พันธะเกียร์รักร้าย

“ได้โปรด อึก... ช่วยหนูด้วยค่ะ” ยัยแว่นนี่ใคร? ร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดเสื้อหนังสีดำสนิทเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย มือหนึ่งถือหมวกกันน็อกราคาแพงคู่ใจเตรียมพร้อมที่จะเดินทางกลับคอนโดหรูในเวลาเกือบจะเที่ยงคืน หลังจากการแข่งอันดุเดือดของรถจักรยานยนต์สองล้อจบลงไป และเป็น ‘ผืนป่า’ หนุ่มหล่อประจำสาขาวิศวกรรมเครื่องกลอีกเช่นเคยที่เข้าครองเส้นชัยได้อย่างไม่มีใครเทียบ “หลบไป” เขาเอ่ยเสียงแข็ง ทว่าหญิงสาวตรงหน้ากลับไม่แม้แต่จะขยับออกไปให้พ้นบานประตูของห้องพักสนามแข่งรถเถื่อน ทำเอาชายหนุ่มถอนหายใจหนักออกมา เสยไรผมที่บดบังใบหน้าหล่อตี๋ขึ้นอย่างลวก ๆ ก่อนจะตัดสินใจใช้มือดันเธอหลบไปด้านข้างอย่างไม่แรงนักเพื่อที่จะเดินเลี่ยงกลับคอนโดเสียที หากแต่ชายเสื้อหนังที่โดนดึงเอาไว้ทำให้ผืนป่าต้องชะงัก หันกลับไปมองพินิจพิจารณาหญิงสาวแปลกหน้าอีกครั้ง ถ้าจำไม่ผิดเธอคงจะเป็นของเดิมพันในครั้งนี้ ที่นับว่าเป็นของผู้ชนะอย่างเขาแล้ว ทว่าใครจะไปสนใจเรื่องนั้นกัน เนื่องจากเขาแค่มาลงแข่งเอาสนุกแบบทุกครั้งก็กลับ ไหนปี 3 แบบเขาที่ใกล้จะจบแล้วก็ยังไม่สามารถขาดเรียนได้ตามที่ชอบกระทำ เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้นมีหวังไม่ได้จบพร้อมเพื่อนกันพอดี “คะ...คุณ ได้โปรดค่ะ หนูทรมาน” “เฮ้ย!” หมวกกันน็อกที่ถือเอาไว้อยู่ร่วงหล่นลงพื้นทางเดิน เรือนกายหนากระแทกเข้ากับผนังเย็นเฉียบอย่างแรง จากการที่กำลังจะก้าวเดินหนีอีกฝ่ายซึ่งเป็นตอนที่ชายหนุ่มไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนความนุ่มหยุ่นไม่ประสีประสาจะบดเบียดเข้ามาจนคนที่นึกโมโหในตอนแรกนั้นยอมเลื่อนมือข้างที่ทิ้งหมวกกันน็อกลงพื้นขึ้นถอดแว่นของหญิงสาวปาทิ้งอย่างส่ง ๆ ปรับเอียงองศาให้จูบของเราแนบชิดกันอีก เพราะผืนป่าก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีคนมาเสนอให้ขนาดนี้แล้วมีหรือเสืออย่างเขาจะไม่สนองกลับ “อื้อ...” “ต่อไหม กูแข็งละนะ” ผืนป่าไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมแค่จูบเด็กน้อยที่ดูก็รู้ว่าไร้ประสบการณ์ของอีกฝ่ายถึงทำให้กลางลำตัวเขาขยายใหญ่ตื่นขึ้นมาได้ แต่ถ้าคนตรงหน้าที่ยังมีแววตาสั่นระริกยั่วยวนเขาไม่เลิกเลือกที่จะปฏิเสธกัน เขาจะจำใบหน้าใสซื่อของเธอเอาไว้ หากเรียนที่เดียวกันอีกฝ่ายก็อย่าหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตสงบสุขอีกเลย ทั้งยังเป็นแค่ของเดิมพันที่ผืนป่าได้มา ปลุกเสือให้ตื่นแล้วคืนนี้ก็ของใช้ให้คุ้มค่าก่อนจะกลับหน่อยก็แล้วกัน การพยักหน้าเป็นคำตอบของเธอส่งผลให้แขนแกร่งที่ข้างหนึ่งยังเหลือกระเป๋าเป้สะพายหลังอยู่ช้อนอุ้มหญิงสาวกลับเข้าห้องพักชั่วคราวด้วยความรวดเร็ว เธอนับเป็นคนแรกที่สามารถทำให้เขาสนใจได้ เพราะที่ผ่านมาก็ใช่ว่าผืนป่าจะไม่เคยได้ผู้หญิงที่เป็นของเดิมพันมา แต่ด้วยคิดว่าในอนาคตมันอาจจะยุ่งยากเขาเลยเลือกที่จะไม่สานต่อกับใคร “อ๊ะ!” “ขอโทษที อยากรีบทำรีบเสร็จ พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า ไม่เข้าไม่ได้อีก โดนจารย์หมายหัวเอาไว้ละ” ชายหนุ่มรีบหาสิ่งที่พกเอาไว้ตลอดในกระเป๋า ก่อนจะโยนมันส่ง ๆ พร้อมกับเสื้อผ้าที่ถอดลงจากโซฟา เนื่องจากไม่สามารถพาหญิงสาวไปถึงเตียงนอนได้ เพราะต้องทำเวลา ตอนแรกยอมรับเลยว่าไม่มีอารมณ์ แต่พอลองมองคนตรงหน้าดี ๆ แล้วก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ออกไปทางจิ้มลิ้มมีเนื้อมีหนังนิดหน่อย คงจะเอาสนุกน่าดู คิดได้ดั่งนั้นนัยน์ตาของสัตว์ป่ายามค่ำคืนก็วาวโรจน์ ก่อนจะไล้เลียริมฝีปากที่แห้งผากคล้ายกับว่ากำลังกระหายอยาก “ช่วยหนู... ทีค่ะ” “แม่งเอ้ย กูรู้แล้ว อ้าขาออก” เขาเลือกที่จะไม่เร้าโรมคนที่เอาแต่ร้องขอให้ช่วยทำเรื่องอย่างว่า ก่อนจะรูดซิปกางเกงลง งัดความเป็นชายออกมาชักรูดให้มันขยายตัวเต็มที่แล้วสวมใส่เครื่องป้องกันแบบบางชนิดพิเศษ เรียวขาที่อ้าออกตามคำสั่งถูกจับขึ้นพาดบ่าแกร่ง พร้อมกับมืออีกข้างที่เปิดกระโปรงคุมเข่าของเธอขึ้น เกี่ยวรั้งชั้นในสีหวานที่เปียกแฉะออกจากขาข้างหนึ่ง “มึงไม่ได้โดนยามาใช่ไหม...” “มะ...ไม่รู้ค่ะ หนูร้อน” นั่นทำเอาผืนป่าแทบจะยกมือขึ้นตบกระบาลตัวเองทันที เพราะดูก็รู้แล้วว่าของเดิมพันที่เขาได้มานั้นคงจะโดนยาเข้าให้ ก็แปลกใจอยู่ที่หน้าตาออกจะเรียบร้อยแบบนี้กล้ามาขอร้องให้เขามีเซ็กซ์ด้วย แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เพราะกลางกายผืนป่าแข็งพร้อมแทงเข้าร่องฉ่ำน้ำตรงหน้าขนาดนี้ มีแต่ต้องเอาให้มันเสร็จ ๆ ไป อีกฝ่ายได้สติขึ้นมาเมื่อไหร่ค่อยคุยก็แล้วกัน “อายุเท่าไหร่ กูถามแค่นี้” “20 ค่ะ” “โอเค บรรลุนิติภาวะแล้ว งั้นกูจะเสียบละนะ ห้ามเกร็ง ถ้ารัดคxยกูหักมึงได้เจ็บตัวแน่ ยัยแว่น”