“ข้าอยากมีลูก ถ้าเอ็งคิดว่าทำให้ข้าได้ หนี้สินทั้งหมดข้าจะยกให้ตามที่ตกลงกับพ่อเอ็ง” ................................... "ลูกข้าคลอดเมื่อไหร่ ข้าจะคืนอิสระให้เอ็งทุกอย่าง อยากได้อะไรก็จะหามาให้ ขอแค่อย่างเดียว ระหว่างนี้อย่าทรยศหักหลังข้าเป็นพอ" ...................................

กับน้องเพื่อนสนิทมึงก็ยังจะเอา ................................... "เจ้าชู้แบบที่เขาลือกันจริง ๆ ด้วย" "แฟร์ ๆ กันไงคะ เอาเป็นว่าถ้าหนูสนใจห้องพี่ ก็ติดต่อมาได้ทุกเมื่อเลยนะคะ" "ได้ทุกเมื่อเลยเหรอคะ" "หมายถึง?" "ห้องพี่ น่ะค่ะ" ...................................

“ฉันอยากหย่า ได้ยินหรือเปล่า หนูคืนอิสระให้พี่ได้ไหมคะคนดี อย่าให้เรื่องมันต้องยุ่งยากวุ่นวายไปมากกว่านี้เลย” “หนูรักคุณ รักคุณเปรมปวีณ์ที่สุดเลยค่ะ” “เธอกล้าบอกรักคนอื่นทั้งที่ไม่เคยคิดจะรักตัวเองเหรอเพชรชมพู”

“ผมให้เซ็กซ์เธอได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีสิทธิ์มาหึงหวงอะไรในตัวผมจนมีเรื่องตบตีกับคนอื่นไปทั่ว” ⋆⛓.✦ บุหรี่ที่กำลังจะหมดมวนก็เป็นตัวตัดสินใจในการเดินหน้าต่อหรือจะย่ำอยู่ที่เดิม [แบบนั้นก็ดีแล้วครับ] “แต่คิร่าเองก็อย่าลืมว่าฝันไม่ใช่ของตายที่คุณจะหันหลังมาเจอเมื่อไหร่ก็ได้” [ขู่ผม?] “แค่แจ้งให้ทราบค่ะ”

“อ๋อ งั้นสิงห์ก็กลับมาคบกับเฌอแล้วทิ้งเฌอคืนไหมล่ะคะ แบบนั้นจะได้แฟร์ ๆ กันไง ไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นเพราะโดนทิ้งก่อนแบบนี้อีก” “ถ้าอยากกลับมาก็ได้ครับ อยากกลับมาเล่นกับหมาอย่างผมก็ย่อมได้ แต่ระวังเอาไว้ให้ดีล่ะคนสวย เกิดว่าหมาตัวเมียอย่างเธอติดสัดร้องหาแต่ผมขึ้นมาเมื่อไหร่ ไม่แน่ว่าวันนั้นก็อาจจะเป็นเธอเองที่ต้องเจ็บเจียนตายแบบที่ผมเคยผ่านมันมา” *จบดี ไม่มีนอกกายนอกใจ*

กูรักแม่ฉิบหาย แต่ใครมันจะอยากมีเมียเหมือนแม่ตัวเองวะ (รุ่นลูกพันธะเกียร์รักร้าย) “เราไม่ได้รู้จักกันถึงขนาดที่ว่าจะสามารถก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกันได้ขนาดนั้น แค่กูให้ที่นอนมึงตอนนี้ก็นับว่าเป็นบุญแล้วไหม เพราะงั้นอย่าเยอะ ส่วนเรื่องว่าจะท้องไม่ท้องค่อยรอตรวจอีกที เรื่องนี้ยังไงกูก็ไม่ปัดความรับผิดชอบอยู่แล้ว แต่ที่มึงทำอยู่ในตอนนี้รู้ไหมว่ากูอึดอัดใจแค่ไหน”

เป็นแค่ของเดิมพันใต้ปกครองรู้สึกก่อนเท่ากับแพ้ "จะยอมแลกไหมล่ะ" "ของที่มึงอยากได้คืออะไร" "ไผ่หลิว ขอให้กูได้ไหม" เจ้าของชื่อสั่นระรินขึ้นมาทันที พร้อมกับมือขาวที่เอื้อมไปจับชายเสื้อของผืนป่าเอาไว้อีกครั้งราวกับหาที่พึงพิง ทว่าเขากลับไม่ได้คิดที่จะหันมาสนใจเธอเลยสักนิด อีกทั้งยังกล่าวประโยคเดียวออกไปทำเอาเธอนิ่งค้าง "ได้"

หนึ่งชีวิตที่เกือบจะเสียไป แลกมากับเจ้าสาวตาบอดที่เขาเกลียดชัง “การแต่งงานกับฉันมันทำให้เธอต้องผิดหวังขนาดนั้นเลยเหรอ” “ขอจันทร์ไม่ได้อยากแต่งงานกับคุณเพลิงค่ะ ได้โปรด—” “แล้วคนพิการแบบเธอสามารถช่วยเหลืออะไรธุรกิจพ่อตัวเองได้ไหม” “ฮึก... ออกไปให้ห่างเดี๋ยวนี้ค่ะ” “นอกจากโดนพ่อตัวเองเอามาเล่ขายให้แฟนพี่สาวอย่างฉันรับทำเมียเพิ่ม”