Chapter 3
958 Words
AFTER 3 YEARS
"Are you ready?" Tanong sa'kin ni Chloe. Tinaasan ko sya ng kilay. Binigyan ko siya ng tinging para bang hindi makapaniwala sa kaniyang tanong
"Do you think if I'm not yet ready babalik akong Pilipinas?" I rolled my eyes on her. Stupid question.
"Duh? Malay ko ba kung 100% ka nang ready. Mas mabuting nakakasiguro noh!" She rolled her eyes on me.
"Alam niyo, pwede naman kayong magusap nang hindi nagtatarayan e, para kayong mga timang" singit ni Jessica sa amin. Bahagya pa nitong ibinaba ang librong hawak habang nakatingin sa aming dalawa.
"Siya kasi ayaw sumagot ng maayos" inis na sabi nito habang masamang nakatingin sa akin.
"Ayusin mo kaya ang tanong mo. Tanong pam-bobo kasi"
"What the- Excuse me?! Bobo your face!" I just gave her my most precious smirk, sabay lakad palalabas ng airport. Kagagaling lang namin sa London . Yes for almost 3 years nasa london ako doon ko binago ang bou kong pagkatao, doon ko binou ang bagong ako, ang bagong ELLAINE.
Chloe is Jessica's bestfriend at dahil mag kaibigan sila kaya naging mag kaibigan na 'din kami, iyon nga lang palagi kaming nagtatalo. Close kaming tatlo pero madalas talaga kaming mag away ni Chloe. Sabi pa ni Jessica isip bata daw kaming dalawa. Huh! Si Chloe kamo.
Si Jessica naman, siya 'yong babaeng tumulong sa akin. Iyong humila sa akin patayo noong mga panahong lugmok na lugmok ako sa putik. Para sa akin siya ang nagbigay ng liwanag sa ulit sa buhay ko. Tulad nga ng sinabi niya tinulungan niya akong magbago. Tinulungan nila akong maging malakas.
"So? Diretso ka na sa bahay niyo?" Tanong ni Jessica sakin. Tumango naman ako
"Yep, iyon ang sinabi ko kina mommy kahapon"
Iyong mga magulang ko nasa Singapore may inaasikasong business kaya ako at ang 1st year college kong kapatid ang kasama ko sa bahay at ilang mga kasambahay. Well sanay na ako, 3 years ago ganiyan din sila. Ganiyan sila palagi.
We are rich pero hindi naman ganoonn kalaki ang bahay namin. What’s the use of having a big house, a mansion rather if your parents are always out of town?
"So see you later?" Tanong ko sa kanila. Nakatanggap kasi ako ng text mula kay Rhea, sinabi niya kung saan sila banda dito sa airport.
"Sige. See you" nagbeso-beso naman kaming tatlo. Oo, bati na kami ni Chloe, sumakay na sila sa kani-kaniyang kotse. Naglakad-lakad muna ako habang hila0hila yung maleta ko. Nasaan ba sila?
"Ouch" lihim akong napamura sa isipan ko. Kadarating ko lang may bumangga na agad sa akin. Napatingin ako sa nagusot kong damit at magaangat na sana ng tingin ng marinig ko ang boses ng taong bumangga sa akin.
"Sorry miss" yumuko ako at hindi na nagsubok na mag angat pa ng tingin. I know this voice. How can I forget the voice that one day means a lot to me? Ang boses na parang isang kanta sa pandinig ko.
"Miss ayos ka lang ba?" Tumango lang ako. This is not the right time. Hindi pa ito ang panahon para magkita kami. Kahit na gustong gusto ko ng makita ulit ang mukha niya para masampal pero todo pigil ako sa sarili ko. Hindi ko pa rin siya hinarap.
"Ah sige miss pasensya na talaga mauna na ako" umalis sya at nagpatuloy sa paglalalakas patungo kung saan man siya. Tiningnan ko nalang ang papalayo niyang likod. Mukhang mas lumaki ang pangangatawan nito. Mas naging malapad ang likod nito at mas lalong lumaki ang mucles niya.
Hindi pa ngayon ang tamang panahon para magkita-kita tayo, Justine.
Alam kong walang tamang panahon at nasasa akin ang panahon kung kailan ko ito gagawing tama. Konting hintay na lang sisiguraduhin kong mararamdaman mo ang sakit na naramdaman ko noon. Sisiguraduhin kong pagsisisihan mong tinapon mo na lang ako ng biglaan.
The pain you cause is unbearable and I will make sure too that the pain that I will give can destroy every piece of you. Kayo ni Freah, kayong lahat ng kumawawa sa akin. Mararamdaman niyo ang pinaramdam niyo sa akin.
Pero hindi pa ngayon ang panahon para makita niyo ang bagong ELLAINE HEART DELA FUENTE.
Wait for that time MATT JUSTINE LOPEZ. I will destroy you.
"Ate?"
"Hoy ate!" Napabalik naman ako sa katinuan ng may yumugyog sa braso ko. Inis na nilingon ko ang gumawa noon, napalitan ng tuwa ang ekspresiyon ko.
"Rhea" tawag ko sa kapatid ko. God! I miss her so much. Ang laki na nito mukhang nag matured na din siya, ang tagal din pala ng tatlong taon. Ang daming nangyari sa tatlong taon na 'yon. Sobrang dami.
"Wah! Ate namiss kita!" sigaw nito at yumakap sa akin ng sobrang higpit. Napatawa naman ako ng mahina. I thought she matured, mali pala ako isip bata pa din siya.
"Namiss din kita Rhea" Niyakap ko siya pabalik. I hug her so tight, God! I really miss this girl. My baby girl.
"Ate uwi na tayo, magku-kwentuhan pa tayo" napailing iling na lang ako. Mukhang mahabang habang kwentuhan ang mangyayari. Kasya kaya ang araw na 'to? Lalo na't tatlong taon ang lumipas?
"That's a good idea. Mas magandang magkwentuhan sa bahay" ngumiti ako habang napatawa siya ng mahina.
"Yah. Tama ka ate" humawak naman siya sa braso ko, pero bago kami umalis.
Nilingon kong muli ang loob ng airport nandoon si Justine at hindi ako nagkakamali si Freah yung kasama niya. Sinusundo niya ba si Freah? Does it means na nasa ibang bansa din sa Freah? Oh well, why do I care? Pero malaki ang pasasalamat ko na, we are not in the same flight kasi baka kung nagkataon may flash news na mangyayari. May babaeng nahulog sa eroplano. Tsk.
That b***h and that Jerk, bagay talaga silang dalawa. Mga walang kwenta. Wait for my Revenge. Sinisigurado kong masasayahan kayo sa gagawin ko.
Don't worry. I promise you'll enjoy it every bit of my revenge. Ngumisi ako. Nae-excite tuloy ako.
- Writer
