คู่หมั้นผมคือ ยัยอ้วนอลิส

Line อลิส : พี่แดนทำอะไรอยู่คะ...? แดน : ..... อลิส : วันนี้พี่แดนกินข้าวกับอะไรคะ...? แดน : ..... อลิส : อลิสตื่นเช้ามาก็คิดถึงพี่แดนเลยนะ แดน : .... อลิส : พี่แดนยุ่งอยู่หรอคะ...อ่านไลน์แล้วไม่ตอบอลิสเลย? แดน : .... อลิส : อลิสไม่กวนก็ได้ค่ะ พักเที่ยงเราค่อยคุยกันนะคะ ข้อความในไลน์ที่เธอส่งมาหาผมทุกวัน ทุกเวลา เช้า กลางวัน เย็น และก่อนนอน มันทำให้ผมรำคาญสุดๆ เธอเป็นคู่หมั้นผมครับชื่ออลิส เธอไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่อายุ 18 นี่ก็ผ่านมา 1 ปีแล้ว เธอยังคงส่งข้อความมาหาผมแบบนี้ตลอดทุกวัน ไม่เคยขาดแม้แต่วันเดียว ผมไม่ค่อยตอบเธอหรือบางครั้งก็แค่อ่านแล้วก็ไม่ตอบเลย ผมอยากให้เธอรู้สึกว่าผมไม่ได้ชอบเธอ ผมพยายามไม่คุยกับเธอและไม่สนใจเธอเพราะเธอจะได้เข้าใจสักทีว่าผมไม่ได้ชอบเธอ เหมือนที่เธอชอบผม แต่ที่เราต้องหมั้นกันมันเพราะพ่อกับแม่ของเราจัดการกันเองต่างหาก “เป็นอะไร..ทำหน้าหงุดหงิดแต่เช้าเลย..?” ไอ้เอกเพื่อนสนิทผมเดินเข้ามาทักระหว่างที่ผมกำลังทานอาหารอยู่บนโต๊ะคนเดียว “รำคาญอะดิ...” “รำคาญอะไรวะ...?” ผมหันไปมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มีข้อความไลน์เด้งขึ้นมาบนหน้าจอ “อ๋อ...คู่หมั้นแกส่งข้อความมาสินะ...” “อืม...รำคาญชิ๊บ...” “น้องเขาก็มีความอดทนดีเหมือนกันนะ นี่ขนาดผ่านมาตั้ง 1 ปีแล้ว น้องเขายังส่งข้อความมาหาแกตลอด ทั้งที่แกไม่เคยคิดจะสนใจเขาเลย” “ฉันทำขนาดนี้แล้วยัยนั่นยังไม่รู้ตัวอีก คนบ้าอะไรไม่รู้ทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่แล้วยังไม่รู้จักดูตัวเองอีก.” “เห้ย...นี่แกไม่ชอบน้องเขาสักนิดเลยหรอว่ะ 1 ปีมานี่น้องเขาเสมอเสมอต้นเสมอปลายกับแกขนาดนี้เลยนะ...?” “ไม่อะ...แกก็รู้ว่าฉันไม่ได้ชอบยัยนั้นตั้งแต่แรก ที่ฉันต้องหมั้นกับยัยช้างยิ้มนั่นก็เพราะผู้ใหญ่เขาจัดการกันเอง” “ที่แกไม่ชอบอลิสเพราะว่าเธออ้วนแค่นั้นหรอว่ะ..?” “....” “ระวังนะ เดี๋ยวถ้าน้องเขากลับมาแล้วผอมสวย แกจะเสียดาย...” “ไม่มีทางที่ยัยนั่นจะผอม ล่าสุดที่ส่งรูปมาให้ฉันดูอ้วนอย่างกะยักษ์ ฉันเห็นแล้วอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งเลยจริงๆ ..” ผมพูดอย่างหงุดหงิดเพราะนึกถึงรูปที่เธอส่งมาล่าสุด ก็คิดเลยว่าไม่มีทางที่เธอจะผอมได้แน่นอน ส่งรูปมาให้ผมแต่ละรูปมีแต่ของกิน ชาตินี้คงไม่มีวันผอมกับเขาหรอกยัยช้างยิ้ม