ตอนที่ 8 เงาในห้องทำงานและการสารภาพที่ซ่อนอยู่
1203 คำ
ข้อหาที่ถูกยกเลิก
สองวันต่อมา เรื่องราวในมหาวิทยาลัยตงฟากลับสู่ความสงบตามที่ กู้จิ่นหาน ได้วางแผนไว้ ข้อกล่าวหาเรื่องการเจาะระบบของเขาทั้งหมดถูกยกเลิก โดยมีการประกาศว่าเป็นการโจมตีจากแฮ็กเกอร์ภายนอก และ ซู่อันอัน ถูกยกย่องในฐานะนักศึกษาผู้มีความสามารถที่ช่วยป้องกันการสูญหายของข้อมูลสำคัญได้ทันเวลา
ในขณะเดียวกัน ปัญหาทางธุรกิจของครอบครัวอันอันก็คลี่คลายอย่างรวดเร็ว พร้อมกับค่าชดเชยที่ตระกูลลั่วส่งมาอย่างเงียบ ๆ
อันอันกลับมานั่งเรียนตามปกติ แต่ในห้องเรียนตอนนี้ สายตาของเพื่อน ๆ ที่มองเธอต่างมีความเคารพและชื่นชมผสมกับความสงสัย ส่วน ซู่เจวี๋ย ไม่ปรากฏตัวในชั้นเรียนอีกเลยตามข้อตกลง
หลังเลิกเรียน อันอันเดินไปยังห้องทำงานของจิ่นหานพร้อมกับขนมเค้กกล่องเล็ก ๆ ที่เธอทำเอง
จิ่นหานนั่งทำงานอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ใบหน้าของเขาดูผ่อนคลายกว่าปกติเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอ
"อาจารย์กู้คะ" อันอันวางกล่องเค้กไว้บนโต๊ะ "นี่เป็นเค้ก 'ขอบคุณ' สำหรับทุกสิ่งที่อาจารย์ช่วยหนูเมื่อคืนก่อนค่ะ ถ้าไม่มีอาจารย์... หนูคงแย่แน่ ๆ"
จิ่นหานไม่ได้แตะกล่องเค้ก แต่เงยหน้าขึ้นมองเธอ "ผมทำตามข้อตกลงเท่านั้น ซู่อันอัน และผมก็ใช้ความสามารถของคุณเพื่อผลประโยชน์ของผมด้วยเช่นกัน"
"หนูรู้ค่ะ" อันอันนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขา "แต่... อาจารย์กู้ก็เสี่ยงทุกอย่างเพื่อปกป้องหนู ถ้าหนูถูกจับได้... อาจารย์ก็จะถูกลากเข้าไปด้วย อาจารย์ไม่ต้องพยายามทำตัวเป็นคนใจร้ายต่อหน้าหนูหรอกค่ะ"
จิ่นหานมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความจริงใจของเธอ เขายอมแพ้กับความพยายามทำตัวเย็นชาของตัวเอง เขาหยิบเค้กขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วกัดกินเบา ๆ รสชาติหวานนุ่มละมุนละไม
"คุณฉลาดเกินไป" เขาพึมพำ "ทำให้ผมซ่อนอะไรจากคุณไม่ได้เลย"
ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป
อันอันรู้สึกดีใจที่เห็นเขาผ่อนคลาย เธอโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่ขี้อ้อน
"อาจารย์กู้คะ... ตอนที่เราอยู่ในทางเดินลับคืนนั้น... อาจารย์บอกว่าหนูเป็น 'ไพ่ใบสำคัญ' ของอาจารย์"
จิ่นหานวางเค้กลง และจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลุ่มลึก "ใช่"
"อาจารย์หมายถึงไพ่... ที่ขาดไม่ได้ ใช่ไหมคะ?" อันอันถามยิ้ม ๆ ใบหน้าของเธอใกล้กับเขามากขึ้น
จิ่นหานเงียบไปครู่หนึ่ง เขาลุกขึ้นยืนและเดินอ้อมโต๊ะมาหาเธอ แล้วใช้มือใหญ่ของเขาเท้าลงบนที่พักแขนของเก้าอี้ที่อันอันนั่งอยู่ ทำให้เธอถูกขังอยู่ในอ้อมแขนของเขา
"คุณรู้ไหมว่าการเป็นไพ่ใบสำคัญนั้นอันตรายแค่ไหน" น้ำเสียงของเขาแหบพร่าลง "มันหมายความว่าคุณจะถูกคนอื่นจ้องมองด้วยความโลภ... เหมือนกับที่ผมกำลังทำอยู่ตอนนี้"
อันอันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา หัวใจของเธอเต้นรัวแรงกว่าการเจาะระบบใด ๆ
"หนูไม่ได้กลัวเลยค่ะ" อันอันพูดอย่างกล้าหาญ "หนูกลัวอย่างเดียว... กลัวว่าอาจารย์จะถอยห่างจากหนูไป"
จิ่นหานก้มลงมาเล็กน้อย ระยะห่างระหว่างใบหน้าของพวกเขาลดลงเหลือเพียงลมหายใจ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมหวานอ่อน ๆ จากตัวเธอ
"ผมไม่เคยถอยหนีจากสิ่งที่ผมต้องการ ซู่อันอัน" จิ่นหานพูดอย่างจริงจัง "และในโลกที่เต็มไปด้วยคนหลอกลวง... คุณคือ 'ความจริง' เดียวที่ผมค้นพบ"
เขาไม่ได้จูบเธอ แต่เขาเลื่อนหน้าผากมาชนกับหน้าผากของเธอเบา ๆ เป็นการแสดงความรู้สึกที่ร้อนแรงและอ่อนโยนในแบบของเขา
"กลับบ้านไปซะ" จิ่นหานสั่งเสียงเบา "ก่อนที่ผมจะทำให้คุณไม่ได้ไปเรียนในวันพรุ่งนี้"
อันอันยิ้มกว้างอย่างเขินอาย เธอรับรู้ถึงความรู้สึกที่เขาพยายามส่งมา เธอผละออกมาจากเขา และรีบลุกขึ้นยืน
"หนูไปแล้วค่ะ อาจารย์กู้!" เธอวิ่งออกไปจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้จิ่นหานยืนอยู่คนเดียวพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนของตัวเอง
การรวมตัวของเงามืด
ขณะเดียวกัน ในห้องนั่งเล่นหรูหราของคฤหาสน์ตระกูลลั่ว ลั่วฉิงเหยา และ ซู่เจวี๋ย กำลังนั่งเผชิญหน้ากันอยู่ ท่ามกลางบรรยากาศที่เคร่งเครียด
ฉิงเหยาโยนแก้วไวน์ในมือลงบนพรมเปอร์เซียอย่างไม่ไยดี "ซู่เจวี๋ย! นี่คือความสามารถทั้งหมดที่คุณมีงั้นเหรอ! คุณปล่อยให้เด็กนักศึกษาปีสองมาทำลายแผนของฉัน! และยังปล่อยให้กู้จิ่นหานรอดไปได้พร้อมกับอำนาจต่อรองที่เพิ่มขึ้น!"
เจวี๋ยไม่ได้แสดงความรู้สึกผิด เขาจิบกาแฟอย่างเยือกเย็น "คุณหนูลั่ว... ผมยอมรับว่าผมประเมินความฉลาดและความเด็ดขาดของอันอันต่ำไป แต่การร่วมมือกันครั้งนี้ ผมก็ช่วยให้คุณได้ลายเซ็นของกู้จิ่นหานในสัญญา 5 ปีแล้ว เขาถูกมัดอยู่กับตระกูลลั่วอย่างเป็นทางการ"
"แต่เงื่อนไขความสัมพันธ์ล่ะ!" ฉิงเหยาตวาด
"นั่นคือสิ่งที่เราจะใช้เล่นงานเขาต่อไปไงล่ะครับ" เจวี๋ยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "กู้จิ่นหานไม่เคยอยู่ภายใต้การควบคุมของใครมานานขนาดนี้ ตอนนี้เขากำลังอ่อนแอ... เขากำลังถูกความรู้สึกที่มีต่ออันอันครอบงำ"
เจวี๋ยโน้มตัวไปข้างหน้า สายตาของเขาเต็มไปด้วยความริษยาและความมุ่งร้ายต่อจิ่นหาน "ผมรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับอันอัน... ผมรู้ว่าเธอรักพี่ชายคนนี้มากแค่ไหน และผมรู้ว่า จุดอ่อน ที่จะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็คือ 'ความลับเรื่องครอบครัว' ของอันอัน"
"ความลับเรื่องครอบครัว?" ฉิงเหยาเลิกคิ้ว
"ใช่ครับ... อันอันไม่รู้ว่าเธอถูกรับมาเลี้ยงตั้งแต่แบเบาะ และพ่อแม่ของเธอที่แท้จริง... มีส่วนเกี่ยวข้องกับการล้มละลายของตระกูลกู้ในอดีต" เจวี๋ยพูดด้วยรอยยิ้มที่อำมหิต
"เราใช้ 'เงื่อนไขห้ามมีความสัมพันธ์' เพื่อบีบกู้จิ่นหานให้ถอยห่าง... แต่ถ้าเราทำให้เขาค้นพบความจริงที่ว่า คนที่เขารักคือลูกสาวของคนที่ทำลายครอบครัวเขา ล่ะ? คุณคิดว่าความแค้นที่สั่งสมมานานสิบห้าปี จะเอาชนะความรักที่เพิ่งเริ่มต้นได้ไหมครับ?"
ฉิงเหยามองเจวี๋ยด้วยสายตาชื่นชมในความโหดเหี้ยมของเขา "ซู่เจวี๋ย... คุณมันปีศาจจริง ๆ"
"ผมทำทุกอย่างเพื่อได้อันอันกลับคืนมาครับ" เจวี๋ยตอบอย่างเย็นชา "และคุณจะได้กู้จิ่นหาน... ที่เต็มไปด้วยความแค้นจนมองไม่เห็นใครอื่น"
ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างอำมหิต แผนการที่โหดเหี้ยมกว่าเดิมได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว โดยมีเป้าหมายที่การทำลายความรักและทำลายความไว้ใจของพระเอกที่มีต่อนางเอกอย่างสิ้นเชิง
- ผู้เขียน
