บทที่ 3 คนที่เสียใจ
1133 คำ
บทที่ 3
ปี๊นๆ ว๊าย!! ในขณะที่พราวเดินร้องไห้เสียใจกำลังจะกลับหอ เธอโดนคุณแม่ของคนที่ตัวเองรักนั้นดูถูก ที่สำคัญไม่ยอมรับตัวของเธอเป็นลูกสะใภ้อีกด้วย จู่ๆก็มีรถยนต์คันหนึ่ง ขับมาด้วยความเร็วพุ่งตรงมาหาเธอเหมือนกับว่าจะชนแต่ก็จอดหยุดทันทีเมื่อรถอยู่ตรงหน้าของพราวฝน
"คุณพงษ์พัฒน์"พงษ์พัฒน์ นั่นคือว่าที่พี่เขยของเท้าฝนคือแฟนของพราง
"น้องพราวจะไปไหน ดึกๆดื่นๆทำไมมายืนอยู่ตรงนี้"มือบางทั้งสองข้างของพราวฝนยกปาดน้ำตาตัวเอง และสะอื้นเธอรีบเดินตรงมาหาว่าที่พี่เขย พงษ์พัฒน์ก็เป็นลูกชายคนเดียวของมหาเศรษฐีคนหนึ่งแต่ไม่มีชื่อโด่งดังเท่ากับคามิล
"สวัสดีค่ะเฮีย"
"ขึ้นรถก่อนสิจะไปไหน"พราวฝนพยักหน้าให้กับว่าที่พี่เขย ก่อนที่เธอนั้นจะเดินไปถึงรถแต่จู่ๆมีรถอีก 1 คันขับมาจี้ท้ายรถยนต์ของพงษ์พัฒน์
"คุณคามิล"พราวฝนรู้แล้วว่ารถคันที่ขับมาจอดกะทันหันนั้นคือรถของใคร ส่วนพงษ์พัฒน์เองก็หันมองตาม
"มากับใคร ไอ้นี่เป็นใคร"คามิลลงจากรถมาด้วยสีหน้าที่โกรธ และพุ่งตรงมาหาพราวฝนโดยที่ใช้มือขวาจับแขนข้างซ้ายของพราวฝนกระชากเข้าหาตัวเอง คำถามที่เป็นคำถามตะคอก จึงทำให้พงษ์พัฒน์รีบเดินมาหาพราวฝน
"ค่อยๆคุยกันนะครับ คุณทำแบบนี้กับพราวฝนไม่ได้"พงษ์พัฒน์พยายามที่จะห้าม ไม่ให้คามิลนั้นรุนแรงกับน้องแฟนของตัวเอง
"ปล่อยพราวค่ะ"พราวฝนเธอสะบัดมือออกจากคนที่ตัวเองนั้นรัก จึงทำให้เขายิ่งไม่พอใจและสีหน้าโกรธมากขึ้น
"พี่แค่ไม่อยู่ และยังไม่ทันได้กลับไปคอนโดพราวก็พาผู้ชายคนอื่นออกไปข้างนอกแล้วหรอ"เป็นคำถามที่ทำให้พราวฝนนั้นเสียใจเป็นอย่างมากเหมือนกับว่าดูถูกเธอที่จะไปกับผู้ชายคนไหนก็ได้
"ขอโทษนะครับ กรุณาให้เกียรติผู้หญิงด้วย"พงษ์พัฒน์นั้นไม่พอใจเป็นอย่างมากแต่ก็พยายาม ห้ามอารมณ์ของตัวเองไว้เพราะโตเป็นผู้ใหญ่มากพอและที่สำคัญเขาอาจจะรู้จักคามิล
"ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใคร หรือว่าจะเป็นผู้ชายคนใหม่ของพราว แต่คุณรู้ไว้ตรงนี้เลยว่า พราวฝนเป็นของผม"คามิลเอื้อมมือไปจับ และกระชากข้อมือของพราวฝนอีกครั้ง จนตัวของพราวฝนมาอยู่ในอ้อมแขนของคามิล สายตาของผู้ชายทั้งคู่จ้องมองกันด้วยความโกรธ
"ปล่อยพราวเดี๋ยวนี้นะคะ พี่ก็มีแฟนของพี่แล้ว พี่จะมายุ่งกับพราวทำไม! พราวคืนอิสระให้พี่แล้วค่ะ ไปอยู่กับคนที่คู่ควรกับพี่เถอะ อย่ามายุ่งกับพราวเลย และผู้ชายคนนี้ก็คือแฟนใหม่ของพราว"ถึงแม้ว่าจะเจ็บปวดมากแค่ไหน เธอเลือกที่จะโกหกและผลักคามิลออกจากตัวเอง ก่อนที่จะรีบวิ่งมาหาพี่เขยของเธอ
"พราวฝนเราไปคุยกันก่อน พี่รู้ว่ามันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก"
"ถ้าพี่รักพราวจริง ทุกอย่างมันคงไม่เป็นแบบนี้ ขอโทษนะคะที่พราวรักพี่มากเกินไปจนไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง พราวเป็นเพียงผู้หญิงจนๆคนหนึ่ง ที่ไม่มีเงินไม่มีหน้าตาทางสังคม ต่อจากนี้ไปก็ขอให้พี่มีความสุขมากๆ และพี่จะไม่มีพราวอยู่ในชีวิตอีกต่อไป"พราวฝนเธอเลือกที่จะเข้าไปนั่งในรถยนต์ของพงษ์พัฒน์โดยที่ร้องไห้และเสียใจ
"ฮื่อๆเฮีย" รถหรูของพงษ์พัฒน์นั้นได้ขับพาพราวฝนออกจากซอยบ้านของคามิลและความเสียใจของพราวนั้นก็กลั้นออกมาไม่อยู่จนร้องไห้โฮ
"ร้องไห้ออกมาเถอะเฮียรู้ว่าพราวเสียใจ เฮียไม่รู้หรอกนะว่าความสัมพันธ์ของพราวกับคุณคามิน...
"พราวกับพี่คามิลคบกันมาได้สักพักแล้วค่ะแต่พราวไม่เคยบอกกับคนที่บ้านหรือว่าพี่พรางเลย ฮึ๊ก!! มันเป็นการคบกันแค่รู้ด้วยกันแค่สองคน ห้ามเปิดเผยสุดท้ายแล้วเขาก็เลือกที่จะเปิดตัวกับคนอื่นหรือว่าคนที่คู่ควรกับเขาพราวโง่เองค่ะเฮีย"
"คุณคามิลเขาเป็นถึงนักธุรกิจระดับประเทศ หรือต่างประเทศ เขาจะคบใครสักคนก็ต้องมีหน้ามีตาพอสมควร แต่ถ้าคนเขารักเราจริง เขาจะตัดปัญหาทุกอย่างด้วยการที่เปิดตัวของเรา ไม่ว่าเราจะเป็นใครหรือจะจนแค่ไหน จำคำของเฮียไว้ให้ดีนะพราวฝน ทุกคนมีค่าเสมอเป็นตัวของตัวเองอย่าไปลดตัวและยอมเพราะคำว่ารัก รักมันกินไม่ได้หรอกนะ และมันจะพาเราจมดิ่งไปกับความรู้สึกแย่ๆ อยู่ใต้อำนาจความรักมันไม่ดีหรอก"
"ฮื่อๆ"พงษ์พัฒน์ใช้มือซ้ายจับมือของพราวฝนด้านขวาและใช้หัวแม่มือลูบเบาๆ
"เฮียขอถามหน่อย ตั้งแต่เฮียคบกับพี่พรางของพราวมา เฮียเคยปิดบังใครหรือเปล่าไม่ว่าจะความเป็นจริง หรือโลกโซเชียลเฮียมีพี่พลางทุกที่ และเปิดตัวกับที่บ้านถึงแม้ว่าเราทั้งสองคนจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่เราทั้งสองคนคือแฟนกัน รักและให้เกียรติกันไม่ว่าจะฐานะของเราต่างกันแค่ไหน มันไม่ใช่ปัญหาพี่มีเงินเยอะ พี่สามารถเลี้ยงดูพรางกับครอบครัวของพรางได้ไปตลอดชีวิต เพราะว่าพี่รักพี่พรางของพราวไง"ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา และแดงกล่ำหันมองจ้องหน้าพี่เขยของตัวเองที่พูดออกมาเตือนสติ
"ฮึ๊บ!! ขอบคุณนะคะเฮียขอบคุณที่ทำให้พราว ตาสว่างและรักตัวเองมากขึ้น"
"อย่างนั้นกลับบ้านนะเดี๋ยวเฮียไปส่ง"
"พราวยังไม่อยากกลับบ้านค่ะไปส่งพราวที่หอนะคะ"
"ถ้ากลับหอไปเฮียคิดว่าคุณคามิลจะต้องตามไปอย่างแน่นอน"
"ต่อให้เขาตามไปพราวก็ไม่มีวันใจอ่อน ไปส่งพราวที่หอนะคะ"
"อื้อโอเคถ้าพราวต้องการอย่างนั้น มีอะไรโทรหาเฮียได้ตลอดนะ พราวฝนคือน้องสาวของพราง ผู้หญิงที่เฮียรักก็เหมือนพราวฝนเป็นน้องสาวของเฮีย"
"ขอบคุณนะคะ เฮียอย่าบอกเรื่องนี้กับพี่พรางและคุณพ่อคุณแม่นะคะ"
"ครับ"
- ผู้เขียน
