ا****ة

أيه رأيكم احكيلكم حكاية صغيرة كده؟ يمكن حكاية متكونش حلوة او مفيش فيها الحاجات اللى بتتحمسوا معاها لكن حكايتي، غير اي حكاية.. -أنا بنت غير كل البنات هتعرفوا أيه اللى مخليني اقول كده بس حاولوا متضايقوش مني بسرعة...أنا بنت واحدة على اخين صبيان واحد منهم خلص كلية تجارة وده ضياء...أما كريم فهو في كلية هندسة، عندى 30 سنة، خلصت الاعدادية وقعدت من المدرسة بمزاجي انا مكنتش عايزة اكمل دراسة انا كنت عايزة اتجوز وكان نفسي اوى اتجوز وانا صغيرة علشان اغيظ اللى اكبر مني ولسه متجوزوش هههههه، ضايقتكم بالكلمة صح؟ ماعلينا لسه اللى هيضايقكم مني كتير، أسمي فرنسواز بس متفكروش ان علشان ده اسمي فأنا يعني من الناس بتوع المناطق الراقية والمدارس الخاصة والحاجات دي...لالا ده اهل بابا بس فى الاسامي عندهم تطلعات شوية انهم يسموا اسامي اجنبية او منتشرة وعلشان كده بيدلعوني يقولولي بوسي، اصل المنطقة اللى انا ساكنة فيها شعبية لدرجة ان اسمي ده ممكن يشتموني عليه، اه انا من اكتر منطقة شعبية فى اسكندرية وأنا كمان شعبية جدا على فكرة متأثرة بشكل كبير بالمنطقة اللى كبرت فيها برغم انى وانا طفلة ايام ما ابويا كان بيسافر كنا عايشين فى فيلا...الفيلا دى كان ابويا بيبعت فلوس لخاله ايام ماكان مسافر وخال ابويا اشترى ارض وبني عليها بيت وأبويا سكن فيه وأنا وامي لما كنت صغيرة...اما خال بابا كان ساكن فى شقة بناها لنفسه على الارض دي بس بعيد عننا شوية وبعد ما بابا رجع من السفر وفلوسه امي قدرت تخلصهاله مع انها (بخيييييلة) قرر انه يبيع الارض بتاعته لخاله وياخد نصيبه ويعمل بيه مصلحة خاصة بيه هو ويرجع يعيش تاني فى المنطقة اللى اهله عايشين فيها اللى انا فيها دلوقتي...كنت وقتها لسه صغيرة لكن أمي كانت مدلعاني أخر دلع...بصو انا اه عنيا خضرا وشعري ناعم لكن مش حلوة الحلاوة اللى تخ*ف ولا تشد...بالع** انا عنيا جاحظة شويتين طالعة لأبويا بس لأن هو وامي عنيهم ملونة فأنا واخواتي طالعين عيونا خضرا، لكن الدلع واللبس اللى امي كانت بتجيبهولي وانا صغيرة كانت بتعرف ازاى تخليني حلوة غير انى كنت دلوعة وشقية، رجعنا المنطقة بتاعت ابويا وأنا فى الأبتدائية جاب ابويا عربية علشان يشتغل عليها مع ناس يعرفهم ودخلوا شركا فيها وخسر فلوسه للأسف والمبلغ للى فضل قررت امي انها تعمل بيه اخر حاجة كانت ممكن تيجي على بال حد...فرش في السوق، أأأأه أمي اقترحت على ابويا انها هى وهو يعملوا فرش فى السوق خاصة ان المنطقة اللى احنا فيها عبارة عن سوق وكل اللى بيعرف يعمل شغلانة بيعملها من غير عيب ده فى الاخر اسمه شغل، وبرغم ان ابويا كان مالهوش فى جو الفرش بتاع السوق والكلام ده بسبب سفره سنين طويلة والحياة اللى كان متعود عليها برة الا ان امي عندها قدرة على الاقناع متتعادلش فيها مع اي منافس، قدرت تقنعه فعلا وده اللى حصل، حط ابويا باقي الفلوس اللى معاه فى فرش صغير كده فى السوق جاب بيه شوية هدوم وبقى هو وامي طول اليوم فى السوق فى الشارع وسط التجار والبياعين، وده كان سبب فى ان امي تبدأ تتعامل مع الناس على انها بنت سوق وبياعة ومفيش راجل مش بتتكلم معاه وبقيت تقريبا تعرف رجالة السوق كله وده كمان سببه ان أمي وابويا من نفس المنطقة فمعروفين يعني لكن هي الاول مكانش لها علاقة بحد...بس بعد المشروع ده مبقاش فيه ميعرفهاش وتعاملاتها مع الرجالة اكتر من الستات كمان، بعيد عن ان ده حرام وعيب ومش اصول الا ان امي كانت اه بتتعامل مع كل الناس لكن بأحترامها يعني مبتعملش حاجة تسواء سمعتها ولا تتمسك عليها غلطة، هي بس كانت حجتها انها لو معملتش كده وبقيت راجل وسط الرجالة الناس ممكن تطمع فيهم ويستهيفوهم! مش كلام مقنع بس عادي فيه كتير وكتير لسه، المهم أبويا بقى وسط السوق جوز الست بس ده الكلام اللى بيتقال من وراه، وامي عرفت الكلام ده وسكتت وقبلته كان عاجبها ان ده اللى بيتقال، امي واهل ابويا مقاطعين بعض من سنين برغم انهم بيشوفوا بعض يوميا الا ان مفيش علاقات بينهم لكن ابويا علاقته بيهم كويسة...أهله بقى وهو فاصل علاقته بمراته عن علاقته باهله...يمكن دي الحاجة الوحيدة اللى بيعملها صح، المهم أن الأيام كانت بتعدي شبه بعضها كل يوم فى السوق اكل وشرب وحتى مذاكرة ليا من بعد ما ارجع من المدرسة اما اخواتي الصغيرين اوقات كانوا بيبقوا مع امي على الفرش، واوقات تانية عند ستي ام امي وناخدهم منها بليل واحنا راجعين بيتنا...مش هقول ان ظروفنا كانت احسن حاجة بالع** كانت الظروف وحشة وساكنين فى بيت قرب يقع تقريبا بس عادي أمي كانت م**مة ان كل ده يتغير وهي عندها القدرة على ده،،، فى وسط كل ده انا كنت كل يوم عن التاني بكبر وبفهم حاجة جديدة من وسط قاعدتى فى السوق مع امي طول الوقت، وبعدين انا صاحبة امي اوي فى ايديها مكان ما تروح حتى لو قاعدة مع ستات كبيرة وبيتكلموا كلام بتاع كبار كنت بفضل جنبها...فهمت وعرفت كل حاجة من وانا لسه فى الابتدائية لحد ما كلامي نفسه بقى اكبر من سني، لكن انا امي ذكية اوى، فى يوم فى البيت قالتلي: - بت يابوسي تعالي عايزاكي. بوسي: - نعم ياماما. ماما: - عايزاكي تسمعي الكلام اللى هقولهولك ده وتحفظيه، انتي بتكبري وانا عارفة انك فاهمة وعارفة كل حاجة بتحصل حواليكي وبتشوفي السوق والناس اللى فيه عاملين ازاي... بوسي بسعادة من اللى امها بتقوله عليها: - قولي يا ماما فى ايه، أنا سامعاكى. ماما: - شوفي يا حبيبتي، عايزاكي لما حد يتكلم معاكي فى اي حاجة ولا اي كلام يدخلك فيه واحنا قاعدين تعملي نفسك مش فاهمة حتى لو انتى فاهمة وعارفة تردي تقولي ايه... بوسي بمقاطعة: - ليه ياماما؟ انتي عايزاني ابقى حمارة قصاد الناس؟ ماما: - يابت بلاش عبط، انتي بتكبري وبتحلوي وأنا عايزاكي يض*ب بيكي المثل فى الأدب والسذاجة فى وسط السوق، علشان تبقى غير اي بت من البنات اللى فى المنطقة كلهم مدردحين وفاهمين الفولة واللى فيها، والراجل بيحب البنات الخام، زى ما ابوكي ساب بنات المنطقة كلها وخدني انا علشان كان شايف اني خام. بوسي: - رجالة ايه يا ماما؟ وهما الرجالة مالهم؟ ماما: - ايه يا ع**طة انتي اللى الرجالة مالهم؟ اومال انتي هتتجوزي ايه! مش هتتجوزي راجل؟ بوسي بأستغراب: - اتجوز؟! يالهوي يا ماما ده انا لسه فى المدرسة. ماما: - وفيها ايه يا حبيبة امك، انا اتجوزت وانا فى اخر سنة فى الدبلوم، وعايزاكي تتجوزي صغيرة، اصل كل ما اتجوزتي وانتي صغيرة كل ما بقى الطريق قدامك كله فرص، علشان تطلعي وتطلعينا من العيشة اللى احنا فيها دي. بوسي: - ايوة ياماما بس انا لسه بدري على الدبلوم، ده انا يادوب رايحة اولى اعدادي لسة. ماما: - مش عايزة منك حاجة دلوقتي، كل اللى عايزاه منك تتعلمي تسبلي بعنيكي، وعلشان كده انتي هتلبسي النقاب.