เพลิงวายุ(วายุ & มุกดา)

แสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านหนาของห้องนอนกว้างใหญ่ ทำเอาคนขี้เซารู้สึกตัวตื่น ใบหน้าอันอ่อนหวานของคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่ม ค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ด้วยความรู้สึกหงุดหงิดในใจ มุกดาที่ยังงงงันตื่นขึ้นมาในห้องนอนใหญ่สีอึมครึมที่ไม่คุ้นเคย คิ้วสวยขมวดมุ่นด้วยความสงสัยและความหวาดกลัวที่ปะทุขึ้นในใจทำให้เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ ห้องด้วยความตื่นตระหนก "ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" มุกดาพึมพำกับตัวเอง เธอรู้สึกสับสน พยายามนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ล่าสุดที่เธอจำได้ แต่ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นภาพเบลอในหัวของเธอ เธอหายใจเข้าลึกๆ พยายามจะสงบสติอารมณ์และคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จำได้ว่าเมื่อคืนนี้เธอไปงานวันเกิดของฝ้ายซึ่งเป็นเพื่อนสนิท ย้อนกลับไปคืนที่ผ่านมา งานปาร์ตี้ที่จัดขึ้นในคลับหรูเต็มไปด้วยเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม มุกดาในชุดเกาะอกสีดำสุดเซ็กซี่ กำลังสนุกสุดเหวี่ยงกับเพื่อนๆ อย่างเมามัน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอทำเอาคนรอบข้างมองมาที่หญิงสาวด้วยความสนใจ ใบหน้าโฉบเฉี่ยวที่ถูกแต่งแต้มอย่างดีทำเอาคนที่มองไม่สามารถหยุดสายตาได้ เธอไม่รู้หรอกว่าตนเองนั้นเป็นจุดเด่นเพียงใด นอกจากนักท่องราตรีหนุ่มวัยกลัดมันทั้งหลายที่มองเธอด้วยความหื่นกระหาย ยังมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองมาที่เธอด้วยความน่ากลัว เปลวไฟแห่งโทสะแผดเผาในหัวใจที่เคยสุขุมเยือกเย็น บนห้อง VVIP ของคลับหรู ชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาแต่แววตาเชือดเฉือนราวกับคมมีด วายุกำลังจับตาดูเธออย่างไม่วางตา แววตาของเขาเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธที่ปะทุอยู่ในใจ ผู้หญิงคนนี้ยังคงสนุกสนาน ไม่มีความทุกข์ร้อนทั้งที่พ่อของเธอทำให้คนรักของเขาต้องตาย ความโกรธความเกลียดชังที่เขามีต่อพ่อของมุกดาส่งผ่านไปยังผู้หญิงคนนั้น สันกรามขบกันแน่นระงับโทสะก่อนจะกระดกเหล้าเข้าไปในลำคอแกร่ง สีหน้าของวายุในตอนนี้แทบจะฆ่าคนได้ และไม่ใช่ใครก็ผู้หญิงที่กำลังเต้นพร้อมกับหัวเราะคิกคักส่งสายตายั่วยวนท่ามกลางสายตาของผู้ล่าในค่ำคืนนี้ ผิดกับวายุที่ต้องการขยี้เธอให้จมดิน ให้พ่อของเธอดิ้นพล่านเมื่อรู้ว่าลูกสาวคนเดียวเจอกับอะไร ให้มันเจ็บปวดเหมือนกับเขาเป็น เสียงหัวเราะและรอยยิ้มของมุกดาที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยงไม่ต่างจากการเติมเชื้อไฟให้กับความโกรธของวายุ เธอไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจับตาดูด้วยความโกรธและความแค้นที่อัดแน่นในอก เครื่องดื่มที่อยู่ในมือถูกยกเข้าปากอย่างไม่ยั้ง ใบหน้าของหญิงสาวยังคงแสดงถึงความสุขสนุกสนานเหมือนกับว่าไม่เคยมีเรื่องทุกข์ร้อนใด ๆ บุหรี่ถูกจุดมวนต่อมวน พอกับเหล้าดีกรีแรงที่สาดเข้าไปในลำคอแกร่ง ความร้อนผ่าวของเหล้าไม่เท่ากับความโกรธที่แผดเผาที่อยู่ในใจ ทุกครั้งที่หญิงสาวหัวเราะออกมา ความโกรธของวายุก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เขาจำเป็นต้องระงับโทสะที่กำลังปะทุ แต่สายตาไม่ละจากมุกดาเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว มุกดาที่ดื่มของมึนเมามาตั้งแต่หัววัน ตอนนี้เธอก็กลั้นของเหลวที่ต้องการปลดปล่อยเอาไว้ไม่ไหว เธอเข้าไปกระซิบกับเพื่อนที่กำลังเกาะเพื่อนอีกคนและเต้นกันอย่างเมามัน สมกับการฉลองวันเกิดที่มีเพียงปีละครั้ง "ฝ้าย ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปวดฉี่อ่ะ" "มา ฉันไปด้วย" ฝ้ายหันมาบอก แต่มุกดาก็พูดดักขึ้นซะก่อนเพราะไม่อยากขัดจังหวะคนที่กำลังสนุก แค่เข้าห้องน้ำเอง ไม่ใช่ไม่เคยไปเสียหน่อย ถึงจะรู้สึกมึนมากก็ตามหรือบางทีเธออาจจะเมาแล้วแต่เธอก็พยายามบอกเพื่อนไม่ต้องเป็นห่วง "ไม่ๆ ฉันไปเองได้ แกอยู่กับสนุกต่อเถอะ" หลังจากโบกมือให้ฝ้ายแล้ว หญิงสาวก็เดินฝ่าฝูงชนออกมาด้วยความเมามาย แต่เธอไม่รู้เลยว่าในตอนนี้ผู้ชายที่จ้องเธอตาเป็นมันนั้นมองตามเธอด้วยสายตาอย่างไร บางคนก็จับเธอเอาไว้เพื่อต้องการพูดคุย เธอหันมองผู้ชายเหล่านั้น วายุเห็นเธอพูดคุยกับคนเหล่านั้นด้วยท่าทางยั่วยวนก่อนจะสะบัดออกมาได้แต่ท่ามกลางผู้คนที่แออัดเธอก็ยังโดนลวนลามโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว แต่คนที่จับตามองเธออยู่นั้นรู้ดี "สำส่อน" เสียงเข้มที่เอ่ยออกมาทำเอาบอดี้การ์ดถึงกับมองหน้ากันไปมา เพราะเจ้านายที่สุขุมพูดน้อย ไม่เคยพูดคำหยาบคายกลับด่าผู้หญิงคนนั้นเต็มปาก แต่เพราะเหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ตรงนี้รู้ดีว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร และที่พวกเขามาอยู่ตรงนี้ก็เพราะเธอ ในขณะที่มุกดากระชากตัวเองออกมาจากผู้ชายที่เธอไปกอด เธอก็พูดว่าเขาด้วยความไม่พอใจแต่เพราะน้ำเมาที่กินเข้าไปทำให้ปฏิกิริยาของเธอดูเหมือนโอนอ่อนและยั่วยวนจึงทำให้วายุเข้าใจผิด กว่ามุกดาจะเดินไปถึงห้องน้ำได้ก็ใช้เวลานาน หลังจากทำธุระเสร็จเธอก็เดินโซเซออกมา ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวพ้นออกมาจากห้องน้ำ เธอก็ชนเข้ากับร่างแกร่งของใครบางคน ร่างเล็กเซจนเกือบจะหงายหลัง แต่กลับถูกจับไว้ด้วยมือที่แข็งแรงจากนั้นเธอก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา “โอ๊ย!” มุกดาอุทานด้วยความตกใจ ดวงตาฉ่ำเยิ้มด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ช้อนมองร่างสูงด้วยสายตามึนงง ความมึนเมาและดวงตาที่พร่ามัวทำให้เธอไม่สามารถโฟกัสใบหน้าของคนตรงหน้าได้ชัด แต่เธอก็รู้ถึงดวงตาคมกริบที่ทำให้มุกดารู้สึกหนาวสั่นในทันที ร่างเล็กผลักคนตรงหน้าออกแต่อ้อมกอดเข้ากลับรัดเธอเอาไว้แน่น พร้อมกับใบหน้าถมึงทึงที่ก้มลงมาใกล้ "ไง..เมามากเลยนี่!"