Ang Mahiwagang Kagubatan

Chapter 6

Chapter 6-hinahanap

Ray's Pov

Nagising ako ng mapadako mga mata ko na wala si Mike sa kaniyang higaan.

"Wake up!" sigaw ko sa kanila.

"Bakit inaantok pa ako?" sigaw sa akin ni John kahit nakapikit.

"Si Mike, sabi ko sa kanila." Bigla silang napatayo.

"Bakit anong nangyari kay Mike? Tanong ni John na nakaharap sa akin.

"Hindi ko makita; kanina ko pa hinahanap.

"Baka lumabas lang para magpahangin.

"Tangina Rod, I checked; wala naman talaga." Lumabas kami para hanapin si Mike.

"Hindi kaya hinahanap niya ang halimaw." Napaisip ako sa sinabi ni Jhun.

Posibleng mag-isa niya itong hinahanap. Alam na natin kung bakit siya naparito upang labanan ang halimaw. Ewan ko ba kay Mike na naniniwala pa rin sa sabi-sabi. Hindi nga namin nakita, halimaw. Kung hindi lang natin siya kaibigan, hinding-hindi ako sasama sa kaniya. Pero dahil mahal naming kaibigan, handa kaming dumamay sa kaniya kahit ano pa ang plano niya ngayon. Tapos may kasama pa kaming babae. Sinama pa ni Mike; paano kung masira niya ang plano niya? Naku, minsan hindi nag-iisip ang loko. Ang ingay pa nila. Si Cherry lang ang tahimik, pero kapag kasama si Mike, hindi ko alam kung napapansin kong laging nakakunot ang noo ko. Tapos nakita kong nag-aaway 'yong dalawa. Ito namang si Mike na nang-aasar pa kay Cherry.

"Halimaw." napalingon ako sa sigaw ni Tin. Napatingin ako sa kaniya dahil ang dami kong iniisip nawala sa sigaw niya. Sa tuwing narinig niya ang halimaw, nakikita ko ang takot sa mga mata niya.

“Nagulat mo naman kami,” sabi ni Rod sa kaniya.

"Dahil sabi mo halimaw."

"Oo," sagot ni George sa kaniya.

"How about that? Baka masundan tayo dito. Ayokong makain." Lumapit siya sa'kin.

"Bakit takot na takot ka sa halimaw? Nakakita ka na ba ng halimaw?" Seryosong sabi ko sa kaniya.

"Anong halimaw iyan Tin?" Lumapit si Tin kay Cherry. Lumapit din ang mga kaibigan niya.

"Walang halimaw; huwag kayong mag-alala, ligtas kayo rito," sabi ko sa kanila.

"Bakit halimaw ang sinasabi mo?" Sabi ni Tin sa amin. Narinig niya ang usapan namin.

"Wala rito si Mike; baka hinahanap niya ang halimaw na iyon," sagot ni John sa kanila.

“Mag-isa lang siya,” ulit ni Cherry.

"Oo," sabi ko sa kaniya.

"Bakit niya gagawin iyon, Ray? Baliw ba 'yan, kaibigan mo?"

"Oo, ate Cherry, hindi niya kaya. Napaka-fierce ng halimaw." Napatingin ako sa sinabi ni Tin.

"Pakisabi ulit, Tin. Nakita mo na ba ang halimaw?" Sinabi ko sa kanila.

"Oo nga! Ilang beses na ba namin silang nakita. Tuwing alas-6 ng gabi? Pakiramdam niya kami.

"Sigurado ka?" Bigla akong natakot para sa kaibigan ko.

"Tara guys kailangan tayo ni Mike," sabi ko sa kanila.

"Walang halimaw sa araw," seryosong sabi ni Cherry habang nakatalikod.

"Teka, aalis ba kayo, iiwan niyo kami?" tanong ni Edz. Napatingin ako sa kanila at biglang naawa sa mukha nila.

"George, puwede bang maiwan kayo ni Emz?" Sabi ko sa kanila.

"How about Mike?" sabi ni Emz sabay harap sa akin.

"Kami na ang bahala kay Mike. Aalis na kami."

"Sige ingat." Nagpaalam na sila maliban kay Cherry. Kung saan-saan namin hinanap si Mike. Nakahinga na lang ako ng maluwag nang makita namin si Mike na may dalang pagkain. Lumapit ako sa kaniya. Walang sabi-sabi binatukan ko siya. I was so worried. Totoong may halimaw.

"Gago ang problema mo."

"Magpaalam ka. Syempre natakot ako." Tinawanan lang ako ni Mike.

"Naghahanap lang ako ng makakain; hindi sumipot ang halimaw sa umaga," sabi niya. Totoong sinasabi nila sa akin na walang araw sa umaga, ibig sabihin ay nakikita niya ang halimaw.

"Nakakita ka na ba ng halimaw?" tanong ko sa kaniya. Tumango lang si Mike.

"Kailan pa? " seryosong tanong ni John sa kaniya.

"Nang may narinig akong sumisigaw na babae, lumabas ako, nakita ko si Cherry na binuhat ng halimaw, at ang mga kaibigan niya lang ang napaiyak habang si Cherry ay nilalapitan ng halimaw."

"Halimaw." Napapikit ako bigla sa takot. Ang bangis ng halimaw.

"Paano mo sila nailigtas?"

" Sa totoo lang, mahirap! Mahirap ibagsak ang halimaw. Ginawa ko ang lahat ng aking makakaya. Nakatakas kami sa halimaw. Isa pa ang napansin ko sa halimaw: natakot siya sa liwanag nang biglang lumiwanag ang kuwintas ni Cherry. Iyon ang napansin ko kung bakit nakawala kami pero

hindi pa ako sigurado kasi minsan ko lang siya nakita.

"Paano iyan? Anong plano mo?"

"Sa ngayon, Rod, hindi ko alam."

"Ang hirap, Mike. Hindi lang halimaw ang kinakaharap natin."

"I know," mahina niyang sabi sa akin.

"Let's go," sabi niya sa amin. Sinundan lang namin siya. Habang ang katabi ko na si John Pasimple ay kumukuha ng hinog na saging, ang nakakalokang kalahati niya. Sa inis ko, kinuha ko iyon sa kamay niya. Walang balak tirhan kami. Alam naman niya na marami kakain.

Papalapit na kami nang may narinig kaming nag-aaway. Boses iyon ni Cherry! Napatingin ako kay John.

"Umalis lang tayo, may nangyari na." sabay tawa ni John. Napatakbo si Mike na ikinagulat namin. Nagkatinginan kaming lahat. Parang may kakaiba sa kinikilos ni Mike. Para tinamaan ng loko; Hindi ko na lang matanong sa mga kaibigan ko dahil aasarin nila si Mike. Kilala ko ang mga kaibigan namin. Aasarin nila si Mike hanggang umamin ito. Paglingon ko, nakita ko kung nasaan ang mga kasama ko. Naiwan akong naglalakad. Which is easy for me kasi feeling ko biglang sumulpot ang halimaw kahit gabi na daw lumalabas. Syempre, mahirap paniwalaan na hindi ako si Mike na kasing lakas ng halimaw. Napahinto ako nang makita ko ang bahay. Nagpahinga muna ako. Syempre, napagod ako doon. Paglingon ko, nag-aaway na sina Cherry at Mike. Lumapit ako sa kanila. Hindi napigilan ni Mike ang galit. Matigas ang ulo ni Cherry. Sinusubukan umalis, alam niyang hindi niya kakayanin ang halimaw. Umiiyak ang mga kaibigan niya. Wala ba siyang nararamdaman? Lumapit ako kay Tin dahil sa sobrang iyak niya. Dahil malapit siya kay Cherry, napansin ko siya. Lagi niyang kasama si Cherry. Niyakap ko si Tin. Tiningnan ako ng masama ng mukha ni John. Nakakabaliw kung gaano siya kakulit dahil may crush siya kay Tin. Tinawanan ko lang siya ng palihim. Baka matamaan ako ng isa. Naramdaman ko na lang na tinalikuran na ni Mike si Cherry. Kaya ako sinundan si Mike. Ang hirap pagalitin ng lokong iyon. Para mawala ang galit niya. Kailangan kong ipagluto si Mike. Alam kong gutom siya; kaya siya ganyan. Lumabas ka ba ng maaga para kumuha ng makakain natin tapos may makilala kang ganito? Hindi kasi feel ni Cherry. Iniwan ko din sila. Pumasok ako sa loob.