bc

ซุปตาร์พร้อมรัก นักศึกษาพร้อมร้าย

book_age18+
709
ติดตาม
13.1K
อ่าน
จบสุข
ผู้สืบทอด
เบาสมอง
สาสมใจ
วิทยาลัย
ออฟฟิศ/ที่ทำงาน
addiction
like
intro-logo
คำนิยม

มัดหมี่ตื่นเช้า เธอรีบมาอาบน้ำชำระล้างร่างกาย แล้วเปิดตู้เสื้อผ้าของพี่ดู เธอเลือกหยิบเสื้อยืดโอเวอร์ไซส์สีดำของพี่มาใส่ ซึ่งมันก็คลุมขาของเธอ กลายเป็นมินิเดรสของเธอได้พอดี มาวินที่รู้สึกตัว ควานหาร่างของมัดหมี่บนที่นอนแต่ไม่เจอ เขาจึงลืมตาขึ้นมาเห็นมัดหมี่ ใส่เสื้อของเขาแล้วเขาก็ยิ้มออกมา

" ทำไมเด็กตื่นเช้าจัง"

" จะกลับหอพักค่ะ" มัดหมี่ตอบออกมาตามตรง

" หะ ไปชุดนี้นี่นะ" มาวินทำอึ้งๆ

" ค่ะหนูขอยืมก่อนนะเดี๋ยวซักมาคืน" มัดหมี่บอกออกมาแล้วกำลังจะเดินออกไป

มาวินรีบลุกขึ้นไปขวางน้อง

" มีอะไรหรือเปล่าคะ"

" เดี๋ยวนะ เมื่อคืนเราเพิ่งเสียซิงให้พี่ไปไม่ใช่เหรอ" มาวินถามออกมาอย่างไม่เข้าใจกับท่าทีของมัดหมี่

" ใช่ค่ะ" มัดหมี่ตอบออกมาตามตรงแก้มของเธอแดงไปหมด

" งั้นช่วยอธิบายมาหน่อยว่าไอ้ท่าทีอย่างนี้คืออะไร พี่ไม่เข้าใจ" มาวินถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ เพราะผู้หญิงนับร้อยที่เคยหลับนอนกับเขา ขนาดพวกเธอไม่ได้ซิง แต่ก็อยากวอแวสานสัมพันธ์กับเขาต่อ แต่นี้เสียซิงชัดๆ กลับทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เล่นเอาผู้ชายอย่างเขาเอ๋อแดรกเลยทีเดียว

" ก็ จะว่ายังไงละ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เรื่องเมื่อคืน พี่อาจจะเผลอตัว หนูอาจจะเผลอไป ก็ถือว่าเป็นค่าเช่าห้องแล้วกันค่ะ เรายังคงทำงานกันเหมือนเดิม หนูมืออาชีพพอ ถือว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น" มัดหมี่บอกออกมาอย่างใจนักเลง

" ไม่เป็นอะไรไม่ได้ เธอเป็นเมียพี่แล้ว" มาวินพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย ให้ตายสิเขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย

" จะเป็นเมียได้ยังไง แฟนยังไม่ได้เป็นเลย พี่พูดอะไร พี่เป็นดาราดังนะ มาพูดอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ ถอยค่ะหนูจะกลับหอพัก" มัดหมี่บอกออกมาอย่างจริงจัง แล้วกำลังจะก้าวเดินออกไป

" ลองขยับอีกสิฉันจะเอาเธอให้เดินไม่ได้เลยคอยดู" มาวินบอกออกมาอย่าโมโห มัดหมี่หันกลับมามองหน้าของพี่

" เธอลองดูได้เลยถ้าคิดว่าฉันพูดเล่น" มาวินพูดแล้วจ้องหน้าน้องอย่างไม่สบอารมณ์

" มัดหมี่ไม่เข้าใจเลยพี่เป็นบ้าอะไร การที่มัดหมี่ยอมรับแบบนี้ มันเป็นผลดีกับพี่ไม่ใช่เหรอ พี่จะมาโวยวายอะไร" มัดหมี่พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์แล้วกระแทกตัวนั่งบนโซฟา เพราะเธอรู้ได้ทันทีว่ามาวินไม่ได้แค่ขู่

" เธอเป็นของฉันแล้วมัดหมี่ ฉันเป็นคนหวงของ" มาวินพูดแล้วยืนจ้องหน้าน้อง

" มัดหมี่เป็นคนมัดหมี่ไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่ของพี่ด้วย" มัดหมี่เถียงออกมา

" ถ้าอย่างนั้นฉันจะย้ำชัดๆบนโซฟานี้ดีไหม ว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน จะได้ไม่ต้องมานั่งเถียงกันแบบนี้" มาวินพูดออกมาอย่างเดือดดาล เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย ไอ้จะให้เขายอมปล่อยน้องไปให้หลุดมือไม่มีทาง

สถานการณ์นิ่งเงียบ ไปราวๆ 15 นาที

" เอาอย่างนี้ได้ไหม ให้โอกาสฉันตามจีบเธอได้ไหม เพื่อให้เรื่องราวของเรามันถูกต้อง" เป็นมาวินที่พูดขึ้นมาทำลายสถานการณ์ความเงียบในครั้งนี้

" พี่หมายความว่าไง" มัดหมี่ถามอย่างอึ้งๆ

" หมายความตามที่พูดนั่นแหละ เรายังจะให้พี่ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกเหรอ" มาวินตอบออกมา แล้วหยิบโทรศัพท์มากดหาลูกน้องของเขา

"ครับนาย"แม็ค ลูกน้องของเขารับสายทันที

" ซื้อโจ๊กสำหรับ 2 ที่ ชุดผู้หญิง ชั้นใน 36 คัพ B ขอด่วน" มาวินบอกออกมาแล้ววางสาย พร้อมมองหน้า ของมัดหมี่

" พี่รู้ขนาดหน้าอกได้ยังไง" มัดหมี่ถามออกมาอึ้งๆ

" ทั้งจับทั้งคลึงจะไม่ให้รู้ได้ยังไง" มาวินตอบออกมาแล้วยิ้มกวน

"ชิ!"สาวน้อยมัดหมี่ได้แต่จิ๊ปากออกมา

" อย่าออกไปไหน ถ้าไม่อยากให้ฉันคลั่งตายจนทำอะไรบ้าๆ บอกน้าของเธอว่าเรามีอะไรกัน ก็อยู่ตรงนี้อย่าดื้อ รอฉันอาบน้ำก่อน" มาวินบอกน้องออกมาอย่างคาดโทษ

มัดหมี่ม้องค้อนพี่ แล้วจำต้องนั่งอยู่ในห้องอย่างนั้น

ผ่านไปราวๆ 15 นาที

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

มัดหมี่เลยตัดสินใจไปเปิดประตู

"เออ นายให้ซื้อของมาให้ครับ"แม็คลูกน้องของมาวินบอกออกมา แล้วยื่นของให้

มัดหมี่กำลังจะรับของ แต่มาวินที่ออกมาจากห้องน้ำ คว้าถุงไปก่อน

" มึงลงไปได้แล้ว ไม่สั่งไม่ต้องขึ้นมา" มาวินหันมาบอกลูกน้องเสียงดุ

"ครับนาย"แม็ค รับคำแล้วรีบเดินจากไป

" ทำไมถึงเปิดประตู ถ้าเป็นคนอื่นจะว่ายังไง" มาวินหันมาถามมัดหมี่เสียงดุ

" ก็เห็นว่าเขาเคาะนานแล้วค่ะ แล้วพี่ก็อาบน้ำอยู่ ก็เลยเปิด" มัดหมี่ตอบมาวินเสียงอ่อยๆที่เธอโดนดุ

" ช่างเถอะ ไปแต่งตัวไปได้มากินข้าว" มาวินยื่นถุงเสื้อผ้าให้น้อง มัดหมี่รับถุงมาแล้วเข้าไปแต่งตัวเดินออกมาหาพี่

" ทำไมชุดมันสั้นอย่างนี้ หน้าอกก็กว้าง"

" ก็ชุดนี้พี่เป็นคนให้มัดหมี่มานี่คะจะไปรู้เหรอ"

"อืม มากินโจ๊ก"

"หอมจัง" มัดหมี่มองโจ๊กในชามแล้วยิ้มออกมา

" มานั่งข้างๆสิ" มัดหมี่นั่งลงข้างๆมาวิน แล้วลงมือกินโจ๊ก

"อืม อร่อย"

"ยัยเด็กโก๊ะเอ้ย ผมลงชามโจ๊กแล้ว" มาวินบ่นแล้วจัดการมัดรวบผมขึ้นให้น้อง แล้วเขาเองก็ ลงมือกินโจ๊กของตัวเองบ้าง

" กินเสร็จแล้วพี่จะไปส่งหนูใช่ไหม"มัดหมี่ถามพี่ออกมาระหว่างกินโจ๊ก

" จะรีบกลับไปไหนกันหอพักเธอไม่หายหรอก อยู่กับฉันก่อนยังไงวันนี้ก็ไปส่งแน่ๆ"

" ก็แค่ถามดูไม่เห็นต้องดุเลย ชิ!จะจีบเค้าอะไรกัน พูดจาเป็นตูดเลยแล้วจะมาจีบติดได้ยังไงกัน" มัดหมี่บ่นออกมาแล้วลงมากินโจ๊กต่ออย่างไม่สบอารมณ์

มาวินได้แต่มองน้องอย่างเอ็นดู ไม่ได้พูดอะไรต่อ

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
แสงแดดยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านมาส่องที่ใบหน้าขาวของสาวสวยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอน จนเธอรู้สึกได้ถึงสิ่งรบกวนที่ส่องกระทบบนใบหน้า "อือออ 9 โมงเช้าแล้วเหรอเนี่ย"ปากบางพึมพำออกมา เมื่อเหลือบมองนาฬิกา พลันเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมา มือของเธอควานหาโทรศัพท์แล้ว กดรับสาย "ค่ะ" "มัดหมี่ลูกตื่นหรือยัง"เสียงคุณน้า เอมมี่ เพื่อนสนิทของคุณแม่ของเธอ ถามออกมา "เพิ่งตื่นเลยค๊าาาาา"มัดหมี่ตอบคุณน้าคนสวยออกมา "เห็นคุณแม่บอกว่า เรายังไม่ได้ที่ฝึกงานใช่ไหมลูก"น้าเอมมี่ถามเธอออกมา "ใช่ค่ะ ยังหาไม่ได้เลย"มัดหมี่ตอบออกมาอย่างไม่ปกปิด "งั้นพรุ้งนี้ตอนเย็นมาหาน้านะลูก มีงานเลี้ยง บริษัทแล้วหนูมาฝึกงานกับน้า ดูแลนักแสดง"น้าเอมมี่บอกออกมากับมัดหมี่ เพราะเธอเปิดบริษัท เป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาราหลายคน "ออ ได้ค่ะ ตรีมอะไรคะ"มัดหมี่ถามออกมาเพื่อเตรียมความพร้อม "ตรีมสวนสัตว์ จ๊ะ" "โอเคค่ะเดี๋ยวหนูไปนะคะ" "จ้า เจอกันนะ" หลังจากวางสายมัดหมี่ก็อาบน้ำแต่งตัวไปมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยM "แกเป็นอะไรปุยฝ้าย" มัดหมี่เดินเข้ามานั่งลงข้างๆเพื่อนรักที่โรงอาหาร ในมหาวิทยาลัย แล้วถามออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนรัก "มัดหมี่ แกจำเมื่อวานที่เราทำแบบสอบถามพี่วาโยนั่น ได้ป่ะ" ปุยฝ้ายเพื่อนรักของมัดหมี่ถามออกมา "ออ จำได้ มีอะไรอะ"มัดหมี่ถามเพื่อนออกมา "บริษัทเค้าโทรมาบอกว่าฉันผ่าน ให้ไปเจอพี่วาโยตอนบ่าย" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรัก "หะ จริงดิ"มัดหมี่ถามอย่างอึ้งๆ "อืม ฉันก็ถามเค้านะ ว่าใช่เหรอ ฉันตอบอะไรไม่ได้เลยนะ เขาก็ตอบว่าใช่"ปุยฝ้ายบอกกับมัดหมี่ อึ้งๆ "ไปๆๆๆ ไม่ต้องอึ้ง ไปสิคะ รออะไร ฉันพาไป บ่ายเราไม่มีเรียนอยู่แล้ว" มัดหมี่บอกอย่างดีใจ "แก ไม่คิดว่ามันแปลกๆเหรอ ตอนถามเค้าให้ตอบให้เยอะที่สุด แต่ฉันตอบไม่ได้เลยนะ" ปุยฝ้ายถามเพื่อนอย่างกังวน "หืม แกอย่าไปคิดเยอะ วงการบันเทิง" มัดหมี่ตอบเพื่อนออกมาแล้วหัวเราะ ช่วงบ่ายของวัน ปุยฝ้ายและมัดหมี่ มาถึงบริษัทวาโยสตูดิโอ "ใหญ่มากเลยอ่ะ" มัดหมี่พูดอย่างตื่นเต้น "อืม ใหญ่มาก" ปุยฝ้ายตอบออกมาแล้วมองไปรอบๆ "สวัสดีค่ะ คนไหนน้องปุยฝ้ายคะ" เชอร์รีนถามออกมาอย่างเป็นมิตร ปุยฝ้ายยกมือขึ้น แล้วยิ้ม "พี่เชอร์รีนนะคะ เราจะได้สอนงานกัน เดี๋ยวน้องปุยฝ้ายมากับพี่ ส่วนเพื่อนรอตรงนี้นะคะ ของกินทุกอย่างหยิบได้เลยนะ" เชอร์รีนบอกแล้วเดินนำปุยฝ้ายไป "ไปก่อนนะแก เดี๋ยวมา" "เออ สู้ๆ" มัดหมี่ตอบกลับเพื่อนรักอย่างส่งกำลังใจ เธอมองตามปุยฝ้ายจนลับสายตา แล้วมานั่งกินขนมตรงห้องรับรอง รอเพื่อนรักอย่างตื่นเต้นตามไปด้วย สักพักปุยฝ้ายก็เดินกลับมา "เป็นไงบ้างแก" มัดหมี่ถามเพื่อนรักทันทีที่เดินมาถึงเธอ " กลับกันเถอะเดี๋ยวค่อยว่ากัน" ปุยฝ้ายบอกกับเพื่อนรัก แล้วหันมาก้มหัวลาพี่เชอร์รีน " ไหนแกเล่ามาสิยัยปุยฝ้ายทำตัวมีลับลมคมใน" มัดหมี่ ถามขึ้นมาทันทีเมื่อกลับถึงหอพักนักศึกษา เธอเดินเข้ามาที่ห้องเพื่อนรัก แทนที่จะกลับห้องของตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้าม " เขาก็โอเค ถามฉันว่าจะเริ่มงานได้วันไหน ฉันก็เลยตอบไปว่าขอมาทำเรื่องฝึกงานก่อน" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรักออกมา " อ้าวถ้ามันโอเค แล้วแกจะทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ทำไม" มัดหมี่ถามปุยฝ้ายออกมาอย่างที่เธอสังเกตเห็น "แหะ ฉันปิดแกไม่เคยได้เลยจริงๆ" ปุยฝ้ายบอกเพื่อนรักอย่างยอมรับ " เล่ามา" มัดหมี่เน้นเสียงแล้วจ้องตาปุยฝ้ายเพื่อนรัก " ก็พี่วาโยของแกนะสิ เขาดูเหมือนคนมี 2 บุคลิก พออยู่บนเวทีเขาดูไนซ์น่ารักอบอุ่น แต่พออยู่ในห้องทำงาน แววตาเขาดูดุ เหมือนเสือที่พร้อมขย้ำ แม้ว่าปากเขาจะยิ้ม แต่ความร้ายกาจผ่านทางดวงตามันปิดไม่มิดเลยจริงๆ" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรักตามที่เธอสัมผัสได้ " วงการบันเทิงอะแก มันก็ต้องมีมุมโลกส่วนตัวบ้าง แกก็อย่าไปคิดเยอะ" มัดหมี่บอกปุยฝ้าย เพราะเธอนั้นชื่นชมวาโยเอามากๆ " ฮ่าๆๆ ฉันว่าแล้วถ้าเล่าให้แกฟังแกจะต้องตอบแบบนี้ เพราะว่าแกนะเป็นติ่งพี่เขา" ปุยฝ้ายแซวมัดหมี่ออกมาขำๆ " ไอ้เป็นติ่งอ่ะมันก็ใช่ แต่ฉันก็ยังไม่อยากให้แกคิดมาก เพราะว่าเรายังไม่ได้ลองทำงานเลย อย่าเพิ่งคิดไปเองไปลองดูก่อน" มัดหมี่ ตอบปุยฝ้าย อย่างที่เธอคิดเธอไม่อยากให้เพื่อนคิดไปเอง " แหะๆ นั่นน่ะสินะฉันอาจจะคิดมากไปเองก็ได้" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนออกมาแล้วยิ้มกลับอย่างสดใส " แกนะอย่าคิดมากไปเลย พี่วาโยเขาเป็นศิลปินดังมากๆ มีแต่คนอยากร่วมงานกับเขา แกได้โอกาสนี้แล้ว แกก็ทำโอกาสที่มี ให้ดีที่สุด คิดแค่นี้ก็พอแล้ว เพราะฉันเองคิดว่าบริษัทใหญ่ขนาดนี้ค่าเหนื่อยของแกก็คงคุ้มเอามากๆ แถมยังได้ใบผ่านฝึกงานอีก" มัดหมี่ปลอบใจเพื่อน "อืม ลองดูสักตั้ง" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรัก " แกจำไว้นะปุยฝ้าย แกยังมีฉันอยู่เสมออย่ากังวล ถ้าใครรู้ว่าแกได้ทำงานกับพี่วาโย ต้องอิจฉากันแน่" มัดหมี่บอกเพื่อนรักอย่างภาคภูมิใจ " โอเครู้แล้ว ฉันต้องทำได้" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรักออกมาแม้ว่าเธอจะไม่มั่นใจเลยก็ตาม " งั้นฉันกลับห้องก่อนแล้วกัน นี่ก็เย็นมากแล้วแกพักผ่อนเถอะ" "ออ อืม" ปุยฝ้ายรับคำเพื่อน แล้วมองดูเพื่อนเดินออกจากห้องไป

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

ร่านรัก จักรพรรดินี

read
1.8K
bc

เมียลับอุ้มรัก

read
82.6K
bc

หัวใจซ่อนรัก(เฮียเดย์)

read
47.9K
bc

หัวใจที่โหยหา

read
1K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
18.7K
bc

Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

read
33.8K
bc

รอยแค้นแห่งรัก

read
55.4K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook