อบเชย...
"เอ่อกระถิน เดี๋ยวเชยขอกลับไปเอาของที่บ้านก่อนได้มั้ยอะ มันสำคัญมากเดี๋ยวเชยจะรีบกลับมา"
ฉันหันไปบอกคนข้าง ๆ หลังจากเดินลงมาจากรถแล้วก่อนจะเหลือบไปมองสายที่ไม่ได้รับบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของตัวเองนับสิบสาย
"ได้สิ แต่ถ้าเชยติดธุระจริง ๆ ค่อยมาวันหลังก็ได้นะ"
ยัยเพื่อนซี้หันมาบอก
"อื้ม งั้นเชยฝากให้กำลังใจพี่แพรด้วยนะ ยังไงพวกเราก็พี่น้องกัน เดี๋ยวเชยจะรีบมาอยู่เป็นเพื่อน จะได้แวะเอาของใช้ที่บ้านมาค้างที่นี่ด้วยเลย"
ฉันพูดต่อพร้อมกับส่งยิ้มให้ยัยเพื่อนซี้
"อื้มได้สิ งั้นเชยรีบไปเถอะ"
"อื้ม"
ฉันให้วินแถวนั้นแว๊นมาส่งที่บ้านเป็นการด่วน เพราะสายที่ไม่ได้รับจากพี่แฮคเป็นสิบกว่าสายทำให้ฉันรู้สึกร้อนใจ ไหนจะมีข้อความจากพี่แฮคที่บอกให้ฉันรีบกลับมาที่บ้านด่วนเพราะพี่เขารออยู่ ฉันคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องที่พี่พีชหายตัวไปก็ได้
"ว่าแต่พี่แฮคกลับมาไทยตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ"
ตึก ตึก ตึก
