We will be together รักนี้ต้องเป็นเธอ

“ไทน์” “ครับ” “...” “มีอะไรทำไมหน้าเครียด หืม?” “คือ...มีเรื่องอยากถาม” “อื้ม ว่ามาเลยค่ะคนสวย” คนที่หล่อมากตรงหน้าฉันยิ้มให้ใจฉันก็ยิ่งเต้นแรง ...ฉันชอบรอยยิ้มของเขา “นายว่าฉันเป็นไงบ้างอ่ะ” “ฮะ? ทำไมถามอะไรแบบนี้” “ตอบมา” ฉันถามเขาแล้วก็หมุนตัวให้ดูนิดหน่อยเพื่อให้เขาสำรวจฉันได้มากขึ้น “น่ารัก” “...” “เขิน?” “เปล่าซะหน่อย นึกว่าจะบอกว่าขี้เหร่ก็เลยงงต่างหากล่ะ” ฉันตอบเขาเลยเอามือมาขยี้ผมฉันเบา ๆ อย่างที่ชอบทำประจำ ขยี้เบา ๆ แต่ทำผมฉันเสียทรงทุกครั้ง “ฮึ ๆ ๆ แล้วยังไงต่อ จะถามแค่นี้?” “...อื้อ” “แน่ใจ?” ผู้ชายที่ฉันพูดได้เต็มปากว่าเขาฮอตที่สุดในชั้นปีของพวกเรายิ้มถามด้วยรอยยิ้มเท่ ๆ ของเขา -///- ...หล่อละลายใจเป็นบ้าเลยอีตาไทน์ “ว่าไง มีอะไรพูดมา” “คือ...” “คือ?” ฉันอึกอักเขาก็ยิ่งจ้องแล้วยกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นรอคอยคำตอบ “คือ...ฉัน ชอบ นาย” ฉัน...พูดออกไปแล้ว >//////< “อื้อ” ฉันพยักหน้ารับรัว ๆ ไม่ค่อยกล้าสบตาเขาเหมือนเคยเลย “น้ำขิง” “อื้อ” “...กูไม่ชอบมึง อย่าพูดแบบนี้อีกถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกัน” “...” “กูให้เวลามึงหนึ่งเดือน ลบความรู้สึกงี่เง่าของมึงทิ้งซะแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกัน” “...” ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยเขาก็เดินไปก่อน เดินไปพร้อมกับ...สายตาผิดหวัง มันผิดหวังขนาดนั้นเลยเหรอ? แค่เพื่อนอย่างฉันรู้สึกดีกับเขามาก ๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนเลยบอกออกไปมันน่าผิดหวังสำหรับนายนั่นมากเลยเหรอไทน์