บทที่ 1 ต่อรอง(2/2)
1171 คำ
“ปรึกษาพ่อก่อนดีไหม”
“พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหนูหรอก อีกอย่างยกหนูให้คุณคนนี้ก็ดีกว่ายกให้คนอื่นไม่ใช่เหรอ เขาหล่อออก” ประโยคหลังเธอพูดกับพ่อเสียงเบา และที่พูดออกมามันก็คือเรื่องจริง เจ้าหนี้ของเสี่ยฮงแต่ละคนไม่มีใครสู้เธียรได้ ทั้งความหล่อ อายุก็เพิ่งจะสามสิบ หุ่นก็ปัง ใส่สูทก็เท่ เธอก็เลยคิดว่าอยู่กับผู้ชายคนนี้ น่าจะดีกว่าอยู่กับคนอื่น
“ไม่กลัวเลยหรือไงลูกคนนี้”
“ไม่กลัว” หนูแฮมส่ายหน้าส่งไปให้คนเป็นพ่อ “มันก็ถูกอย่างที่คุณเขาว่านะ ถ้าพ่อยกหนูให้คุณคนนั้น พ่อก็ไม่ต้องเสียบ้าน ไม่ต้องเสียธุรกิจ และไม่ได้เสียหนูด้วย หนูก็ยังเป็นลูกพ่อเหมือนเดิม”
ระหว่างที่สองพ่อลูกกำลังนั่งปรึกษากัน คนที่เป็นเจ้าหนี้ก็ได้แต่นั่งฟังเงียบ ๆ นึกขันกับคำเรียกที่เธอเรียกเขา เดี๋ยวคุณเขา คุณคนนั้น คุณคนนี้ รู้สึกว่าจะมีหลายฉายาซะเหลือเกิน และไม่เคยมีใครพูดกับเขาแบบนี้เลยด้วยซ้ำ เธอนี่แหละคนแรก
ที่จริงเขาไม่ได้ต้องการเธอถึงขนาดอยากได้อะไร ที่เสนอก็เพราะอยากให้อีกฝ่ายตื่นกลัวจะได้สงบปากสงบคำ ด้วยความมันเขี้ยวที่เธอพูดไม่หยุดนั่นแหละ แต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิด นอกจากจะไม่กลัวแล้ว ยังเสนอตัวเองให้เขาอีกต่างหาก
เด็กประหลาด…
“หนูมีเรื่องจะต่อรอง” เธียรพยักหน้ารับรอฟังที่อีกฝ่ายจะพูดเมื่อเธอกลับมาสนใจเขาอีกครั้ง “ถ้าคุณได้หนู คุณต้องปิดหนี้เจ้าหนี้คนอื่นให้พ่อหนูด้วย”
“มันไม่ใช่เงินร้อยสองร้อยนะสาวน้อย” นอกจากเขาจะต้องเลี้ยงดูเธอแล้ว ยังต้องเอาเงินมาปิดหนี้ให้อีก ถ้าเขาทำให้ก็เสียเปรียบน่ะสิ เด็กคนนี้ฉลาดไม่น้อย
“แล้วไง ค่าตัวหนูแพงนะบอกไว้ก่อน เห็นหนูแบบนี้ ถ้าคิดจะแต่งงานจริง ๆ ก็ได้ค่าสินสอดร้อยล้านเลยนะ” ว่าแล้วก็เชิดหน้าขึ้นเพื่อเสริมความมั่นใจให้ตัวเอง ทั้ง ๆ ที่เรื่องจริงแทบไม่มีผู้ชายเข้ามาจีบเลยด้วยซ้ำ
“ร้อยล้านทำอะไรได้บ้าง?”
“ทำได้ทุกอย่าง” ไม่รู้หรอกว่าเขาจะให้ทำอะไร ก็ตอบรับไปก่อน “อีกอย่างหนูไม่มีพันธะ ไม่เคยผ่านมือชาย ถ้าคุณโอเค คุณก็จะเป็นคนแรกของหนู คุ้มปะล่ะ”
แค่นั้นก็ทำให้คนเป็นพ่อรีบหยิบยาดมขึ้นมาสูดทันที อาการเหมือนจะเป็นลมกับคำพูดของลูกสาวที่เริ่มพูดเข้าเรื่องสองแง่สองง่าม
“ตกลงตามนั้น” ภายใต้แว่นตาสีดำมีแววตาวาววับอยู่ในนั้น ‘ไม่เคยผ่านมือชาย’ คำพูดนี้กระตุ้นความรู้สึกเธียรไม่น้อย เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงซิงหรือไม่ซิง ไม่ได้คิดว่าใครมีค่ากว่าใคร แต่ด้วยความที่เธออายุยี่สิบ แถมปากยังเถียงฉอด ๆ ก็นึก ‘อยากลอง’ เคยเลี้ยงเด็กมาก็เยอะ แต่ไม่เคยเลี้ยงเด็กที่อายุน้อยแบบนี้ เขาก็เลยตอบรับข้อเสนอของเธอ
เสียเปรียบเรื่องเงินไม่เป็นไร ถ้าเขาได้ชมชิมเธอก็ถือว่าคุ้ม
“ตกลงตามนั้นคืออะไร คุยธุรกิจต้องพูดให้เคลียร์สิคุณ”
“ตกลงตามที่พูดนั่นแหละ”
“เดี๋ยว ๆ ขอเก็บหลักฐานก่อน ของแบบนี้ไม่มีหลักฐานไม่ได้หรอก” ว่าจบก็ค้นหาโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมากดเข้าที่วิดีโอเพื่อที่จะเก็บหลักฐานเอาไว้
“ตามที่ตกลงกัน พ่อยกหนูให้คุณ…ชื่ออะไรนะ”
“เธียร” แม้จะคิดว่าเรื่องที่เธอกำลังทำเป็นเรื่องไร้สาระ แต่ก็ยอมตอบเธอ
“ตามที่ตกลงกัน พ่อยกหนูแฮมให้คุณเธียรที่เป็นเจ้าหนี้ เพื่อแลกกับหนี้ที่พ่อได้ติดค้างไว้ และคุณเธียรก็จะปลดหนี้เจ้าอื่น ๆ ให้พ่อจนหมดทุกคน ไม่เหลือหนี้สักบาทหรือสตังเดียว คุณเธียรตกลงตามนี้ใช่ไหม” ตากลมโตจ้องเจ้าหนี้เมื่อพูดจบ
“ตกลงตามนั้น”
“ดีล” พูดจบเธอก็กดปิดกล้อง แต่ตาก็ยังมองฝ่ายตรงข้ามอยู่ดี “ห้ามเบี้ยวนะคุณ หนูบันทึกเสียงไว้แล้ว เบี้ยวไม่ได้”
เธียรไม่ได้ตอบรับอะไร เพียงแค่นั่งมองเธอผ่านแว่นสีดำสุดหรูเท่านั้น พลางคิดในใจว่า ‘เพ้อเจ้อเหมือนน้องกูไม่มีผิด’
“แล้วคุณจะเอาลูกสาวผมไปวันไหน” เมื่อตั้งสติได้แล้วก็ถามขึ้น ใจจริงก็ไม่อยากยกลูกสาวให้ใคร แต่มันก็ถูกอย่างที่หนูแฮมว่า ถ้าไม่ยกเธอให้เธียรตอนนี้ ภายภาคหน้าก็ต้องยกให้คนอื่นอยู่ดี และในบรรดาเจ้าหนี้ เธียรดูดีที่สุดแล้ว ดูดีมาก ๆ เลยล่ะ
แถมยังเป็นลูกชายของเพื่อนร่วมธุรกิจเก่าแก่ที่เคยเป็นคู่ค้ากันมาก่อน ครอบครัวนี้ไม่ได้เลวร้ายอะไร จึงวางใจที่จะยกลูกสาวให้อีกฝ่ายดูแล
ก็ได้แต่หวังว่าลูกสาวอยู่กับเธียรแล้วจะสบายอย่างที่คิด ส่วนเรื่องศักดิ์ศรีอะไรนั่น ก็ต้องปัดมันทิ้งไปก่อน นาทีนี้ศักดิ์ศรีกินไม่ได้
“ให้ลูกสาวเสี่ยเตรียมตัวเตรียมใจสักหนึ่งอาทิตย์ก่อนก็แล้วกัน ส่วนหนี้เจ้าอื่น ๆ ผมจะเคลียร์ให้เมื่อเราเซ็นสัญญากันแล้ว”
เสี่ยฮงไม่ได้ตอบรับอะไร เพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น แม้จะรู้สึกไม่สบายใจ แต่ก็รู้สึกโล่งเหมือนกันที่หนี้เกือบร้อยล้านมีคนมาปลดให้ ต่อจากนี้ไปก็คงไม่ต้องนอนคิดมากเหมือนทุกคืนแล้ว
“งั้นผมขอตัวกลับก่อน ส่วนเรื่องสัญญาเดี๋ยวให้เคนเคลียร์ให้อีกที” เคนที่ว่าคือเลขาส่วนตัวของเธียรนั่นเอง
“ครับ”
“ไปนะเด็กน้อย” ประโยคนี้หันไปคุยกับคนตัวเล็กที่นั่งมองเขาอยู่บนโซฟาข้างพ่อตัวเอง ดวงตากลมโตมองเขาเหมือนจะมีประกายอะไรบางอย่างเผยออกมาให้เห็น แต่เป็นบางครั้งคราวเท่านั้น และครู่เดียวเธอก็เก็บซ่อนมันไว้ตามเดิม
เขาเคยเจอลูกสาวของเสี่ยฮงบ่อยครั้ง อาจมีผ่านตาบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าเธอยังเด็ก แม้จะหน้าตาน่ารักสมวัย แต่มันก็ไม่สามารถดึงให้เขาสนใจเธอได้ จนกระทั่งวันนี้ การได้ฟังเธอนั่งต่อปากต่อคำเป็นอะไรที่สนุกดีเหมือนกัน ไม่ได้กลัวเลยสักนิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ แถมยังรีบเสนอตัวเองให้เขาที่เป็นเจ้าหนี้อีกต่างหาก เพราะแบบนี้มันก็เลยทำให้เขานึกสนใจ
สนใจเพราะเธอเป็นผู้หญิงที่แปลกดี
- ผู้เขียน
