รอยรัก ตอนที่ 8 เมามาย Nc++
1440 คำ
•ลานจอดรถ
ตุ๊บ~
"อั๊ก...เจ็บนะโยนเข้ามาได้ยังไงคนทั้งคน" น้ำพิงร้องออกมาด้วยความจุกและเจ็บที่ถูกเวไนยเหวี่ยงเข้าไปในรถอย่างแรง
เวไนยไม่ได้สนใจอะไรเขาเอื้อมมือไปจัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับเธอก่อนจะเดินไปประจำที่นั่งคนขับ
"นั่งเฉยๆ เมาก็นอนไปซะถึงแล้วเดี๋ยวฉันจะปลุกเอง"พูดจบเขาก็ออกรถไปทันที
"โอ้ย...รถนายร้อนจังเร่งแอร์ให้หน่อย" เมื่อขับรถออกมาได้ระยะหนึ่งฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็เริ่มทำงานทำให้น้ำพิงเริ่มมีอาการไม่ปกติ
"อะไรของเธอ นี่ฉันก็เร่งให้จนสุดแล้วนะ"
"อืออออ...ร้อน" มือไม้น้ำพิงเริ่มอยู่ไม่สุขเธอดึงแขนเดรสลงเพื่อเปลือยไหล่ระบายความร้อน
"เห้อ!!!นี่เธอใจเย็นดิ" เวไนยถึงกับตกใจร้องห้ามเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะดึงมันลงต่ำมาอีก
"ฉันร้อนอ้ะ"เวไนยใช้มือข้างที่ไม่ได้บังคับพวงมาลัยไปจับมือน้ำพิงไว้
"เมาแล้วเป็นภาระจริงๆ รู้ว่าคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก"
"นายว่าใครห้ะ!!"
"เห้อ!!!"
เอี๊ยดดดด~ เวไนยจอดรถเบี่ยงหลบข้างทางกระทันหันโชคดีที่ไม่มีรถขับตามมาแล้วนี่เป็นเวลาค่อนข้างดึกแล้วเลยไม่ค่อยมีรถพลุกพล่านมากนัก
"ทำอะไรของเธอเนี่ยหวิดได้กลายเป็นผีเฝ้าถนนแล้วไหมล่ะ ยัยยย.... ฮึก" เขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอไปเฮือกใหญ่เมื่อระดับสายตาของเขาตอนนี้ไปอยู่ตรงเนินอกอวบที่โผล่พ้นขอบคอเสื้อเดรสขึ้นมา
"ก็เพราะนายนั่นแหละ เพราะนายเลย"
ใช่เป็นเพราะเขาจริงๆที่ต้องการท้าทายเธอ เขาแค่กะจะแกล้งนิดๆหน่อยๆให้พอสนุก แต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะดื่มจนเมามากขนาดนี้
"นั่งดีๆ แล้วก็เอาเสื้อไปคลุมไว้ซะ ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว" เวไนยมองไปที่ท่อนล่างของเขาที่ตอนนี้มันเริ่มตื่นตัวแล้ว
"ไม่!! ฉันนนนนร้อนนนน" น้ำพิงงอแงไม่ยอมทำตามเหวี่ยงเสื้อคลุมที่เขาส่งให้ไปยังหลังรถ
"นี่เธอ!!" เวไนยเริ่มหงุดหงิดกับความดื้อของเธอ "ฉันเตือนเธอแล้วนะ" (ถ้ารู้ว่าเมาแล้วเป็นแบบนี้นะจะไม่ปล่อยให้ดื่มเลย)
"ทำไม!! นายจะทำอะไรฉัน" น้ำพิงกระชากคอเสื้อดึงเวไนยเข้ามาประชิดหน้า
จุ๊บ~ เวไนยสอดมือหนาเข้าไปที่ท้ายทอยของน้ำพิงแล้วดึงใบหน้าหวานเข้ามาตะโบมจูมอย่างดูดื่ม
จ๊วบ จ๊วบ จ๊าบ~
ไม่รู้ว่าในสมองตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ แทนที่จะปฏิเสธขัดขืนแต่น้ำพิงกับจูบเขาตอบแบบดูดดื่มเช่นกันทั้งคู่ดูดดันแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อนจนเสียงดังออกมา เหมือนว่าคนทั้งคู่ต่างโหยหากันและกันจนตอนนี้ยากที่จะหยุดไฟราคะระหว่างทั้งคู่ได้
เวไนยเอื้อมมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยของเขาและเธอออกก่อนจะปรับระดับเบาะฝั่งคนนั่งลงจนสุด และย้ายตัวจากฝั่งที่นั่งคนขับมาคร่อมร่างของน้ำพิงที่อยู่บนเบาะด้านข้างคนขับไว้
"ฉันขอเปลี่ยนคำพูด ถ้าเธอเมาเเล้วจะร้อนแรงขนาดนี้ฉันจะจับเหล้ากรอกปากเธอทุกวันเลย" พูดจบไม่รอช้าเวไนยจัดการบดขยี้จูบลงบนริมฝีปากบางต่อต่อ
"อื้ออออ..."เสียงครางในลำคอของหญิงสาวดังขึ้นเมื่อถูกความเสียวซ่านครอบงำ
เวไนยคอยๆเลื่อนมือลูบไล้ไปตามเอวคอดและสะโพกผายของร่างบาง ปากก็ค่อยไปเลื่อนลงมาจูบซุกไซร้ที่ซอกคอขาว มืออีกข้างกระชากชุดเดรสด้านบนลงจนเผยให้เห็นเต้าสวยที่มีแผ่นซิลิโคนแปะปิดบังยอดถันไว้ เขาใช้มือทั้งสองข้างโอบอุ้มบีบเคล้นเต้าทั้งสองข้างอย่างเอาแต่ใจของตน
"อ่าา...ซี๊ดดด..เสียวววว" น้ำพิงครางออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
มือหนาขยับมือเข้าไปแกะแผ่นซิลิโคนที่ปิดบังยอดถันก่อนจะใช้ริมฝีปากดูดดันขับกัดที่ยอดถันราวกับกำลังหิวโหย
"อื้ม....นุ่ม หวาน.... หวานไปทั้งตัวเลย"
น้ำพิงดันตัวของเวไนยขึ้นแล้วจัดการปลดกระดุมเสื้อเขาออกที่ละเม็ดๆจนหมด และดึงเวไนยเข้ามาซุกไซร้ไปตามซอกคอขบกัดจะคอของเวไนยเกิดรอยแดงจ้ำบางๆ
"อ่าาาา...เสียววชิป ซี๊ดดด..."
น้ำพิงละริมฝีปากบางออกจากลำคอหนาและลากลิ้นลงไปตวัดดูดดันที่หัวนมของชายหนุ่ม
"อ่าาาา...ซี๊ดดดด...ไม่คิดเลยว่าเธอจะร้อนแรงขนาดนี้ ซี๊ดดดดด" เวไนยรู้สึกชอบใจกับการกระทำของหญิงสาวเป็นอย่างมาก
น้ำพิงเลื่อนริมฝีปากบางกลับขึ้นมาซุกไซร้ที่คอหนาอีกครั้ง
"ซี๊ดดดด...ไม่ไหวแล้ว"
แคว๊ก~
เวไนยผลักน้ำพิงให้นอนลงไปกับเบาะและล้วงเข้าไปกระซากแพนตี้จิ๋วของน้ำพิงจนขาดติดมือออกมาแล้วเหวี่ยงไปด้านหลังแบบไม่ใยดี
แจ๊ะ แจ๊ะ ~
เวไนยสอดนิ้วมือไปในร่องทางรักสาวที่ตอนนี้หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำหวานแห่งไปราคะ แล้วขยับเข้าออกจนเกิดเสียง
"อื้มมม...เสียวว..อ๊ะ!!!" น้ำพิงร้องอย่างทนไม่ไหว หลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน
"อืมม...เยิ้มเลย หวานสะด้วย" เวไนยดึงนิ้วมือออกมาเเล้วดันเข้าไปในปากหนาดูดชิมน้ำหวานที่ติดนิ้วมาจนหมด
สวบ~
เวไนยดันแก่นกายเข้าไปในร่องทางรักจนสุดลำรัก
"อ๊ะ!!...ซี๊ดดด...อ้าาาา"ความเสียวซ่านทำให้น้ำพิงจิกข่วนไปที่แผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์
"ซี๊ดดดด....แน่นมากน้ำพิง ตอดแรงมาก ฟิตจนแทบจะขยับไม่ได้เลย" เวไนยค่อยๆขยับเอวสอบช้าๆ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเร่งจังหวะขึ้น
พับ พับ พับ~
"อ๊ะ อ๊ะ ๆๆๆ ซี๊ดดด อ๊ะ ๆๆ" น้ำพิงร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา
"ซี๊ดดด...อ่าาา...เสียวววหัวซิปตอดแรงขนาดนี้จะไม่ไหวแล้ว"
"อ่าาาร์......ไม่ไหวแล้ว" น้ำพิงหลับตาพริ้มแน่น มือจิกไปที่แผ่นหลังหนา
"ซี๊ดดดด.....อ่าาาา....อดทนอีกนิดนะจะเสร็จแล้ว ซี๊ดดด"
พับ พับ พับ~
เวไนยกระหน่ำโหมเอวสอบเข้าออกถี่ๆ
"กรี๊ดด/อ่าาาา"
ทั้งคู่ต่างเสร็จสมอารมณ์ไปด้วยกัน เวไนยปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาจนล้นทะลักร่วงรักทางรักของน้ำพิง เขาค่อยๆถอนแก่นกายออกจากร่องทางรักของร่างบางอย่างช้าๆ น้ำรักที่หลั่งออกมาอย่างมากล้นของเขาผสมกับน้ำหวานสีใสในร่องรักไหลย้อนตามออกมาด้วย เขาเอื้อมมือไปคว้าเสื้อมาคลุมกายให้น้ำพิงที่หลับตาพริ้มเหนื่อยหอบบนเบาะ และถอยตัวเองกับมานั่งที่นั่งฝั่งคนขับก่อนจะจัดการแต่งกายตัวเองอย่างลวกๆแล้วขับรถไปต่อ ส่วนน้ำพิงด้วยความเมาและความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมรักทำให้เธอผลอยหลับไปจนตลอดทาง
@คอนโดเวไนย
เวไนยอุ้มน้ำพิงวางลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ และเอนกายนอนเท้าแขนนอนมองคนหลับอยู่ข้างๆ
"หวังว่าตื่นมาคงจะจำได้นะว่าเกิดอะไรขึ้น เธอยั่วฉันก่อนเองนะ...จะมาโทษฉันไม่ได้" เวไนยยื่นมือไปจับที่ปางคางมนและโน้นหน้าเข้าไปจูบ
"อื้มม..." จูบของเขาปลุกให้เธอตื่นแต่ด้วยความเมาทำให้น้ำพิงคิดว่าภาพที่อยู่ตรงหน้าคือความฝัน
"พี่เวย์... ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนเลว ไอ้คนช่วยไอ้คนหลอกลวง ไอ้...อื้ม" เวไนยประกบจูบลงไปอีกครั้ง
'ยัยบ้าเอ้ย..ขนาดเมายังละเมอด่าฉันขนาดนี้ แล้วถ้าตื่นขึ้นมาล่ะ ช่างเหอะขอตักตวงความสุขอีกสัก 2-3รอบก็แล้วกัน' เวไนยคิดอยู่ในใจ
เขาบรรจงจูบไปดูดดื่มริมฝีปากบางอันเย้ายวนอย่างหลงไหล ซึ่งน้ำพิงก็จูบเขาตอบอย่างเคลิบเคลิ้มไร้แรงต่อสู้ หลังจากที่เล้าโลมอยู่สักพักบทเพลงบรรเลงแห่งรักก็เกิดขึ้นอีกครั้งอยากเร่าร้อน และซึ่งมันเป็นอยู่อย่างนั้นหลายต่อหลายครั้งกว่าไฟราคะจะสงบลงก็เกือบถึงเช้าเลยทีเดียว
--หมอน้ำพิงก็แอบแซ่บอยู่นะจ้ะ อีพี่ก็ได้โอกาสเลยนะ^////^--
- ผู้เขียน
