บังคับ
1229 คำ
“ถ้าไม่ขึ้นให้ ก็ไม่หายโกรธ”
“......” ฉันเงียบไม่ตอบอะไรกลับไป
“แล้วอย่ามาง้อทีหลังก็....” พูดจบเขาก็สะบัดหน้าหนีฉัน ให้ตายเถอะทำไมเป็นคนแบบนี้
“เอามาสิ” ฉันแบมือขอบางอย่างจากเขา นั้นก็คือของป้องกันมันคือถุงยางอนามัย
“ไม่มี ยังไม่ได้ซื้อ” เขาตอบกลับมา
“......”
“แค่ครั้งเดียวไม่เป็นไรหรอกน่า” เขาพยามทำน้ำเสียงงุบงิบโน้มน้าวใจฉันเพื่อที่จะให้ยอมเขา
“แต่ครั้งนี้ที่แล้วตินก็พูดแบบนี้นะ”
“ครั้งนี้สุดท้ายจริงๆ” เขาทำตาปริบๆ เอาหน้ามาซุกไซ้ที่หน้าอกของฉัน สุดท้ายฉันก็ต้องยอมใจอ่อนอีกเหมือนเคย
“......”
มือหนาของเขาค่อยๆ รูดซิบกางเกงของตัวเองออก ก่อนที่เขาจะถกกระโปรงฉันขึ้น ตินจะใช้นิ้วเกี่ยวกระหวัดกางเกงชั้นในของฉันให้มากองอยู่ที่ข้อเท้า แขนแกร่งของเขาค่อยๆ ยกสะโพกฉันขึ้นก่อนที่ตินจะค่อยๆ สอดแก่นกายเข้ามาให้ร่องของฉันแบบไม่ได้มีการเล้าโลมเลยสักนิด
“อึกกก จะ...เจ็บ” ฉันใช้เล็บจิกลงที่บ่าแกร่งของเขาเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นตรงส่วนนั้น
“ทำผิดก็ต้องโดนลงโทษ”
เขาพูดดังเช่นคนเอาแต่ใจก่อนที่จะจับสะโพกฉันให้ขึ้นลงบนตักแกร่งของเขา ฉันเม้มปากข่มเสียงไว้ไม่ให้ร้องออกมา ก่อนที่เขาจะซุกไซ้ริมฝีปากมาที่ลำคอของฉัน ก่อนที่จะดูดเม้มทำรอยเอาไว้
“ตินอย่าทำรอย” ฉันร้องบอกเขาก่อนที่จะดันอกแกร่งเขาออก
“ทำไม กลัวคนอื่นจะรู้หรือไงว่ามีผัวแล้ว” ตินพูดแค่นั้นก่อนที่จะบีบคางฉันแน่นพร้อมกระแทกแก่นกายสวนขึ้นมาจนฉันรู้สึกจุก
“ปะ....เปล่านะ นิตาไม่ได้คิดแบบนั้น”
ตับ!! ตับ!! ปึก ปึก!! เสียงเนื้อกระทบกันของฉันกับตินประสานกันดังลั่นผสมกับเสียงคราง มือหนาของเขาบีบเคล้นมาที่เสื้อนักเรียนของฉันจนยับยู่ยี่เพราะเขาทำมันด้วยความรุนแรง เรื่องบนเตียงของเขาจะรุนแรงเสมอ
“เบากว่านี้ติน เจ็บไปหมดแล้ว” เนื้อตัวฉันสั่นคลอนจากแรงที่เขาส่งมาให้
หมับ!! จากที่ฉันนั่งคร่อมอยู่ด้านบนก็ถูกตินขยับพลิกตัวให้มาอยู่ด้านล่าง โดยที่จุดเชื่อมของฉันกับเขายังคงประสานกันอยู่
“นิตารักตินมั้ย”
“อึกก รักติน” ฉันเสียงสั่นตอบกลับไปพร้อมจิกไปที่ต้นแขนของเขาจนเกิดรอยเพื่อระบายความรู้สึกที่เกิดขึ้น
เอวสอบของตินขยับเข้าออกในร่องของฉันอยู่แบบนั้น ก่อนที่กล้ามเนื้อของฉันจะหดเกร็งด้วยความเสียวที่เขาได้กระทำ ริมฝีปากของเขาขบเม้มที่หน้าอกของฉันจนเป็นรอยเต็มไปหมดแล้ว
“ใกล้แล้วนิตา” ตินขยับเอวให้เร็วและแรงขึ้นเมื่อเขาใกล้ถึงฝั่ง
“อย่าปล่อย....”
“ไม่ทันแล้ว แตกไปแล้วอ่ะ” เขาพูดแทรกขึ้นในขณะที่ฉันยังพูดไม่ทันจบ
“ปล่อยในอีกแล้วนะ ถ้าท้องขึ้นมาจะทำยังไง?” ฉันร้องโวยวายออกไปเมื่อเขาเล่นปล่อยในใส่ฉันตลอด ยาคุมก็ไม่ให้กิน ถุงยางอนามัยก็ใส่บ้างไม่ใส่บ้างตามอารมณ์ อีกไม่นานคงป่องกันพอดี
“คิดชื่อไว้แล้ว ถ้าผู้หญิงจะให้ชื่อนิชาถ้าผู้ชายจะให้ชื่อมาร์ติน” เขาตอบกลับมาพร้อมสายตาที่เหมือนกับปลื้มปริ่มอะไรบางอย่าง
“ชื่ออะไรของติน?” ฉันเอียงคอถามอย่างสงสัย
“ก็ชื่อลูกของเราไง!”
เพี๊ยะ!! ฉันใช้มือตีไปที่ท้องของเขาอย่างแรงทันทีที่พูดจบ ลูกอะไรกันเรียนยังไม่จบม.ปลายเลย นี่เขาตลกมากมั้ย ฉันเพิ่งจะอายุสิบแปดเนี่ยยะ
“ตินรักนิตามากมั้ย?” ฉันถามตินที่กำลังนั่งหวีผมให้ฉันอยู่หน้ากระจกหลังจากที่อาบน้ำด้วยกันเสร็จ
“ถามทำไม” เขายิ้มบางๆ ให้ฉัน ก่อนที่จะจับฉันโยกหัวเบาๆ
“นิตาแค่อยากรู้ ว่าถ้านิตาไม่อยู่.....”
หมับ!!! ฉันพูดไม่ทันจบเขาก็ก้มลงกอดฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย พลางเอาหน้าซุกไซ้สูดดมกลิ่นกายจางๆ ของฉันอย่างเคยชินเหมือนที่เขาชอบทำ
“ถ้านิตาไม่อยู่กับติน ตินก็จะไม่ขออยู่เหมือนกัน
“พูดอะไรแบบนั้น” ฉันหน้าถอดสีเมื่อได้ยินคำตอบจากคนตัวโต
“พูดจริง จะให้อยู่ได้ยังถ้าไม่มีนิตา” เขาพูดพร้อมขำออกมาเบาๆ แต่คนฟังอย่างฉันมันไม่ขำเลยสักนิด
“เรายังอายุแค่นี้ ยังมีโอกาสเจอคนอีกเยอะ”
“ไม่ ตินไม่อยากเจอใครแล้ว” เขาพูดขึ้นก่อนที่ทำหน้าตางอแงใส่ฉัน ฉันเลยเอามือลูบหัวเขาเบาๆ เหมือนเป็นการปลอบลูกยังไงยังงั้น
“แล้วหิวข้าวมั้ย?” ตินถามขึ้นก่อนที่จะหอมแก้มฉันหลายๆ ที คล้ายกับหมั้นเขี้ยว
“หิว” ฉันพยักหน้าทำตาปริบๆ
“กินอะไร เดี๋ยวตินไปซื้อให้”
“ข้าวผัดหมู”
“งั้นรอแป๊บนึงนะ”
“อืม” ฉันพยักหน้าบอกติน ก่อนที่ตินจะรับรู้แล้วเดินออกจากห้องไป
ครืดดดด ครืดดดด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในขณะที่ตินออกไปได้สักพัก ฉันรีบกดรับเมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรมาเป็นเบอร์ของแม่
“มะ... แม่เป็นยังไงบ้างคะ?” ฉันถามเสียงสั่น ก็ฉันน่ะคิดถึงแม่จริงๆ
(เอาเงินมาให้ฉัน ไม่งั้นแม่แกตาย) แต่คนที่โทรมาไม่ใช่แม่ มันคือเสียงพ่อเลี้ยงของฉัน
“พะ...พ่อ”
(ฉันให้เวลาแกครึ่งชั่วโมง แกต้องเอาเงินมาให้ฉัน)
“แต่หนูไม่มีเงินเลยนะคะ”
(แกไม่มีแต่ผัวแกมี)
“......”
(ถ้าครึ่งชั่วโมงฉันไม่ได้เงิน แม่แกตาย!!)
“อย่าทำแม่”
(อย่ามานะนิตาหนีไป กรี๊ดดดด ตุบบบ)
เสียงกรี๊ดของแม่ดังออกมาจากโทรศัพท์ทำให้หัวใจฉันกระตุกวูบลงไปในทันที พ่อกำลังจะทำร้ายแม่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริง ยังไงฉันก็ต้องไปหาแม่
ฉันพยายามติดต่อโทรหาตินแต่ว่าโทรไม่ติดเพราะแบตโทรศัพท์ของเขามันน่าจะหมด ฉันเดินร้อนรนอยู่ในห้องพร้อมใช้ความคิดว่าควรที่จะทำยังไง ถ้ารอตินกลับมายังไงก็้ไม่ทันแน่นอน
ฉันวิ่งเข้ามาที่ห้องนอนก่อนที่จะเปิดตู้เซฟของออสตินอย่างร้อนรนเพื่อที่จะเอาเงินออกมา ในตู้เซฟของเขามีทั้งเงินสด ปืนหลายกระบอก แล้วก็ทองคำอีกหลายร้อยบาท แต่ฉันเลือกที่จะเอาแค่เงินที่มีอยู่เก็บลงใส่กระเป๋านักเรียน ฉันรู้รหัสทุกอย่างเพราะตินเคยบอกฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขโมยแต่แม่ฉันกำลังตกอยู่ในอันตรายถ้าฉันไม่รีบไป แม่ฉันต้องแย่แน่ๆ แล้วฉันจะกลับมาอธิบายให้ตินเข้าใจ
- ผู้เขียน
