รอยรัก แรงปรารถนา

ย่านใจกลางเมืองมีตึกสูงตระหง่านฟ้าติดป้ายโลโก้บริษัทชัดเจน Logic Co., Ltd. ในที่นี้ต่างก็ล้ำลือเป็นเสียงเดียวกันว่า หากใครได้โอกาสเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบริษัทแล้วแสดงว่าคนผู้นั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เพราะต้องเก่งมีความสามารถแบบที่ว่าสามารถช่วยผลักดันบริษัทได้ ซึ่งชื่อเสียงตรงหน้าได้ประจักษ์ให้เห็นแล้วหากทรัพยากรขององค์กรไม่มีคุณภาพจริงบริษัทนี้คงไม่มีชื่อเสียงระดับโลกขนาดนี้ ทว่าเอาเข้าจริงที่นี่ก็เหมือนเป็นบริษัททั่วไป พนักงานทั้งชายและหญิงต่างจับกลุ่มพูดคุยกันในยามที่มีโอกาส บ้างก็พึ่งเดินถือแก้วกาแฟร้อนมาวางที่โต๊ะ บ้างก็จับกลุ่มอวดโฉมบ้านใหม่ที่พึ่งรีโนเวท หนักไปกว่านั้นคือชักชวนพากันเก็บโค้ดส่วนลดจากแอปพลิเคชันซื้อของออนไลน์ ซึ่งสินค้าที่เป็นทอปปิกในวันนี้ก็คงหนีไม่พ้น ‘หมองรองหลัง’ ที่พนักงานออฟฟิศต่างต้องมีกันทุกบ้านจริง ๆ ในขณะทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวกันอยู่นั้นกลับมีหญิงสาวนักศึกษาฝึกงานกำลังนั่งตรวจเอกสารกองเป็นตั้ง ๆ ที่พึ่งได้รับมาจากท่าเรือ ตั้งใจว่าจะทำให้เสร็จภายในอาทิตย์นี้ ซึ่งวันนี้ก็วันพุธแล้ว เอกสารกองโตขนาดนี้ทำทั้งเดือนก็ไม่รู้จะว่าเสร็จไหม “ชา เดี๋ยวพี่จะตรวจกองนี้นะ” อรทัยพี่เลี้ยงฝึกงานเอ่ยบอกนักศึกษาสาวก่อนจะโกยเอกสารไปไว้ที่โต๊ะตัวเองอย่างไม่รอคำตอบ นิชามองพี่เลี้ยงแล้วยกยิ้มเคารพถึงน้ำใจที่ได้รับจะอ้าปากปฏิเสธก็คงไม่ทันแล้ว กรี้งง~~~ เสียงโทรศัพท์ตั้งโต๊ะดังขึ้นทำให้อรทัยต้องหยุดชะงักการทำงานแล้ววางปากกาลงก่อนจะเอื้อมมือไปยกหู พูดคุยอยู่สักพักแล้วหันมาทางนิชาพลางสะกิดยกยิ้มแหยะ ๆ ให้เด็กสาว “นิชา เอกสารที่เราเอาขึ้นไปให้ท่านประธานอาทิตย์ก่อนได้เอาลงมารึยัง?” “ยังเลยค่ะพี่อร พี่ดาโทรตามหรอคะ?” นิชาเลิกคิ้วเอ่ยถาม “อืม ชาขึ้นไปเอาแล้วเอามาสแกนให้พี่หน่อยนะ เดี๋ยวพี่จะส่งให้ทีมจัดซื้อ” “ได้ค่ะ” นิชารับคำพร้อมหยัดกายลุกขึ้นยืนอย่างไม่อิดออด มือเรียวดึงกระโปรงทรงเอรัดรูปให้เรียบร้อยพลางพ่นลมหายใจออกเฮือกใหญ่ คิดอยู่ในใจว่า ขึ้นไปคราวนี้จะเจอกับอะไรบ้างนะ… บนชั้นห้องผู้บริหาร มีเพียงเลขาสาวนามว่า วนิดา กำลังนั่งจ้องจอคอมพิวเตอร์พลางคิ้วขมวดเป็นปมอย่างเคร่งเครียด ทำเอานักศึกษาฝึกงานอย่างนิชาเดินเข้าไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะชื่อเสียงความละเอียดความเนียบของเลขาของท่านประธานคนนี้นั้นเลื่องลือไปทั้งบริษัท “เอ่ออ...พี่ดาคะ” นิชาเอ่ยเรียกเสียงเบา ทำให้คนที่จดจ่อกับงานเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวก่อนจะระบายยิ้มอวดฟันขาว ชั่งแตกต่างจากหน้าดุ ๆ เมื่อกี้โดยสิ้นเชิง “ชามาเอาเอกสารค่ะ” “หืม? เอกสารอะไรหรอ?” วนิดาตีหน้ามึนพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ โต๊ะ ถ้าจำไม่ผิดเอกสารที่เธอพึ่งเอาออกจากห้องท่านประธานนั้นเธอได้แจกจ่ายให้กับแผนกต่าง ๆ ไปเมื่อเช้าก่อนพักกินข้าวแล้วนะ “อ้าว พี่อรบอกให้ชาขึ้นมาเอาเอกสารอะค่ะ นึกว่าคุณอัลแลนเซนต์ครบแล้วสะอีก” หญิงสาวส่งยิ้มแหยะ “พี่เราไปรู้มาจากไหนกัน วันนี้พี่ยังไม่ได้โทรหาฝ่ายโลจิสเลยนะจ้ะ” ถ้าบนสนามมวยมีมวยคู่เอก บริษัทนี้ก็คงจะมีคู่ปรับตลอดกาล อรทัย-วนิดา จิกกัดกันเป็นว่าเล่นแต่พอถึงเวลาเลิกงานก็พากันไปกินนั้นกินนี่ตลอดจนบางทีคนกลางอย่างนิชาก็ทำตัวไม่ถูกเอาสะเลย “งั้นเดียวชาขึ้นมาใหม่อีกทีก็ได้ค่ะ” “จ๊ะ...” กรี้ง~~ “ค่ะคุณอัลแลน...” ในขณะที่เท้าเรียวกำลังจะเดินกลับก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินชื่อของคนที่นอนกกกับเธอมาทั้งคืน “น้องนิชา อย่าพึ่งกลับ...” ทันทีที่วางสายจากเจ้านายก็รีบกวักมือเรียกนิชาทันที “คุณอัลแลนน่าจะโทรให้ขึ้นมาเอาเอกสารเองแหละ นิชาเข้าไปคุยกับคุณอัลแลนข้างในนะ” “คะ? ให้ชาเข้าไปเอาเองหรอคะ ไม่ใช่ว่าพี่ดาจะเอาออกมาให้ชาหรอกหรอ?” นิชาชี้เข้าหาตัวเองอย่างสงสัย โดยปกติแล้วห้องท่านประธานไม่ใช่ว่าใครจะเข้า-ออกได้ตามสบาย หากไม่ใช่เลขาคนที่สนิทอัลแลนไม่เคยให้เข้าอยู่แล้ว ถึงแม้เธอจะเคยจับพัดจับพรูเข้าไปอยู่บ้างแต่นั้นเพราะเหตุสุดวิสัยไม่ใช่เหตุที่ต้องเข้าไปเอกสารแค่นี้ “เห็นคุณอัลแลนบอกว่ามีเรื่องสงสัยกับเอกสารนิดหน่อยนะ” “อะ..อ้อ” สงสัยข้อมูลในเอกสารไม่ใช่ว่าต้องโทรตามหัวหน้าแผนกมาหรอกรึ เธอเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานที่ทำงานมาได้แค่สามเดือนเท่านั้น ข้อมูลเชิงลึกนิชาจะไปรู้เรื่องอะไร นอกสะจากสิ่งที่สงสัยจะไม่เกี่ยวกับงาน “งั้นเดี๋ยวชาไปตามพี่อรมาดีกว่าค่ะ ถ้าถามชาคงไม่ได้เรื่องได้ราว” นิชาบอกตามตรงพร้อมยิ้มแหยะทำท่าจะหมุนตัวเดินกลับ “ชานั่นแหละ ที่คุณอัลแลนจะพูดด้วย” ร่างบางกำลังจะหันหลังกลับทว่าเสียงแหลมของวนิดาทำให้เธอต้องชะงัก “เอาเถอะน่า คุณอัลแลนไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อไปมากกว่านี้หรอก ถึงจะทำแต่ก็อยู่ในสายตาพี่อยู่ดี” ไม่ประเจิดประเจ้อในที่นี้หมายความว่ายังไงเรอะ จากเท่าที่รู้จักกันมาอัลแลนนี่แหละตัวทำอะไรไม่อายใครเลยแหละ หญิงสาวชั่งใจอยู่พักใหญ่ ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันสายตามองประตูบานใหญ่ที่กำลังถูกเปิดโดยวนิดา หากให้พูดถึงความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นมีน้อยคนนักที่จะรู้ เอาเข้าจริงก็คงจะมีแต่วนิดากระมังที่รู้ลึกตื้นหนาบางเกี่ยวกับอัลแลนและนิชา ก็ภายชั่วข้ามคืนอยู่ ๆ อัลแลนก็มาบอกวนิดาว่า นิชาเป็นเด็กของผม ฝากคุณดาดูแลนิชาด้วย ทำเอาเลขาที่ทำงานมาด้วยกันเป็นสิบ ๆ ปี งงเป็นไก่ตาแตกกว่าจะเข้าใจคำว่า ‘เด็กของผม’ก็ใช้เวลาเกือบเดือนอยู่เหมือนกัน “มาแล้วก็เข้ามาสิ ยืนสิงประตูอยู่ได้” ประธานหนุ่มนั่งเอนกายพิงพนักรอเด็กสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งตัวแข็งอยู่หน้าประตูไม่ไปไหน เธอทำอย่างกับไม่เคยเข้าใกล้เขาทั้งที่เมื่อคืนกอดกันตัวกลมแทบจะสิงร่างกันด้วยซ้ำ “คุณอัลแลนเรียกชามามีอะไรรึเปล่าคะ?” “เข้ามาใกล้ ๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” อัลแลนเอ่ยเสียงเรียบกวักมือเรียกหญิงสาวที่พยายามทิ้งระยะห่างกับตนเหลือเกิน ทั้งที่ตอนอยู่คอนโดด้วยกันสองต่อสองเธอทำตัวติดเขาอย่างกับแมว นิชาเดินเข้าไปใกล้ตามคำสั่งทว่ายังไม่ถูกใจอัลแลนนัก “จิ๊! มาตรงนี้” อัลแลนว่าเสียงเข้มพลางชี้นิ้วมายังข้าง ๆ กายอย่างไม่สบอารมณ์ แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าหญิงสาวพยายามเว้นระยะห่างเพราะความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นไม่มีใครรู้ เธอนั้นพูดกรอกหูเขาอยู่ทุกวันว่ามันไม่เหมาะสม แล้วยังไงละ ในที่นี้มีแค่เธอกับเขา เหตุใดเธอยังเกรงกลัวที่จะเข้าใกล้เขาอีกเล่า “เข้าไปใกล้กว่านี้เกรงว่าจะไม่เหมาะสมนะคะ” “จะเดินมาเองหรือจะให้ฉันต้องลุกไปหาเธอ?” อัลแลนว่าเสียงเรียบก่อนจะทำท่าหยัดกายลุกจากเก้าอี้ “มะ..ไม่ค่ะ ไม่ต้อง ชาจะไปหาเองค่ะ” สุดท้ายคนที่พ่ายแพ้ก็ต้องเป็นเธอ เรื่องเจ้าเล่ห์จอมแผนการอัลแลนไม่เคยน้อยหน้าใครอยู่แล้ว นิชาเดินเข้ามาใกล้อย่างที่ชายหนุ่มต้องการ ไม่นานร่างเล็กก็ถูกรวบฉุดลงไปนั่งบนตักแกร่ง นั้นเป็นอย่างที่เธอคิดไม่มีผิด ไอ้ที่ว่าสงสัยเรื่องงานเรื่องเอกสารนะเรอะ ไม่มีหรอก เขานะสงสัยอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นแหละ นั้นก็คือเรื่องของเธอ “คุณอัลแลน” เสียงหวานเอ่ยอ้อยอิ่งเมื่อถูกอีกคนขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่ก่อนจะเลื่อนใบห้าหล่อซุกไซร้ซอกคอขาวเนียนพลางขบเม้นจูบซับหยอกเล่นให้หญิงสาวเขินอาย “เมื่อเช้าเธอลืมอะไรไป จำได้รึเปล่า?” เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเบา ๆ ทำเอานิชารีบขยับใบหน้าหนีพร้อมขมวดคิ้วเป็นปม “เมื่อเช้าชาตื่นสายมากกลัวมาทำงานไม่ทันค่ะ อีกอย่างชาก็เห็นคุณหลับสบายดีเลยไม่อยากรบกวน” ลืมที่ว่านั้นคือ ลืบจูบเขาก่อนมาทำงาน นั้นคือข้อตกลงที่อัลแลนขอไว้ว่าทุกครั้งที่จะออกมาทำงานเธอต้องจูบเขาถือว่าเป็น มอนิ่งคิส “งั้นก็ทำตอนนี้เลยสิ” ————————— ฝากติดตามด้วยนะคะ🙏🥰