ล่ามรักพี่ว๊ากสุดโหด

หนึ่งสัปดาห์ก่อนการเปิดภาคเรียน @ร้านหนังสือแห่งหนึ่ง ร่างเล็กของ ใบบัว ยืดตัวเขย่งปลายเท้า มือทั้งสองยื่นไปข้างหน้าเพื่อหยิบหนังสือที่อยู่บนชั้นเหนือศีรษะ ทว่าเธอพยายามเอื้อมมือไปเท่าไรก็ไม่ถึงสักที “หือ ทำไมอยู่สูงจังเนี่ย ไม่สงสารคนแคระบ้างหรือยังไง” เธอบ่นพึมพำแผ่วเบา สีหน้าเริ่มหงุดหงิด เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ ขณะที่เธอกำลังตั้งใจพยายามยืดตัวสุดกำลังอยู่นั้น ก็มีร่างสูงใหญ่ของใครบางคนมายืนข้างหลังและยื่นมือขึ้นไปเตรียมหยิบหนังสือ อ๊ะ! คนตัวเล็กสะดุ้งโหยง เมื่อแผงอกกำยำของอีกฝ่ายแนบชิดกับแผ่นหลังบาง กลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขาโชยมาเตะจมูกเธอ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ เต้นตุบตับจนแทบไม่เป็นจังหวะ “เอาเล่มไหน” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ ทำให้ใบบัวรีบพลิกตัวเงยหน้าขึ้นไปมองอีกฝ่ายทันที ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งได้รูป คิ้วดกหนา ดวงตาคมลึก ปากเป็นกระจับ เส้นผมสีดำแซมเทา นี่คือคนหรือเทพเจ้า ทำไมถึงหล่อได้ขนาดนี้… “จะเอาเล่มไหน” เขาถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นเธอเอาแต่ยืนยิ้มกริ่ม “อะ เอาเล่มนั้นค่ะ” ชี้นิ้วไปยังหนังสือที่ต้องการทันที จากนั้นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งออกมาจากชั้น ก่อนจะยื่นมันมาให้กับเธอ ใบบัวยิ้มกว้างรับหนังสือมาถือไว้ เธอทั้งดีใจที่ได้หนังสือ และดีใจที่เจอผู้ชายที่ตรงสเปค เขาดูเป็นผู้ใหญ่ ดูอบอุ่น ตรงสเปคเธอทุกอย่าง “ถ้ารู้ว่าเตี้ย ก็อ่านเล่มที่อยู่ต่ำๆ” เขาว่า ก่อนจะเดินออกไป ซึ่งประโยคของอีกฝ่าย ทำเอาใบบัวได้แต่อ้าปากค้าง มองตามแผ่นหลังกว้างที่ห่างออกไป “ห๊ะ!” หน้าตาหล่อแต่ปากร้ายชะมัดเลย อีกฟากฝั่ง แก๊งหนุ่มหล่อหน้าตาดีของมหาวิทยาลัยชื่อดัง นั่งรวมตัวกันอยู่ตรงร้านหนังสือการ์ตูนแห่งหนึ่ง ที่นานทีปีหนพวกเขาจะมารวมตัวกันที่นี่ “แม่ง! ทำไมมันมาช้าวะ” โฬมเอ่ยขึ้น เมื่อมองซ้ายมองขวาก็ไม่เห็นเพื่อนอีกคนของเขา ซึ่งก็คือ คลาส “นั่นไง เดินมานู้นละ” เอเดนชี้นิ้วไปทางร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาทันที “กว่าจะโผล่มาได้นะมึง” เทรย์พูดขึ้นเมื่อคลาสลากเก้าอี้นั่งลงข้างกับเขา “เจอคนแคระ ก็เลยแวะช่วย” คลาสตอบกลับเสียงเรียบ เอเดนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวออกไป เพราะปกติเพื่อนของเขาไม่เคยสนใจหรือมีน้ำใจกับใครเลย “หึ! สาวอ่ะดิ” คลาสเลือกที่จะไม่ตอบกลับเอเดนพลางไหวไหล่ขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น จากนั้นจึงหันไปถามเทรย์ที่นั่งข้างๆ ทันที “ตกลงใครจะเป็นเฮดว๊ากวะ” “กูเป็นเอง ส่วนพวกมึงก็เป็นพี่ว๊าก” เทรย์ตอบออกไป “เออ” หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสี่คนก็พูดคุยเกี่ยวกับกฎกติกาสำหรับการรับน้องที่จะเกิดขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ ข้อหนึ่ง พี่ว๊ากถูกเสมอ ข้อสอง พี่ว๊ากถูกเสมอ ข้อสาม พี่ว๊ากถูกเสมอ ข้อสุดท้าย ห้ามใจอ่อน ห้ามยิ้ม และห้ามเอาใจรุ่นน้อง ทั้งหมดทั้งมวลที่กล่าวมา คือ กฎของพี่ว๊ากที่พึงปฏิบัติ ตกดึก @ผับ Aloft ย่านมหาวิทยาลัยชื่อดัง ใบบัวติดพ่วงสอยตามมากับน้องชายของเธอ เพราะ เบียร์ ตั้งใจจะไปส่งเธอที่คอนโด แต่เพื่อนของเขาดันโทรเรียกให้เอาแฟลชไดร์ฟไปคืน ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายดันติดลม เธอจึงนั่งหน้าหงิกงออยู่โต๊ะข้างๆ เพราะรอมาเกือบหนึ่งชั่วโมง เวลาเคลื่อนไปอย่างต่อเนื่อง จู่ๆ ใบบัวก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เพราะระหว่างรอน้องชาย เธอดื่มน้ำหมดไปหลายแก้ว คนตัวเล็กจึงเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆ แต่กลับพบว่ามีป้ายกั้นเขียนไว้ว่า “อยู่ระหว่างการซ่อมแซม” เธอจึงหันหลังกลับออกมา ทว่าเพิ่งก้าวได้เพียงก้าวเดียว เสียงแปลกๆ บางอย่างก็ดังลอดเข้ามาในหูของเธอ ไม่รอช้า เท้าเล็กรีบก้าวเข้าไปใกล้ๆ ห้องน้ำห้องนั้นทันที ‘อื้อ คลาส บะเบา หน่อยค่ะ พลอยเจ็บ’ ‘อ๊ะ อ๊า คลาสขา’ ‘พลอยใกล้เสร็จแล้วนะคลาส อ๊าา’ ด้วยอารมณ์หงุดหงิดก่อนหน้าจึงทำให้ใบบัวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดบันทึกคลิปวิดีโออย่างรวดเร็ว ภายในหน้าจอจะแสดงให้เห็นทางเข้าห้องน้ำและเสียงลามกของคนทั้งคู่ ไม่นาน เสียงนั้นก็เงียบลง เธอจึงรีบไปหลบทันที จากนั้นก็มีร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากในห้องน้ำ ตามมาด้วยผู้หญิงสวยเซ็กซี่คนหนึ่ง ซึ่งมุมที่เธอแอบอยู่ในตอนนี้ ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของทั้งสองคนได้เลย “อุบาทว์จริงๆ ที่สาธารณะก็ไม่เว้น” เอ่ยพึมพำแผ่วเบา ไม่รู้อะไรโดนใจทำให้เธอกดเข้าไปที่กลุ่มของร้านพร้อมกับโพสต์คลิปวิดีโอนี้ลงไป แต่โพสต์ยังคงรออนุมัติจากเจ้าของกลุ่ม “เอาให้อายไปเลย จะได้ไม่กล้าทำแบบนี้อีก” อีกฟากฝั่ง คลาสเดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่ตรงโซนวีไอพีชั้นสองของผับ สายตาคมเฉี่ยวของอีกฝ่ายจับจ้องมาทางเขาแปลกๆ ยังไงชอบกล “ไปล่อสาวมาอีกแล้วดิ” เอเดนพูดขึ้นทันทีที่คลาสนั่งลง “เออ อยากได้สักคนไหมล่ะ” เขาไหวไหล่ พลางยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย เรื่องแบบนี้พวกเขาไม่ปิดบังกัน หนำซ้ำยังมีนิสัยเหมือนกันอีกต่างหาก “หึ! เอาไม่เลือกที่ ระวังจะฉิบหายไม่รู้ตัว” โฬมเอ่ยเตือน ทว่าคำตอบของเพื่อนเขานั้นทำเอาชายหนุ่มแทบจะกดอนุมัติโพสต์โดยเร็ว “เรื่องของกู” “ปากดีฉิบหาย เดี๋ยวกูกดอนุมัติโพสต์แม่งเลย” “โพสต์เชี่ยอะไรของมึง” คลาสเลิกคิ้วถามออกไป “คลิปมึงนั่นแหละ เสือกเอาไม่เลือกที่” เทรย์เอ่ยขึ้น จึงทำให้เขาขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมหนักกว่าเดิม “อะไรวะ?” โฬมยื่นโทรศัพท์มือถือของเขาไปให้คลาสดูคลิปวิดีโอของใครคนหนึ่งที่อยู่ในคำร้องขอของกลุ่มร้านทันที “แม่งเอ๊ย! ใครถ่ายวะ กูจะกระทืบให้จมดินเลย เสือกไม่เข้าเรื่อง” สบถออกไปอย่างหัวเสีย “ผู้หญิงว่ะ” พูดจบ โฬมก็ยื่นคลิปกล้องวงจรปิดไปให้คลาสดูอีกครั้ง “หึ! อยากโดนล่อว่างั้น” เขาบ่นพึมพำคนเดียวแผ่วเบา จากนั้นจึงยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว มือหนาล้วงโทรศัพท์มือถือของตัวเอง กดเข้าไปที่แอปพลิเคชันสีฟ้า พิมพ์ชื่อแอคเคาน์ของเจ้าของโพสต์ BaiBua สายตาคมจ้องมองชื่อและรูปภาพของอีกฝ่ายอยู่นาน จนเขาสามารถจดจำบันทึกใบหน้าสวยนี้ได้แม่น ถ้าเจอกันอีกครั้ง เราได้เห็นดีกันแน่