เพลิงวายุ(วายุ & มุกดา)

บทที่ 4 เลขาจำเป็น 1.1

"มุกดา ถ้าเธอไม่มาเปิดประตู ฉันจะพังเข้าไปแน่ แล้วทีนี้เธอจะได้เจอกับนรกของจริง!!" เสียงตะโกนที่ดังเข้ามาทำให้มุกดาเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เขาทำจริงอย่างที่พูดแน่

เธอรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วกระชากออกอย่างแรง ก่อนที่มือหนาจะจับเข้าที่แขนของเธอบีบเอาไว้แน่นแล้วกระชากเข้าตัวอย่างแรง ตามด้วยเสียงตะคอกที่ดังขึ้นด้วยความโมโห

"อยากลองดีกับฉันนักใช่มั้ย!!" วายุจ้องคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน สายตาที่มองเธอเต็มไปด้วยโทสะที่กำลังปะทุ และมุกดาก็สัมผัสได้แต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ ถึงจะรู้สึกเจ็บจากแรงบีบของเขาก็ตาม

"ปล่อย..!! คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉันนะ!" มุกดาตะโกนด้วยเสียงติดสั่น พยายามดิ้นออกแต่มันก็ไม่ง่าย

วายุจ้องไปที่ดวงหน้าแสนดื้อรั้น ก่อนที่สายตาไม่รักดีดันเผลอไปมองลาดไหล่ขาว เพราะเสื้อตัวใหญ่ที่เธอสวมทำให้ไหล่ตกลงมาอวดความขาวนวลเนียนสะอาด ทำเอาวายุกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะผลักเธอออกห่างเมื่อเผลอคิดอะไรไม่เข้าท่า มุกดาที่ถูกผลักอย่างแรงโดยไม่ตั้งตัวเธอก็ล้มก้นกระแทกพื้นเต็มแรง

"โอ๊ย!! เจ็บนะ" เธอรีบลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล

"ไปอาบน้ำแต่งตัว ฉันให้เวลาเธอหนึ่งชั่วโมง ฉันจะออกไปข้างนอก และเธอจะต้องออกไปกับฉันด้วย" เพราะไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ไกลสายตา วายุจึงเลือกที่จะพาเธอไป

"ไม่ไป!" เสียงที่ตอบกลับมาทันทีทำเอาวายุชะงักในตอนที่กำลังหมุนตัวออกไป เขาหันหน้ามาประจัญร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้ด้วยท่าทางคุกคาม มุกดารู้ถึงความไม่ปลอดภัย เธอก้าวถอยหลังด้วยความกลัวก่อนจะล้มลงที่เตียง แล้ววายุก็เข้ามาคร่อมร่างเธอเอาไว้ ไม่ต่างจากเมื่อคืนนี้ ตอนนี้มุกดาตื่นตระหนก ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น รู้สึกถึงความอันตราย

"อยากลองดีกับฉัน หรือติดใจที่ฉันจูบเธอเมื่อคืน ถึงได้ท้าทาย อยากให้ฉันจูบก็บอกมาดีๆ ก็ได้ ฉันอาจสงเคราะห์ให้" วายุกระซิบเสียงเข้มใกล้ใบหูขาว แต่สายตาที่ใช้มองเธอกลับเต็มไปด้วยความเย็นชา

มุกดาพยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงของเขาได้ รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดใบหน้าของเธอ ก่อนจะหลับตาปี๋รีบพูดละล่ำละลักออกมา

"ไปก็ได้ ปล่อยสิ! ฉันจะไปอาบน้ำ!" เธอพูดออกมาด้วยความจำยอม

วายุมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความพอใจเล็กน้อยก่อนจะผละออกแล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะยกมือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทางเป็นต่อและมองเธอด้วยท่าทางที่เหนือกว่า

" จำเอาไว้มุกดา ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะลองดีด้วย! ภายในหนึ่งชั่วโมงถ้าไม่ออกมาได้เห็นดีกันแน่" พูดจบร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดดังสนั่น มุกดาที่ได้อิสระเธอก็รีบเข้าห้องน้ำทันที

หลังจากที่วายุออกไปแล้วก็สั่งให้สาวใช้นำเสื้อผ้า ที่เตรียมเอาไว้ให้หญิงสาว ขึ้นไปให้เธอเลือกบนห้อง

มุกดาใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน ก่อนที่เธอจะสวมเสื้อคลุมออกมาและในตอนที่กำลังจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงสาวใช้ที่ตะโกนอยู่ด้านนอก

ก๊อก ก๊อก

"ขออนุญาตค่ะ ดิฉันได้รับคำสั่งจากคุณวายุให้เอาชุดมาให้คุณมุกเลือกค่ะ"

มุกดาที่กำลังคิดไม่ตกเรื่องชุดที่จะใส่ไปงานในคืนนี้พอได้ยินเสียงสาวใช้พูดขึ้นเธอก็รีบเดินไปที่หน้าประตูแล้วเปิดออก เธอมองสาวใช้สองคนที่ถือชุดรวมถึงกระเป๋ารองเท้า ก่อนที่เธอจะพยักหน้าให้สาวใช้ก็เดินนำชุดไปวางที่เตียง อย่างเรียบร้อย รวมถึงรองเท้าและกระเป๋า

จากนั้นพวกเธอก็รีบเดินออกออกไปทันที มุกดามองชุดที่สาวใช้นำมาวางไว้ให้ ก่อนจะยิ้มด้วยความพอใจ เพราะชุดที่วางเรียงกันอยู่ตรงนี้เป็นชุดของแบรนด์ดังที่เธอสวมใส่เป็นประจำรวมถึงรองเท้าและกระเป๋า จากนั้นเธอก็เลือกชุด และสวมใส่อย่างเรียบร้อยก่อนจะแต่งหน้าทำผมด้วยตัวเองอย่างมืออาชีพ

เพียงไม่นานร่างเล็กก็มายืนมองตัวเองที่หน้ากระจกด้วยความชื่นชม มุกดาหันซ้ายหันขวามองความเรียบร้อยก่อนจะหยิบกระเป๋าและสวมรองเท้าที่เธอเลือกให้เข้ากับชุด แล้วเดินออกมาเมื่อใกล้จะถึงเวลา

วายุที่อยู่ในชุดสูทเตรียมพร้อมสำหรับ ไปงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ ตอนนี้เขานั่งไขว่ห้างเช็กงานใน iPad ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือของตนเองและกำลังจะนับเวลาถอยหลังอย่างใจเย็น แต่เสียงรองเท้าส้นสูงที่ดังขึ้นก็เรียกสายตาให้เขาหันไปมอง ก่อนจะชะงักค้างไปชั่วขณะเมื่อหญิงสาวเดินลงบันไดมา

มุกดาในชุดราตรีที่เน้นส่วนโค้งเว้าของร่างกายอย่างลงตัว เส้นผมที่จัดทรงอย่างดีดูสง่าเปล่งประกายใต้แสงไฟ ชุดราตรีสีเนื้อประดับด้วยเลื่อมเล็กๆ ส่องประกายราวกับดวงดาวที่เรียงรายบนท้องฟ้ายามค่ำคืน ชุดราตรีเน้นเอวคอดและสะโพกกลมกลึง เส้นผมยาวสลวยถูกรวบขึ้นเป็นทรงที่เรียบหรู แต่ปล่อยปอยผมบางส่วนตกลงมาอย่างอ่อนโยน ทำให้ดูเป็นธรรมชาติ ใบหน้าของเธอถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเบา ๆ เน้นดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความสง่างามและริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ทำให้เธอดูสดใสเป็นธรรมชาติ

ทุกอย่างลงตัวไปหมดทำให้เธอดูเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์อย่างไร้ที่ติ

มุกดาก้าวลงบันไดด้วยท่าทางที่มั่นใจก่อนจะเดินลงมาประจันหน้ากับวายุด้วยสายตายังแฝงด้วยความดื้อดึง ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ยอมสยบง่ายๆ วายุที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนเองเผลอมองนานเกินไปเขาก็รีบลุกแล้วเดินออกไปทันทีโดยไม่รอ

ด้วยรูปร่างที่หล่อเหลาเสริมด้วยสูทตัวหรูจากแบรนด์ดังทำให้มุกดาเองก็เผลอมองร่างสูงที่เกินออกไปด้วยความชื่นชม ก่อนที่เขาจะหยุดที่ประตูแล้วหันกลับมามองเธอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความเย็นชา

"รีบตามมา อย่าให้ฉันต้องรอ" เขากล่าวเสียงเข้ม

มุกดายักไหล่เล็กน้อยก่อนจะเดินตามไปห่างๆ ทั้งสองขึ้นรถโดยไม่มีการสนทนาใดๆ จนมาถึงงานเลี้ยง ก่อนจะลงวายุก็ไม่วายสั่งการ

"เธอมาที่นี่ในฐานะเลขาส่วนตัวของฉัน แล้วอย่าคิดทำอะไรสิ้นคิดอย่างเช่นการหนี" พูดจบวายุก็ออกจากรถที่บอดี้การ์ดเปิดรอ ส่วนมุกดาก็เดินตามเข้าไปห่างๆ แต่สายตาของเธอนั้นสอดส่องหาช่องทางหนีอยู่ตลอดเวลา