ไอ้หมาเด็ก 05 งานเร่ง
1620 คำ
CHAPTER 05
กินสปาเกตตีกันจนอิ่มฉันกับศึกรบก็มานั่งดูหนังด้วยกันบนโซฟาหน้าทีวี
ศึกรบเตรียมเบียร์มาให้ฉันดื่มแก้เซ็งสำหรับการเริ่มงานใหม่ในวันพรุ่งนี้
จริง ๆ ฉันเป็นพวกคออ่อน ยิ่งถ้าเบียร์กระป๋องเดียวฉันก็เริ่มไม่มีสติแล้ว
“ทำไมพี่ต้องทนอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้นด้วย หางานใหม่ง่ายกว่า”
ที่ศึกรบเอ่ยออกมาเพราะเมื่อครู่ฉันพล่ามออกไปว่าไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากไปเจอผู้คนใจร้ายที่คอยรังแกกัน
“งานไม่ได้หาง่ายขนาดนั้นนะศึกรบ อีกอย่างนายรู้มั้ยว่าที่ฉันทนเพราะที่นั่นอะเงินเดือนโคตรดีถึงเพื่อนร่วมงานจะประสาทแดกมากแค่ไหนก็ตาม”
พูดจบฉันก็ยกเบียร์ขึ้นไปดื่ม ร่างกายมันโอนเอนจนหัวไหลไปซบไหล่ศึกรบอย่างช่วยไม่ได้
ศึกรบโอวเอวฉันเอาไว้หลวม ๆ ฉันซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งที่อบอุ่นทุกครั้งที่ได้กอด
“อดทนเก่งเหลือเกิน”
เสียงศึกรบดังสะท้อนออกมาผ่านหน้าอก ฉันคลอเคลียเบา ๆ อย่างออดอ้อน
ไออุ่นจากหน้าอกนี้ยังอบอุ่นสำหรับฉันเสมอ
“นายรู้มั้ย รสชาติของการเป็นผู้ใหญ่มันไม่ง่ายเลยนะ”
มันมีทั้งความสุข
ความทุกข์
ความกดดันและความอดทน
ฉันเบื่อชีวิตแบบนี้เต็มแก่แล้ว
“ลองกลับไปใช้ชีวิตแบบเด็ก ๆ ดูสักครั้งมั้ยล่ะ?”
มือหนาลูบหัวฉันเบา ๆ ราวกับเป็นการปลอบประโลมให้ฉันอุ่นในใจ
ฉันซึมซับความอุ่นนั้นอย่างคุ้นชินแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเด็กผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้โตกว่าฉันมากเหลือเกิน
“แม่ตีตาย..”
ริมฝีปากสวยเบะออกเมื่อนึกสภาพแม่หน้ายักษ์ที่ไล่หวดเพราะไม่จริงจังกับชีวิต
“อย่าให้คุณป้ารู้สิ”
เด็กคนนี้
สอนงั้นเหรอ
“นายจะสอนให้ฉันเกเรเหมือนนายหรือไง ไม่เอาด้วยหรอก”
ฉันกลับไปซบหัวกับอกแกร่ง มือหนาของเขาวางอยู่บนตักตัวเองฉันเห็นแล้วนึกอยากเปรียบเทียบจึงยกมือหนามาเทียบกับมือตัวเอง
เมื่อวางทาบกันจึงพบความแตกต่าง
เมื่อก่อนมือศึกรบเล็กกว่าฉันมากแต่ตอนนี้มือเขาใหญ่กว่ามือฉันเท่าตัวเลย
เมื่อก่อนฉันตัวใหญ่กว่าเขาแต่ตอนนี้ตัวเขากลับห้อมล้อมฉันได้ทั้งตัว
เมื่อก่อนเขาตัวเตี้ยกว่าฉันแต่ตอนนี้กลับสูงจนต้องเงยหน้าคุยกัน
เด็กคนนี้โตเป็นผู้ชายเต็มตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ..
ไม่เห็นรู้ตัวเลย
“มือนายใหญ่จัง”
ฉันประสานนิ้วเข้ากับมือหนาที่เมื่อประสานมือกันมือฉันดูเบบี้ไปเลย
“เป็นเรื่องปกติของผู้ชาย”
ฉันยกยิ้มอยู่คนเดียว เมื่อได้มองมือเด็กตรงหน้าผิวแก้มก็ร้อนผ่าว
ฉันก็แค่.. รู้สึกผิดบาปอยู่ในใจ
ราวกับว่าตัวเองอยากครอบครองมือนี้ไว้คนเดียว
วันต่อมา
ศึกรบมาส่งฉันที่ทำงานเหมือนเดิม วันนี้มีนำเสนอโครงการนอกพื้นที่ฉันเลยแต่งเป็นชุดกางเกงมาแทนกระโปรงเหมือนที่ใส่ทุกวัน
พี่อรแจ้งมาว่าเราจะมีการเสนอโครงการที่โรงแรมใจกลางเมืองแห่งหนึ่งและให้เราไปเจอที่นั่นได้เลย
ฉันมาถึงเป็นคนแรกเพราะยังไม่มีใครมาถึงเลยสักคนและวันนี้ศึกรบก็ไม่มีเรียนเขาเลยนั่งอยู่ในล็อบบี้เป็นเพื่อนกัน
“ไหนพี่บอกเขานัดเก้าโมง”
เสียงศึกรบถามห้วนจัดเพราะฉันรีบจนยังไม่ทันกินอาหารเช้าเลย
“เขาเปลี่ยนเวลากะทันหันน่ะสิ”
“เป็นกี่โมง?”
ฉันคอตกเมื่อเห็นเวลา อาการงุ่นง่านกับเด็กตรงหน้าเกิดขึ้นทันที
“บ่ายโมงครึ่ง”
ได้แต่ถอนหายใจทิ้ง วันนี้ไม่ต้องเข้าออฟฟิศด้วย
แถมรายชื่อคนนำเสนอวันนี้ดันไม่มีฉันเหมือนที่คุยกันไว้ทั้งที่คนที่แก้งานผ่านคือฉัน..
“แต่พี่ไม่ใช่คนนำเสนอ”
“แล้วพี่มาทำซากอะไร?”
ศึกรบถามด้วยน้ำเสียงที่เริ่มมีอารมณ์มากขึ้น
ฉันพองลมเข้าปากแล้วเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างหน่ายใจ
“ไอ้พวกบ้านั้นจงใจแกล้งพี่อีกแล้ว หัวหน้าให้พี่ไปรับงานลูกค้าอีกคนหนึ่งสิบโมงด้วยที่บริษัท A"
ฉันเริ่มลนเมื่อเห็นเวลา สองขาลุกพรวดเพราะกลัวไม่ทันน่ะสิ
“ศึกรบ ต้องรีบแล้ว”
“ที่ไหน?”
แววตาศึกรบฉายแววความหงุดหงิดแต่ฉันยังไม่กล้าเอ่ยปากถามเขามากมายนักเพราะกลัวเขาจะอาละวาดใส่เพื่อนร่วมงานฉันน่ะสิ
เห็นแบบนี้เด็กคนนี้ดุมาก อย่าบอกใคร
“ตามแมพเลย”
ฉันส่งมือถือให้เขาไป ศึกรบจูงมือฉันออกจากโรงแรมแล้วอุ้มฉันขึ้นรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ของเขา
ผู้ชายที่เด็กกว่าหยิบกันน็อคมาใส่ให้ฉันด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์
“ส่งพี่เสร็จแล้วกลับไปนอนนะ.. เดี๋ยวพี่กลับเองได้เรียกแท็กซี่ได้”
ฉันอยากให้เขากลับไปสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
เขาจ้องฉันผ่านหมวกกันน็อกที่คลุมทั้งหน้ายกเว้นตาสองข้างเพียงเท่านั้น
“ผมจะนั่งเฝ้า และพี่ห้ามขัด”
คำพูดเหมือนเป็นคำสั่งประกาศกร้าวอย่างเดือดใจ
ฉันพยักหน้าเงียบ ๆ แล้วคนตรงหน้าก็คร่อมรถก่อนจะมุ่งตรงไปยังจุดมุ่งหมายโดยใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง
“นั่งรอที่นี่นะ เดี๋ยวพี่ไปคุยงานก่อน”
ศึกรบนั่งรออยู่ตรงลานรับแขกของทางบริษัท เขาพยักหน้าแล้วปล่อยให้ฉันรีบวิ่งไปดีลงานกับเจ้าของบริษัทที่รออยู่ในห้องตัวเอง
เขาว่ากันว่าเจ้าของบริษัทนี้เป็นคนที่คุยงานได้ยากที่สุดหวยเลยตกมาที่ฉันไง
“ผมไม่ได้ต้องการโครงสร้างที่ไม่มีมิติ กราฟิกที่ดีควรออกแบบให้ซับซ้อนแต่เข้าถึงง่าย”
ฉันยื่นแบบงานให้ลูกค้าที่ขึ้นชื่อว่าเหี้ยมที่สุดไป
เขาอายุน่าจะมากกว่าฉัน ใบหน้าหล่อแต่ติดจะหยิ่งผยอง อีกทั้งน้ำเสียงดุดันทุกคำที่พ่นออกมา
“ถ้างั้นเดี๋ยวฟ้าจะกลับไปร่างแบบให้อีกครั้งและจะกลับมานำเสนอในสัปดาห์ถัดไปคุณวัฒน์โอเคมั้ยคะ?”
เขาเงียบ คุณคนนั้นเงยหน้ามองฉันที่ค่อย ๆ ระบายยิ้มออกมาอย่างประหม่า
“ฟ้าอยากออกแบบให้ดีที่สุดค่ะ แพคเกจจิ้งเป็นเรื่องสำคัญในการดึงดูดลูกค้าเป็นอันดับแรกฟ้าว่าเราควรใส่ใจเป็นพิเศษค่ะ”
ฉันพยายามพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกให้คุณวัฒน์ฟัง เขาเคาะนิ้วไล่จังหวะอยู่บนโต๊ะทำงานของตัวเองในขณะที่สายตาก็จับจ้องมาที่ฉันก่อนที่คนหน้าดุคนนั้นจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“ผมให้เวลาคุณร่างแบบให้ผมสามวัน ก่อนห้าโมงเย็นตัวแบบร่างต้องส่งถึงอีเมลผม”
ฉันอึ้งค้างไปเลย
ไม่ใช่ว่าเขาให้เวลาน้อยแต่ต้องเข้าใจด้วยว่างานของคนอื่นอยู่ในมือ ฉันล้นมือฉันต้องเรียงคิวอยู่ในหัว แต่เวลาสามวันฉันจะทำทันได้ไงเล่า
ฉันจะรับมือกับผู้ชายคนนี้ยังไงดีในเมื่อหัวหน้าเน้นย้ำว่าต้องทำให้คุณวัฒน์รับงานให้ได้
“ขอเป็นก่อนเที่ยงคืนได้มั้ยค่ะ คือฉันยังต้องเรียงงานลูกค้าท่านอื่นตามคิวค่ะ”
คุณวัฒน์ลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินมาตรงหน้าฉันที่เมื่อเห็นว่าเขายืนฉันก็ยืนด้วย
“ผมไม่ชอบพูดซ้ำครับ”
ฉันมั่นใจว่าตัวเองเผลอแสดงสีหน้าข้องใจออกไปมากพอสมควร
ทำไมต้องหน้าตึง ทำไมต้องดึงหน้า แล้วทำไมต้องเข้มงวดแบบนี้ด้วย
โอ๊ย!
“ค่ะ”
สุดท้ายฉันก็ต้องตกปากรับคำโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทำได้มั้ย
โครกกก...
แต่ใครจะคิดว่าในสถานการณ์เคร่งเครียดจู่ ๆ ท้องฉันมันก็ร้องดังลั่นขึ้นมาขนาดนั้น
ฉันลนจนยกมือขึ้นมากุมหน้าท้องตัวเองเอาไว้แน่นก่อนจะเงยหน้าผู้ชายที่มองหน้ากันก่อนแล้ว
“ขะ ขอโทษค่ะ..”
ฉันหลับตาอย่างน่าอายแล้วก้มหน้าหลีกหนีสายตาตรงหน้าอย่างทันที
“ถะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ”
ฉันยกมือไหว้ลูกค้าตรงหน้าแล้วเตรียมหันหลังจะเดินออกจากห้องไปแต่ทว่าเพราะไม่ทันระวังเลยสะดุดกับเก้าอี้ที่ตัวเองพึ่งลุกขึ้นมาเมื่อกี้
ขาฉันเตะเข้าขาเก้าอี้จนเสียการทรงตัว หน้าเกือบคว่ำลงสู่พื้นแต่โชคยังดีที่มีคนรวบเอวฉันเข้าไว้
“อ๊ะ..”
ตัวฉันแข็งทื่อ หันไปมองคนช่วยชีวิตไม่ให้หน้าคว่ำลงไปกับพื้นด้วยสายตาปริบ ๆ
แค่สบตากันนัยน์ตาสีเข้มที่ดุดันก็ทำให้ฉันดันตัวเองออกไปจากคนช่วยชีวิตทันที
“ขอโทษค่ะ ฉันขอโทษจริง ๆ”
ไอ้ฟ้านะไอ้ฟ้า ไอ้นิสัยซุ่มซ่ามเมื่อไหร่จะหายไปสักทีนะ!
ฮือออ
“อื้ม”
คำตอบเพียงสั้น ๆ ออกจากปากคุณวัฒน์ ฉันรีบยกมือไหว้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วรีบส่าวเท้าเดินออกมาจากห้องเขาทันที
Talk
ทุกคนขา ไรต์ขอคนละเม้นะคะเพื่อเป็นกำลังใจในการปั่นงานน้าา รับรองได้ว่าไอ้หมาเด็กมันแซ่บเกินเด็กแน่นอนค่า
รอวันมันออกลายก็พอ ><
ครบ 10 เม้นมาอัปน้า
- ผู้เขียน
