๒๐
ร่างกายกำยำเปลือยเปล่าปราดเปรี่ยวใช้ท่อนแขนแกร่งสวมกอดเอื้อนจันทร์บริเวณใต้วงแขน สัมผัสเนื้ออกอิ่มเนียนขาวผ่องดุจหิมะแรกของฤดูบนทิวเทือกยอดเขาหิมาลัย เรือนร่างสะโอดสะองเปล่าเปลือยใต้สายน้ำอันอุ่นนิ่มผ่านฝักบัวสแตนเลสสะดุ้งเฮือกด้วยความตื่นตระหนก จนคิ้วโก่งหนาดั่งคันศรขมวดเข้าหากันโดยอัตโนมัติ อกผายปกคลุมด้วยไรขนอ่อนนุ่มแนบชิดแผ่นหลังเนียน ลมหายใจร้อนระอุรินรดหลังใบหูเล็กจนขนอ่อนลุกเกลียวทั่วตัว ยอดปถุมถันเต่งตึงชูชันสู้สัมผัส
เฮือก!
“ฉันมั่นใจว่าฉันล็อคประตูหน้าห้องแล้ว” เอื้อนจันทร์ข่มสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อครู่ให้สงบราบเรียบ ก่อนจะตวัดหางตามองคนป่าเถื่อนที่ล่อนจ้อน ถือวิสาสะเข้ามาภายในห้องน้ำ น้ำเสียงขุ่นมัวของเธอเอ่ย
“แต่เจ้าไม่ล็อคประตูนอกระเบียง” น้ำเสียงเย้าแหย่ของคชคณขานรับหน้าตาย ตีหน้าซื่อทำทองไม่รู้ร้อน อันที่จริงเขาไม่ได้ใช้ช่องทางนั้นเพื่อลักลอบเข้ามาภายในห้องนอนของนาง เ
