สุดชั่วในดวงใจ

ที่หน้าจอมือถือแสดงเวลาตีสี่ครึ่ง ซึ่งตอนนี้ทุกอย่างเงียบสงบ มีเพียงเสียงแอร์ที่เข้ามากระทบหูอยู่เป็นระยะ ไฟในห้องที่ปิดสนิทเป็นปัญหาเดียวที่ทำให้ฉันยังคงไม่หลับใหล ด้วยความที่ไม่ชอบความมืดและไม่นอนปิดไฟเป็นทุนเดิม ทำให้ฉันมีสติมากพอที่จะมองหน้าคนข้างกายที่เพิ่งผ่านกิจกรรมสวาทร่วมกันไปหมาดๆ เขาหลับตาพริ้มในสถาพที่ร่างกายไม่ได้มีเสื้อผ้าสักชิ้นเช่นเดียวกับฉัน ทว่าลมหายใจที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอนั้นบ่งบอกว่าเขาได้เข้าสู่นิทราไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย จะว่าไปเขาจะผล็อยหลับไปก็ไม่แปลกหรอก มันไม่ใช่ครั้งเดียวที่เรามีอะไรกัน ดูจากซองถุงยางอนามัยที่ถูกทิ้งเกลื่อนพื้น เขาเองก็คงหมดแรงไม่ต่างจากร่างที่ร้าวระบมของฉันในตอนนี้ ฉันพาร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองออกมาจากผ้าห่มที่คลุมตัวเราทั้งคู่เอาไว้ ก่อนจะเดินตามหาเสื้อผ้าตัวเองแล้วหยิบขึ้นมาสวมให้ครบทุกชิ้น แม้ว่าทุกการก้าวเดินบนพื้นเย็นเยียบของห้องนี้จะทำให้ความเจ็บปวดแผ่ขึ้นมามากขึ้น แต่ฉันก็ต้องรีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่เขาจะตื่น ทว่าในจังหวะนั้นเอง สายตาของฉันก็ดันทะลึ่งไปเห็นหน้าจอมือถือของเขาที่เปิดค้างเอาไว้อยู่ ด้วยความขี้เผือกอยู่หน่อยๆ มันเลยทำให้ฉันเดินเข้าไปดูหน้าแชทที่ค้างเอาไว้ สิ่งที่เห็นมันก็ทำให้ฉันแค่นหัวเราะลำคอด้วยความสมเพช ไม่ใช่สมเพชเขานะ แต่กำลังสมเพชตัวเองต่างหาก Bei : ส่งหลักฐานมาด้วยนะมึง ไม่งั้นกูไม่โอนให้นะเว้ย ข้อความนั้นเป็นข้อความสุดท้ายในแชท ตามด้วยรูปของฉันซึ่งเห็นเพียงแค่หัวทุยๆ สีน้ำตาลส้มกำลังพิงอยู่กับอกเปลือยเปล่าของเขา แม้ว่าจะเห็นแค่นั้นแต่ไม่ว่าใครเห็นก็ต้องรู้ว่าเป็นฉัน ซ้ำเมื่อเลื่อนแชทขึ้นไปสูงขึ้นเรื่อยๆ ก็พบความจริงที่ทำให้ฉันต้องเบะปากออกมา ห้าพัน? เขาพนันการมีอะไรกับฉันด้วยเงินแค่นี้อะนะ? ผู้ชายอย่างพวกเขา เก่งก็แค่ทำเรื่องน่าสมเพช ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจ คิดว่าตัวเองเป็นตัวท็อปของมหาลัยแล้วยังไง จะมาตีราคาฉันด้วยเงินแค่นั้นแล้วจบง่ายๆ น่ะเหรอ ตอนนี้ฉันควรจะไปจากที่นี่ได้แล้ว นี่ก็แค่วันไนต์สแตนด์ที่เกิดขึ้นแล้วก็จบไป ฉันไม่ควรจะมาใส่ใจอะไรหรอก แต่พอได้อ่านข้อความนั้นแล้วมันรู้สึกหงุดหงิดจนคิดว่าต้องทำอะไรบางอย่าง จะให้เขามาหยามฉันแล้วจบลงเฉยๆ อย่างนี้ได้ยังไงล่ะ ก่อนจะไป ฉันได้หยิบใบเทาสิบห้าใบออกมาจากกระเป๋าเงินของตัวเอง วางไว้ตรงโต๊ะหัวเตียงที่น่าจะเห็นทันทีที่ตื่นนอน พร้อมกับใช้ลิปสติกสีแดงของตัวเองเขียนกำกับเอาไว้ที่หน้ากระจก ‘แค่ห้าพันมันไม่พอสำหรับคนอย่างหนูหรอกค่ะ หนูให้เพิ่มอีกหมื่นห้าเป็นทิปนะคะ...ลลิส’ เขามักจะเรียกตัวเองว่าเสือ ทำตัวเหมือนได้ล่อเหยื่อ แต่ขอโทษนะจ๊ะ หวังว่าจะได้ล่อเหยื่อ แต่ไม่ดูเลยว่าหิ้วแม่เสือกลับบ้าน และนี่แหละคือสิ่งที่เขาจะต้องจดจำฉันไปตลอดชีวิต