บอสเจ้าเล่ห์กับยัยสายเปย์ตัวแสบ

บทที่ 1 คุกเข่าแล้วเรียกว่าพ่อ ในฟีเจอร์โมเมนต์ของศัตรูคู่อาฆาตซึ่งทิ้งร้างการโพสต์มานาน คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะมีความเคลื่อนไหวแรกให้เห็น ซูอินระงับความอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่ไหว จึงเลื่อนนิ้วและกดคลิกลงไป ทันใดนั้นก็เห็นข้อความสามพยางค์ที่ทำให้ตกใจจนตาค้าง ‘โปรดเกื้อหนุน’ ซูอินตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนถือโทรศัพท์ไว้ไม่อยู่ “ปัก” เสียงโทรศัพท์ตกลงมากระแทกสันจมูก เธอไม่เจ็บ ทว่าตกใจมากกว่า ไม่มีอะไรจะน่าตกใจไปมากกว่านี้อีกแล้ว! เธอรีบต่อสายไปที่เบอร์ของถังซีผู้เป็นเพื่อนสนิททันที “เยียนฉือล้มละลายจริงๆ เหรอ” “ก็ตามนั้นละ ศาลพิพากษาประกาศออกมาเอง” สำนักงานกฎหมายของถังซีเคยทำงานร่วมกับบริษัทของเยียนฉือมาอย่างยาวนาน ในเมื่อเธอพูดแบบนี้ ข่าวนั่นก็คงจะเป็นความจริงแน่นอน ชั่วขณะนั้น ซูอินบอกไม่ได้เหมือนกันว่าในใจของเธอรู้สึกอย่างไรกันแน่ ใครจะไปคิดละว่าเยียนฉือ ผู้เป็นที่รักของสวรรค์ อัจฉริยะทางธุรกิจที่ใช้เวลาเพียงสองปีหลังจากก่อตั้งบริษัทนำบริษัทเข้าไปอยู่ในตลาดหลักทรัพย์จะล้มละลายจริงๆ คนหยิ่งทะนงเช่นนี้จะต้องถูกกดดันแค่ไหน ถึงได้ลงข้อความที่ลดคุณค่าตัวเองในฟีเจอร์โมเมนต์แบบนี้ ซูอินคิดว่าตนอาจจะมองผิดไป จึงคลิกเข้าไปในโมเมนต์ของเขาอีกครั้ง คราวนี้ไม่เพียงแต่เลื่อนไปเจอข้อความ ‘โปรดเกื้อหนุน’ แต่ยังเจอความเคลื่อนไหวใหม่ที่เขียนว่า ‘ลดกระหน่ำ เร่กันเข้ามา’ พร้อมกับปักหมุดตำแหน่งบาร์แห่งหนึ่งไว้ใต้ข้อความด้วย ซูอินนิ่งเงียบอยู่นาน มันไม่ถูกต้อง เธอควรจะมีความสุขไม่ใช่หรือ เมื่อศัตรูคู่อาฆาตล้มละลายอย่างนี้ ด้วยรูปร่างหน้าตาของเยียนฉือ เมื่อเขาร้องขอความเกื้อหนุนอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ พวกที่พร้อมจะโปรยเงินให้ไม่พากันเหยียบจนล้นธรณีประตูหรอกหรือ มีเรื่องน่าสนุกขนาดนี้ เธอจะพลาดได้อย่างไร! ซูอินคลิกเข้าไปในกลุ่มวีแชทที่ชื่อ ‘ระลอกคลื่น’ จากนั้นจึงส่งอั่งเปาซองใหญ่ไปสิบซอง พร้อมกับเขียนข้อความว่า “สาวๆ ทั้งหลาย ไปคลับฉุนเซ่อกัน เพื่อฉลองการล้มละลายของคนแซ่เยียน คืนนี้เจ๊อินเหมาเอง!" ทันใดนั้นกลุ่มแชทก็ระเบิด ทุกคนต่างพรั่งพรูทุกสิ่งทุกอย่างออกมา ซูอินไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ส่งข้อความไปนัดถังซีให้ไปเจอกันที่ฉุนเซ่อ ฉุนเซ่อคือแหล่งถลุงเงินที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง ภายในตกแต่งสไตล์ย้อนยุค และไม่มีกลิ่นอายของความเร่งร้อนแบบยุคสมัยใหม่ให้ได้สัมผัส โต๊ะและเก้าอี้ทุกตัวล้วนทำมาจากต้นหนานมู่เนื้อทอง ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยหากจะบอกว่าทุกตารางนิ้วของที่นี่เป็นเงินเป็นทองไปหมด ซูอินนั่งดื่มอยู่แล้วตอนที่ถังซีมาถึงฉุนเซ่อ เธอสวมชุดเดรสวินเทจสายเดี่ยวสีแดง นั่งเล่นขวดไวน์อยู่ที่โต๊ะ ผมสั้นระดับหูของเธอดูเรียบร้อยสะอาดสะอ้าน นอกจากริมฝีปากสีแดงสด บนใบหน้าดูเหมือนจะไม่มีร่องรอยของเครื่องสำอางอื่นใด ใบหน้าเรียบๆ ตามธรรมชาตินั้นสวยยิ่งกว่ารูปดาราสาวที่ผ่านการปรับแต่งในโปสเตอร์ต่างๆ เสียอีก ถังซีหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาแล้วโยนลงบนตักของเธอ “ใส่กระโปรงสั่นจู๋แล้วยังจะนั่งบนเก้าอี้สูงอีก ไม่กลัวหวอออกรึไง” ท่อนขาขาวเรียวได้สัดส่วนแบบนี้ อย่าว่าแต่ผู้ชายเลย ขนาดถังซีที่เป็นผู้หญิงเห็นแล้วยังอดหวั่นไหวไม่ได้ ปีศาจน้อยซูอินผู้นี้ดึงดูดผู้คนโดยไม่รู้ตัว เธอดึงเสื้อคลุมมาคลุมขาของตัวเองและเอนกายลงนอนข้างๆ “เสี่ยวถังซี เธอมาแล้วเหรอ” ถังซีกลอกตา “หมดไปกี่ขวดถึงได้เมาขนาดนี้” “ฉันควรจะมีความสุขไม่ใช่เหรอ!" ไม่รู้ว่าซูอินแย่งไมโครโฟนมาจากผู้ควบคุมที่บาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอหยิบไมค์ขึ้นมาและตะโกนต่อหน้าผู้คนว่า “วันนี้! เพื่อเป็นการฉลองที่ศัตรูคู่แค้นของฉันล้มละลาย ฉันตัดสินใจแล้ว! คืนนี้! ค่าใช้จ่ายของทุกๆ คนที่นั่งอยู่ตอนนี้ ทั้งหมดนั้นฉัน... จ่ายเอง!" เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะภายในสถานที่แห่งนั้น ทว่าทันทีหลังจากนั้น เสียงตะโกนโห่ร้องก็ดังกึกก้อง หนึ่งในสามของผู้ที่มาที่นี่ มาเพราะได้ข่าวมาก่อนหน้านี้ และอยากจะมาดูความสนุกตื่นเต้น ถึงอย่างไรนี่ก็คือการตกบัลลังก์ของเยียนฉือผู้อยู่สูงเกินเอื้อม เรื่องน่าตื่นเต้นแบบนี้ใช่ว่าจะเกิดขึ้นง่ายๆ เสียที่ไหน ในตอนแรกนั้น แม้แต่นายน้อยแห่งตระกูลซูที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองยังเดินตามทิศทางของเขา คิดไม่ถึงว่าบุคคลระดับเทพเช่นนี้จะล้มละลายง่ายๆ มันช่างประหลาดยิ่งนัก! ถังซีหยิกแก้มของซูอินอย่างไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ตั้งแต่มัธยมปลาย เธอกับบอสเยียนตั้งตัวเป็นศัตรูกันมาเป็นสิบๆ ปีแล้วนะ เธอไม่คิดจะชิงวางมือก่อนหรือยังไง” ซูอินเหยียดยิ้มอย่างเกียจคร้าน “ไม่มีทาง ต้องรอจนกว่าเขาจะคุกเข่าแล้วเรียกฉันว่าพ่อ!” “กลับบ้านไปอาบน้ำนอนดีกว่าพี่สาว ในฝันมีทุกอย่างพร้อม บอสเยียนผู้สูงส่งและหยิ่งทะนงที่อยู่สูงเกินเอื้อมนั่น ต่อให้ตกลงมาจากบัลลังก์ ก็ยังคงเป็นกล้วยไม้ในหุบเขาเดียวดายที่พลิ้วไหวอย่างอิสระจากทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ดี” “กล้วยไม้ในหุบเขาเดียวดายกับผีสิ! เขาร้องขอความเกื้อหนุนในโมเมนต์อย่างเปิดเผยขนาดนั้น ฉันว่าอย่างมากก็แค่บัวขาวดอกใหญ่เท่านั้นแหละ!” “ว่าไงนะ!” ถังซีตกตะลึงอ้าปากค้างจนเห็นเหงือก เธอรีบหยิบมือถือขึ้นมาอย่างรวดเร็วและเปิดดูโมเมนต์ของเยียนฉือ บนหน้าจอยังคงแสดงให้เห็นข้อมูลเดิมของเมื่อสามวันที่ผ่านมา ถังซียื่นหน้าจอโทรศัพท์ไปตรงหน้าซูอินอย่างเคืองๆ “ฉันก็หลงเชื่อความคิดแผลงๆ ของเธอ” ซูอินโอนเอนมองหน้าจออยู่นานก่อนจะขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เธอไม่เชื่อว่าสิ่งที่ตัวเองเข้าไปดูเพื่อยืนยันครั้งแล้วครั้งเล่าในโมเมนต์จะเป็นเพราะเธอประสาทหลอนไปเอง ดังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแล้วปัดหน้าจอส่งให้ดู “นี่ไง ดูเอาเอง!" ถังซีรับโทรศัพท์มาดูและเห็นว่าในโมเมนต์ของบอสเยียนมีความเคลื่อนไหวอยู่สองข้อความจริงๆ ที่สำคัญก็คือที่ความเคลื่อนไหวล่าสุดมีการปักหมุดแผนที่ของคลับฉุนเซ่อไว้ด้วย รูม่านตาของถังซีเบิกตากว้างในทันที “เฮ้ย! บอสเยียนเองก็...” ในเวลานั้นมีคนลงมาจากชั้นสองและกรีดร้องว่า “แม่เอ๊ย ฉันคงดื่มมากไปแล้วแน่ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอบอสเยียนเข้าจริงๆ!" ซูอินโงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและเตะผู้ชายคนนั้นไปหนึ่งที “บอกให้ดื่มให้น้อยลงหน่อยก็ไม่เชื่อ นายดื่มมากจนเห็นภาพหลอนแล้วไง!” ตอนที่ซูอินเพิ่งมาถึง เธอเดินดูไปรอบๆ แล้วแต่ไม่เจอเยียนฉือ แถมยังคิดว่าตำแหน่งที่เขาปักหมุดไว้บนโมเมนต์เป็นแค่เรื่องหลอก ตอนนี้เธอดื่มมากจนลืมจุดประสงค์ที่ตัวเองมาที่นี่ไปชั่วขณะ “ภาพหลอนนั่นโคตรจะเหมือนจริง! ไปเจอคนอย่างบอส พี่คิดว่าฉันจะจำผิดหรือไง” ผู้ที่พูดอยู่นี้ชื่อฉีเจินเจิน เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบแปดปีที่ชอบผู้ชายไม่ชอบผู้หญิง เขาชื่นชมบูชาในตัวเยียนฉือมานานมาก ย้อนไปราวๆ ตอนอายุสิบสามหรือสิบสี่ปีเห็นจะได้ เขาเอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “จริงด้วย ยังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งถือกุญแจรถไลแคน ไฮเปอร์สปอร์ตไว้ด้วย เห็นอยู่ข้างๆ บอส ดูเหมือนจะกำลังพูดถึงเรื่องว่าเหมาหนึ่งเดือนราคาเท่าไหร่อะไรนี่แหละ” ในที่สุดซูอินที่ดื่มไปมากก็จำจุดประสงค์ที่ตนเองมาที่ฉุนเซ่อขึ้นมาได้ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้าและถามว่า “เขาอยู่ไหน” “ชั้นสอง” ฉีเจินเจินดึงแขนซูอินไว้ “พี่อิน พี่คิดว่า... บอสเขาคงจะไม่ได้จะลงทะเลไปเป็นเป็ด1จริงๆ หรอกใช่ไหม” ซูอินกวาดตามองด้วยสายตาเย็นชา “ว่าไงนะ ดูถูกการเป็นเป็ดรึ” “ชะ ใช่ที่ไหนกัน!” ฉีเจินเจินพูดพลางถูไม้ถูมือ “ฉันแค่อยากรู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะเหมาเขาไว้ได้ พี่ลองคิดดูสิ หน้าตาอย่างนั้น รูปร่างแบบนั้น... ฮิฮิ เทคนิคเองก็คงจะไม่เลว ถ้าได้เป็นเสี่ยเลี้ยงเขา สั่งให้เขาทำได้ทุกอย่างตามที่ต้องการ คิดดูสิว่าจะตื่นเต้นเร้าใจขนาดไหน!” ซูอินสงสัยว่าตนเองดื่มเหล้าปลอมเข้าไปหรือเปล่า เธอรู้สึกว่าข้อเสนอนี้น่าดึงดูดใจไม่ใช่น้อย เธอกระแทกแก้วลงและเอ่ยว่า “ฉันรวยสู้เธอไม่ได้รึไง ถ้าจะเหมาฉันขอเหมาก่อน!” ถังซีตกตะลึงในจินตนาการของเพื่อนเสเพลเหล่านี้ และอดไม่ได้ที่จะพูดไปอย่างเคืองๆ ว่า “งั้นก็ไปเลยไป๊ พวกเธอเอาบัตรคิวไปเลย ไปต่อแถว...” ยังพูดไม่ทันจบเธอก็เห็นซูอินซึ่งนั่งอย่างเฉื่อยชาอยู่เมื่อครู่ก็ลุกขึ้นมา เธอยืนขึ้นและทำท่าเหมือนอยากจะแสดงความเคารพ ทันใดนั้นซูอินก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมา หันไปทางบันไดและตะโกนว่า “นี่! เยียนฉือ ได้ยินว่านายจะออกทะเลไปเป็นเป็ดเหรอ!"