ตอน 6 ห้านาทีแห่งความตึงเครียดและการตอบโต้ที่ไม่คาดฝัน
1282 คำ
การเจาะระบบในเงามืด
เวลา 02:00 น. ซู่อันอัน กลับมายังห้องปฏิบัติการพิเศษของ กู้จิ่นหาน เธอสวมเสื้อฮู้ดสีดำเพื่ออำพรางตัว และใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
จิ่นหานนั่งรอเธออยู่ก่อนแล้ว ข้างหน้าเขามีหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ถูกตั้งค่าให้พร้อมสำหรับการเชื่อมต่อระยะไกล
"พร้อมไหม?" จิ่นหานถามเสียงเรียบ ดวงตาของเขาจ้องมองหน้าจออย่างไม่กระพริบ
"พร้อมค่ะ!" อันอันตอบอย่างหนักแน่น
จิ่นหานมอบรหัสการเข้าถึงขั้นสุดท้ายให้เธอ อันอันเสียบแฟลชไดรฟ์สีดำที่เขาให้ลงในพอร์ต และเริ่มรันโค้ดทันที
เสียงคีย์บอร์ดที่พิมพ์รัวเร็วของอันอันดังเป็นจังหวะในห้องที่เงียบสนิท มือของเธอเคลื่อนไหวอย่างแม่นยำ เธอเป็นนักศึกษาที่เก่งกาจ แต่โค้ดที่รันอยู่นั้นซับซ้อนเกินกว่าหลักสูตรปกติมาก
นาทีที่ 1: โค้ดของจิ่นหานทำงานอย่างสมบูรณ์ มันสร้าง 'ประตูหลัง' เล็ก ๆ บนเซิร์ฟเวอร์สำรองของตงฟา อันอันแทรกซึมเข้าไปในเครือข่ายเอกสารกลางได้อย่างรวดเร็ว
"อาจารย์กู้คะ! หนูเข้าถึงโฟลเดอร์นำเข้าได้แล้ว!"
นาทีที่ 2: อันอันเริ่มค้นหาหลักฐานการปลอมแปลงเอกสารนำเข้าของพ่อเธอ
ขณะนั้นเอง จิ่นหานก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนหน้าจอแสดงผลของเขา
"แย่แล้ว! ซู่อันอัน! มี 'โพรบ' (Probe) เข้ามาในเครือข่ายของเรา!" จิ่นหานกดปุ่มรัว ๆ เพื่อสร้างกำแพงไฟเสมือน (Honeypot) ขึ้นมาดักทาง
"มันคือโพรบของฝ่ายรักษาความปลอดภัยเครือข่ายของตงฟา! ฉันว่า ลั่วฉิงเหยา รู้ความเคลื่อนไหวของเราแล้ว!"
นาทีที่ 3: อันอันหาไฟล์ที่ต้องการเจอ ไฟล์นั้นคือคำสั่งปลอมแปลงเอกสาร ที่มีลายเซ็นดิจิทัลของคนระดับสูงในตระกูลลั่ว เธอรีบดาวน์โหลดอย่างเร่งรีบ
"หนูเจอแล้วค่ะ! กำลังดาวน์โหลด!"
นาทีที่ 4: โพรบของศัตรูฉลาดเกินกว่าที่จิ่นหานคาดไว้ มันเพิกเฉยต่อกำแพงไฟเสมือนที่เขาสร้าง และมุ่งตรงมายังจุดที่อันอันเชื่อมต่ออยู่
"โพรบนั้นมัน... โค้ดตอบโต้เฉพาะทาง ที่ฉันเคยเห็นในการวิจัยเก่า ๆ ของตระกูลลั่ว" จิ่นหานเบิกตากว้าง
เขาหันไปมองอันอัน ใบหน้าของเขาดูตึงเครียดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"อันอัน! ดาวน์โหลดเสร็จหรือยัง! ถอดปลั๊กทั้งหมดแล้วออกไปเดี๋ยวนี้!"
นาทีที่ 5: อันอันกระชากแฟลชไดรฟ์ออกมาอย่างรวดเร็ว "เสร็จแล้วค่ะ!"
แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น โพรบของศัตรูก็ยิง 'แพ็กเก็ตพิษ' เข้ามาที่จุดเชื่อมต่อของพวกเขา จิ่นหานรีบตัดการเชื่อมต่อหลัก แต่แพ็กเก็ตนั้นก็ทิ้งร่องรอยและข้อมูลบางอย่างไว้บนคอมพิวเตอร์ของพวกเขา
"ร่องรอยการเชื่อมต่อถูกทิ้งไว้แล้ว" จิ่นหานพึมพำ "แต่ไม่มีข้อมูลส่วนตัวของคุณ"
เขาหยิบฮาร์ดดิสก์หลักออกมาจากเครื่องอย่างรวดเร็วและทำลายมันด้วยค้อนขนาดเล็กที่ซ่อนไว้ใต้โต๊ะ "ทำลายหลักฐานแล้ว... ออกไปเดี๋ยวนี้!"
ความจริงที่แสบสันต์ของซู่เจวี๋ย
ขณะที่อันอันกำลังจะเดินออกจากห้องปฏิบัติการ เธอก็ได้รับข้อความจาก ซู่เจวี๋ย
[ข้อความ: พี่รู้ว่าเธอเพิ่งทำอะไรเสี่ยง ๆ มานะ อันอัน... โชคดีที่ พี่ รีบส่งข้อมูลบางอย่างไปให้ฝ่ายความมั่นคงของมหาวิทยาลัย พวกเขาน่าจะรู้ตัวช้าลงนะ]
อันอันหยุดนิ่งทันที เธอหันกลับไปมองจิ่นหาน
"อาจารย์กู้คะ... พี่เจวี๋ยบอกว่าเขาเป็นคนบอกฝ่ายความมั่นคงว่าเรากำลังทำอะไร... เขากำลังพยายามช่วยหนูหรือว่า..."
จิ่นหานเดินมาดูข้อความนั้น และสีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นเย็นชาอย่างที่สุด
"เขากำลัง 'ช่วย' คุณ และ 'ขาย' ผม" จิ่นหานพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ "เขาบอกฉิงเหยาว่าเรากำลังจะเจาะระบบ เพื่อสร้างภาพลักษณ์ว่าเขารู้เรื่องราวและพยายามช่วยคุณ... แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ส่งเราไปติดกับดักที่ฉิงเหยาวางไว้เมื่อคืนนี้"
อันอันหน้าซีด เจ็บปวดที่ถูกคนที่รักและไว้ใจที่สุดหักหลัง
"แต่... แต่เขาบอกว่าเขาพยายามทำให้พวกเขาช้าลง!"
"แน่นอน" จิ่นหานยิ้มเยาะ "ถ้าเขาส่งข้อมูลจริงไปให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยเมื่อคืนนี้จริง แพ็กเก็ตพิษ ที่เข้ามาโจมตีเราจะไม่ฉลาดขนาดนั้น โพรบที่โจมตีเราเป็น โค้ดพิเศษ ที่มีไว้สำหรับนักแฮ็กเกอร์ที่มีความสามารถสูงเท่านั้น... ซึ่งหมายความว่า ฉิงเหยาเตรียมการมาล่วงหน้าแล้ว และคนที่ส่งข้อมูลให้เธอ คือคนที่รู้วิธีการทำงานของเราอย่างละเอียด"
อันอันมองแฟลชไดรฟ์ในมืออย่างไม่เชื่อสายตา "พี่เจวี๋ย... เขาทำแบบนี้เพื่ออะไรคะ?"
จิ่นหานมองอันอันด้วยความเห็นใจเล็กน้อย "เพื่อแสดงให้คุณเห็นว่าผมเป็นคนอันตราย และเขาคือ 'ผู้ช่วยชีวิต' เพียงคนเดียวของคุณ"
การปกป้องของอาจารย์กู้
ทันใดนั้น เสียงเตือนภัยก็ดังขึ้นทั่วทั้งอาคาร มีเสียงวิ่งจากภายนอก
"พวกเขากำลังมาแล้ว! ฝ่ายรักษาความปลอดภัยกำลังขึ้นมาที่นี่!" จิ่นหานคว้าแขนของอันอันอย่างรวดเร็ว "ตามผมมา!"
จิ่นหานพาอันอันไปยัง ประตูหลบหนีฉุกเฉิน ที่ซ่อนอยู่ด้านหลังตู้หนังสือเก่า ประตูนั้นเปิดออกสู่ทางเดินใต้ดินลับ
พวกเขาเข้าไปในทางเดินแคบ ๆ ที่มืดมิด จิ่นหานดันอันอันให้ชิดผนังทางเดิน
"ฟังให้ดี! หากคุณถูกจับได้ พวกเขาจะพยายามให้คุณยอมรับว่า ผมคือคนสั่งให้คุณทำ และคุณจะหมดอนาคตทันที"
อันอันมองเข้าไปในความมืดที่สาดส่องด้วยแสงจันทร์ที่ลอดเข้ามาเพียงเล็กน้อย
"หนูจะไม่บอกค่ะ!" อันอันพูดเสียงสั่น
จิ่นหานโน้มตัวเข้ามาใกล้เขา ใช้ร่างสูงใหญ่ของเขาบดบังเธอไว้จากแสงภายนอกอย่างสมบูรณ์
"ดี" จิ่นหานกระซิบเสียงต่ำข้างหูเธอ "จำไว้! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคืนนี้ เป็นความผิดพลาดของระบบ และคุณคือ นักศึกษาที่บังเอิญเดินเข้ามาเจอ เท่านั้น"
เขาวางมือบนแก้มของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสที่นุ่มนวลอย่างไม่น่าเชื่อจากคนที่เย็นชาเช่นเขา
"ผมจะเบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขาไว้... คุณต้องออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยที่สุด"
อันอันรู้สึกได้ถึงความห่วงใยที่จริงใจของเขา เธอสวมกอดเอวของเขาอย่างรวดเร็ว
"อาจารย์กู้... อย่าทิ้งหนูไว้คนเดียวนะคะ" เธอพูดเสียงอู้อี้
จิ่นหานสวมกอดตอบเธอเพียงสั้น ๆ ราวกับจะให้กำลังใจ ก่อนจะผละออก
"คุณคือ 'ไพ่ใบสำคัญ' ของผมในตอนนี้... ผมไม่มีทางปล่อยให้คุณตกอยู่ในอันตรายแน่นอน"
เขาผลักดันอันอันไปข้างหน้า "ไป! ทางเดินนี้จะนำคุณออกไปที่ประตูหลังของมหาวิทยาลัย!"
จิ่นหานหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับประตูห้องปฏิบัติการ เขาตั้งใจจะรอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาถึงเพื่อสร้างสถานการณ์ให้ตัวเองดูเหมือนเป็นเหยื่อที่ถูก 'เจาะระบบ'
ขณะเดียวกัน อันอันรีบวิ่งออกไปตามทางเดินลับ เธอกำแฟลชไดรฟ์ที่มีหลักฐานแน่น เธอรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกพี่ชายหักหลัง แต่ความอบอุ่นของการปกป้องของอาจารย์กู้ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
- ผู้เขียน
