หน่อยสิวะ” สมเจษต์เพื่อนอีกคนของพีรภัทรเดินเข้ามาและเอ่ยแซวพร้อมกับตบลงไปที่หัวไหล่ของเพื่อนรัก
“ไอ้ต๋องแม่งมาช้านะมึง แต่กูเบื่อจริง ๆ นะโว้ย เบื่อแบบอยากจะลาออกไปจากภูเก็ตสักสองสามเดือนให้มันรู้แล้วรู้รอด” พีรภัทรปัดมือเพื่อนออก
“โธ่! พ่อสุดหล่อของกู จะหนีผู้หญิงแบบยอมง่าย ๆ แบบนี้ได้ไงวะ เสือทิ้งลายหมด มันน่าจะมีวิธีที่ดีกว่านี้นะ” ศิวะพูดขึ้นมายิ้มๆ
“วิธีไหนวะ อย่าบอกว่าให้กูเลิกเที่ยวนะ ในเมื่อกูก็อยากแดกผู้หญิงอยู่นะโว้ย” พีรภัทรถามกลับและพูดดักคอเพื่อนรักไปด้วย
“แล้วเที่ยวกับดื่มแบบนี้ล่ะ” ศิวะถามอีก
“ก็ถ้าไม่มาดื่ม ก็ไม่ได้แดกหญิงสิ” พีรภัทรบอกเพื่อนอย่างหัวเสีย
ทั้งศิวะและสมเจษต์หัวเราะขึ้นมาพร้อมกับคำตอบของพีรภัทร แต่พีรภัทรนั่งหน้าทำหน้าจริงจัง
“พวกมึงจะว่าไง ถ้ากูจะหาเด็กเอาไว้แดกรายวันสักคน แบบที่ไม่ต้องเรื่องเยอะ ไม่ต้องผูกพัน เอาแบบผูกปิ่นโต เป็นคู่นอนเล่นๆ จ่ายเงินจบครบสัญญาก็แยกทาง เวลากูทำงานเหนื่อยๆ กลับบ้านไป กูจะได้มีคนปรนนิบัติ ไม่ต้องวิ่งออกมาหาแดกข้างนอกแบบนี้”
“แบบนั้นมึงหาเมียแต่งไม่ดีกว่ารึไงวะ”
“ก็กูไม่อยากแต่ง ไม่อยากมีพันธะไง กูแค่อยากมีเซ็กส์ แต่ไม่อยากมีเมียมีลูก เข้าใจมั้ยวะ”
“อ้าว” เพื่อนทั้งสองคนของเขาร้องขึ้นพร้อมกัน
“กูแค่อยากได้เมียพาร์ทไทม์ ระยะสั้น แต่ถ้าทำถูกใจถึงใจ ก็อาจต่อสัญญาได้ แต่ถ้าไม่ผ่านงานก็จบเร็วหน่อย” พีรภัทรพูดหน้าตาเฉย
สองหนุ่มทำตาเบิกโพลงกับความคิดของพีรภัทรผู้กำลังเบื่อผู้หญิง แต่ก็ยังอยากจะปี้ผู้หญิง
“ผู้หญิงแต่ละคนแม่ง!! บางคนก็เห็นกูเป็นยิ่งกว่าธนาคาร คงคิดว่ากูปั๊มเงินได้ละมั้ง บางคนนอนกันครั้งหรือสองครั้งก็ทำตัวยังกับเป็นเมียแต่ง ไล่ก็ ไม่ไป วอแวมากๆ จนน่าเบื่อ แล้วยิ่งชิปปี้นะ..กูไม่อยากจะพูด”
“เอ่อ กูก็เห็นมึงเขี่ยยังไงก็ไม่หลุด เกาะมึงแจขนาดนั้น” ศิวะเห็นด้วยกับเพื่อน เขาเห็นชนัญญาตามเกาะเพื่อนเขาตลอดๆ
“อื้อ นั่นแหละ ตามจิกกูตลอด” พีรภัทรพยักหน้า
“อ๋อ มึงเลยเบื่อผู้หญิงพวกนี้”
“เออสิ แต่เรื่องเงี่ยน กูไม่เบื่อนะ เลิกเ****นไม่ได้ด้วย”
“ไอ้ห่าเอ๊ย! สรุปก็ยังหน้าหม้อเหมือนเดิม”
“ถ้ามีคู่มือสอนวิธีเลิกเงี่ยน พวกมึงสองคนช่วยหาซื้อมาฝากกูหน่อยดิ คนอย่างกูนอนไม่หลับ ถ้าไม่มีคนให้แดกหญิงก่อนนอนอ่ะ”
“อ้าวไอ้นี่...เด็กขาดความอบอุ่นนี่หว่า มึงอ่ะ”
“เอ้อ...จะด่าว่ากูยังไงก็ได้ แล้วแต่มึง” ทั้งสามยังสนทนา และ ชนแก้ว พลางยกดื่มติด ๆ รีบเมาแล้วรีบกลับบ้าน
“มึงรู้มั้ย ตอนนี้น้ำเงียนมันปริ่ม ๆ ล้นจะถึงกระเดือกอยู่แล้ว แม่งไม่ได้แดกใครเลย ไม่ได้ปลดปล่อยเลยหลายวันละเนี่ย”
“จริงเหรอวะ แสดงว่ามึง ลด ละ เลิกได้” ศิวะแซวอีก
พีรภัทรเบนสายตาไปมองแรงใส่เพื่อน ศิวะทำหน้าหัวเราะกลบเกลื่อน
- Writer
