ลวงรักร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 1 บทนำ “กรี๊ดดดด” “เงียบ!” สิ่งที่ทำให้เธอตกใจกรีดร้องดังลั่นห้องก็เป็นเพราะกระจกบานใสสะท้อนเงาของร่างสูงที่ยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง บวกกับสายตาดุดันที่สบประสานตาเธอผ่านกระจกนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน และดูเหมือนเขาจะไม่พอใจจึงตวาดใส่หน้าเธอเสียงดังสนั่น ซึ่งมันก็ได้ผลเพราะเพียงเท่านั้นก็สามารถทำให้เธอหวาดกลัวยอมหุบปากนั่งตัวแข็งทื่อก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขาอีกเลย “ไม่ไปนอนกับมันหรอ” “...” “หูหนวกหรือไง!” “เฮือก!” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดมาพร้อมกับมือหนาจัดการหมุนเก้าอี้ให้เธอหันมาเผชิญหน้ากัน ส่งผลให้คนตัวเล็กก็ก็กเเเ้รเเอเถึงกับสะดุ้งโหยง ก่อนที่จมูกรั้นจะสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ดีกรีแรงจนเธอต้องเบ้หน้า “นะ...นายดื่มมาอีกแล้วใช่ไหม” “ถามก็ตอบจะเปลี่ยนเรื่องทำไมวะ หรือนัดมันมานอนที่นี่” “ไปกันใหญ่แล้ว ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” “เลิกโกหกเหอะเบื่อจะฟังฉิบหาย” “ถ้าไม่เชื่อแล้วจะถามทำไม งั้นก็กลับไปได้แล้วพี่จะพักผ่อน” ทั้งที่พูดความจริงทั้งหมดแต่อีกฝ่ายกลับไม่คิดเชื่อ ในเมื่อพูดไปก็ไร้ประโยชน์แล้วเป็นเช่นนั้นจะต้องอธิบายไปเพื่ออะไร คิดได้ดังนั้นเธอจึงเอ่ยตัดบทเพื่อเป็นการตัดปัญหา ก่อนจะทำเมินดันตัวลุกขึ้นยืนเตรียมก้าวเดินไปยังเตียงนุ่ม แต่กลับไม่ได้ทำอย่างใจหวัง เพราะลาดไหล่บางดันถูกมือร้ายกาจทั้งสองข้างกดให้เธอนั่งลงเก้าอี้เช่นเดิม “จะไปไหนผมยังพูดไม่จบ” “นายเมามากคงคุยกันไม่รู้เรื่องไว้คุยพรุ่งนี้เถอะ พี่จะนอนแล้ว” “อ๋อ คงจะนัดมันมาเอาสินะถึงได้รีบไล่ผมกลับ” “มันจะมากไปแล้วนะช่วยให้เกียรติพี่ด้วย อย่าคิดว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนนาย!” ด้วยเพราะเธอเองก็ไม่พอใจที่อีกฝ่ายเอาแต่ดูถูกเหยียดหยามไม่หยุดหย่อน ทำให้เธอเผลอด่าเขาอย่างลืมตัว ซึ่งถ้อยคำเหล่านั้นมันยิ่งไปกระตุกต่อมโมโหให้คนเมาต้องยกมือขึ้นบีบคางเธออย่างแรง สร้างความเจ็บปวดให้คนตัวเล็กจนต้องนิ่วอย่างหน้าทรมาน รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย ก่อนที่เรียวปากหยักจะเค้นถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก “หึ แล้วรู้จักมันดีแค่ไหนวะ” “จะ...เจ็บ” “เจ็บงั้นหรอ เจ็บบ้างก็ดีเดี๋ยวได้เจ็บกว่านี้แน่” สายตาคู่คมมองจ้องใบหน้าสวยที่อยู่ระดับเดียวกันกับเป้ากางเกง ส่งผลให้คนเมาคิดอยากเล่นอะไรแผลง ๆ ไวทันความคิดเมื่อมืออีกข้างจัดการรูดซิปกางเกงลงช้า ๆ ก่อนจะงัดท่อนเอ็นแข็งขืนออกมาผงาดสู่สายตาคนมอง “นะ...นายจะทำอะไร” “อมมันซะ!”