น้ำตามาเฟีย

"รินดา! เนื้อทองอยู่ไหน" "เจ๊ มีเรื่องอะไรคะ ทำไมถึงทำหน้าตกอกตกใจแบบนั้น" สาวเชียร์เบียร์มองหน้าเจ๊เจ้าของผับด้วยความแปลกใจ เพราะเธอทำสีหน้ากังวลใจจนน่าเป็นห่วง "ไปเรียกยัยเนื้อทองมาเดี๋ยวนี้เลย แล้วอยู่ที่ไหน ไม่ต้องไปตามละ บอกมาว่าอยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปเอง" "เนื้อทองก็ล้างจานอยู่หลังร้านเหมือนทุก...อ้าว" หญิงสาวยังพูดไม่ทันจบ เจ๊เจ้าของผับก็เดินดุ่ม ๆ ไปที่หลังร้านแล้ว ปัง! เสียงเปิดประตูอย่างแรงจนพนักงานในห้องต่างก็พากันเหลียวมองไปทางต้นเสียงเป็นตาเดียว "เนื้อทอง! ไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย" "เอ๋? แม่เลี้ยง เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมหนูถึงต้องไปโรงพยาบาลด้วยล่ะคะ" "ไม่ต้องถามมาก รีบไปได้แล้ว แม่เธอถูกหามส่งโรงพยาบาลไปแล้วน่ะ" "อะ...เออ แม่หนูเป็นอะไรคะ แล้วโรงพยาบาลไหนคะแม่เลี้ยง" เนื้อทองมักจะเรียกเจ๊เจ้าของผับว่าแม่เลี้ยงเสมอ เพราะเธอเรียกแบบนี้มาตั้งแต่เด็กจนชินแล้ว "โรงพยาบาล...น่ะ รีบไปเร็วเข้า งานตรงนี้เดี๋ยวฉันให้คนที่นี่จัดการเอง" ร่างเล็กวิ่งตัวปลิวออกไปเรียกแท็กซี่ที่หน้าผับทันที ตอนนี้ใจเธอสั่นไปหมด ได้แต่ภาวนาขอให้มารดาของเธออย่าเป็นอะไร กว่าเธอจะไปถึงที่โรงพยาบาลก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว เพราะจากที่ผับไปถึงที่พักเธอก็ไกลพอสมควร ส่วนมารดาของเธอก็ถูกส่งไปโรงพยาบาลแถวบ้านที่ใกล้ที่สุด "อะไรนะคะคุณหมอ คุณแม่เป็นมะเร็งปากมดลูกหรือคะ" "ครับ ตอนนี้ต้องให้ผู้ป่วยอยู่ในการดูแลของหมอเท่านั้นนะครับ ส่วนตอนนี้ยังดีนะครับที่ยังอยู่ในระยะที่สอง หมอจึงแนะนำให้ทำการผ่าตัดอย่างเร่งด่วนครับ เพื่อไม่ให้มะเร็งมันลุกลามมากกว่านี้" "ผ่าเลยค่ะคุณหมอ แล้วค่าใช้จ่ายประมาณเท่าไหร่หรือคะ" "ผ่าตัดมะเร็งปากหมดลูกก็อยู่ที่ประมาณ 150,000 บาทครับ ยังไม่รวมค่าห้องพักฟื้น ค่าอาหาร ญาติผู้ป่วยต้องเตรียมเงินไว้ประมาณสองแสนบาทนะครับ" "สะ...สองแสนเลยหรือคะคุณหมอ" "ครับ แล้วทางญาติของคนไข้สะดวกทำการรักษาเลยไหมครับ" "สะดวกค่ะคุณหมอ ทำได้เลยนะคะ" "ครับ แต่ว่าตอนนี้หมอยังไม่อนุญาตให้เข้าพบผู้ป่วยนะครับ เพราะหมอจะต้องให้ผู้ป่วยเตรียมความพร้อมของร่างกายเพื่อการผ่าตัด ขอเชิญญาติของผู้ป่วยตามพยาบาลไปกรอกข้อมูลเพื่อยืนยันการผ่าตัดด้วยนะครับ" หลังจากที่จัดการเรื่องที่โรงพยาบาลเสร็จ เด็กสาวก็เดินออกจากโรงพยาบาลไปด้วยท่าทางเหม่อลอย 'แล้วนี่เราจะหาเงินสองแสนมาจากไหนกันนะ' เนื้อทองถอนหายใจพลางมองดูนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เธอจึงเรียกแท็กซี่เพื่อกลับไปที่บ้านของเธอ "แม่เลี้ยงคะ เนื้อทองมีเรื่องจะรบกวนหน่อยได้ไหมคะ" หลังจากนั่งอยู่บนแท็กซี่แล้ว เนื้อทองก็ต่อสายหาเจ๊เจ้าของผับทันที "เนื้อทอง แล้วแม่ของเธอเป็นไงบ้าง" "แม่เนื้อทองเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะที่สองค่ะแม่เลี้ยง ต้องทำการผ่าตัดด่วนเลย" "ว่าไงนะ! มะเร็ง เป็นมะเร็งได้ไงเนี่ย" เสียงจากปลายสายตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ "แม่เลี้ยงคะ คือว่า..." "มีอะไรก็พูดมาสิ มัวอ้ำอึ้งอยู่ทำไม" "คือเนื้อทองจะขอยืมเงินแม่เลี้ยงหน่อยได้ไหมคะ" "เอาเท่าไหร่ล่ะ ถ้าไม่เยอะก็ให้ยืมได้อยู่" "สองแสนค่ะ" "ฮะ! สองแสน ยัยเนื้อทอง นี่เธอจะพูดแหย่เล่นก็ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ" "เนื้อทองไม่รู้จะหาจากไหนแล้วค่ะแม่เลี้ยง เพราะแม่ของเนื้อทองต้องผ่าตัดด่วน ไม่งั้นมะเร็งมันจะยิ่งลุกลาม แม่เลี้ยงช่วยเนื้อทองด้วยนะคะ เนื้อทองสัญญาว่าจะหางานพิเศษทำแล้วจะรีบหาคืนให้เร็วที่สุดนะคะ" "เนื้อทอง แล้วฉันจะเอาเงินจากไหนมาตั้งสองแสน เธอก็รู้นะว่าช่วงนี้ฉันก็ปลดพนักงานออกหลายตำแหน่ง เพราะสถานการณ์บ้านเมืองในตอนนี้ไง ลูกค้าก็น้อย แค่ลำพังจ่ายเงินเดือนพนักงานในร้านก็แทบไม่เหลือแล้ว" "เนื้อทองจะทำไงดีคะแม่เลี้ยง เนื้อทองไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว ถ้าไม่มีเงินมาผ่าตัดแม่ เนื้อทองต้องแย่แน่ ๆ" "เอาเป็นว่าสงบจิตสงบใจก่อนเถอะ ไว้ฉันจะช่วยหาทางอีกแรงก็แล้วกัน แต่ไม่รับปากนะว่าจะได้ไหม เพราะถ้ามายืมฉันน่ะ ยังไงก็ไม่มีให้หรอก" "แม่เลี้ยงช่วยเนื้อทองด้วยนะคะ เนื้อทองเหลือแค่แม่คนเดียวแล้ว เนื้อทองไม่อยากเสียแม่ไป" มือเล็กปาดน้ำตาหลังจากวางสาย เพราะความหวังที่จะได้ช่วยมารดาจากโรคร้ายช่างริบหรี่เหลือเกิน "เอากะเพราหมูชิ้นไข่ดาวหนึ่งจานนะ" "ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" เนื้อทองต้องมาเปิดร้านเองตั้งแต่เช้า เพราะไม่มีมารดาคอยช่วยเหมือนทุกวัน แต่ดีหน่อยที่มารดาของเธอจะเตรียมของสำหรับขายวันถัดไปไว้ตั้งแต่หัวค่ำ เธอก็เลยไม่ต้องเตรียมอะไรมาก มารดาของเธอได้เช่าตึกแถวหนึ่งคูหาเป็นรายเดือน ชั้นล่างเอาไว้สำหรับขายอาหารตามสั่ง ส่วนชั้นสองก็เป็นที่พักอาศัย ตั้งแต่จำความได้ เธอก็อยู่กับมารดาสองคนมาตลอด ไม่เคยรู้เลยว่าบิดาของเธอเป็นใคร แต่เธอก็ไม่เคยคิดจะถามมารดาเลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอเติบโตมาด้วยร้านอาหารเล็ก ๆ ร้านนี้ เพราะมารดาก็ขายอาหารตามสั่งมาตลอด ส่งเสียให้เธอเรียนจนจบมหาวิทยาลัย เธอก็ช่วยมารดาทำทุกอย่างตั้งแต่เด็กเมื่อมีเวลาว่าง จนสามารถทำอาหารได้อร่อย รสชาติฝีมือก็ไม่แพ้มารดาของเธอเลย "สวัสดีค่ะแม่เลี้ยง" เนื้อทองค่อนข้างตกใจที่เจ๊เจ้าของผับมาหาเธอแต่เช้า "เอาข้าวผัดทะเลให้ฉันหนึ่งจานนะ ไข่ดาวด้วย" หลังจากที่เนื้อทองเอาอาหารไปวางให้กับผู้หญิงที่เป็นทั้งเจ้านายและเป็นเพื่อนของมารดาเธอด้วย เนื้อทองก็หย่อนกายลงนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ เพราะคงไม่ได้มาเพื่อจะสั่งข้าวอย่างเดียวแน่ ๆ ปกติแล้วผับก็ปิดตีสาม กว่าจะตื่นก็ตอนเย็นเลย "แล้วสรุปจะไปหาเงินจากไหนล่ะ คิดออกหรือยัง" "ยังเลยค่ะ แม่เลี้ยงก็รู้ว่าหนูไม่มีญาติที่ไหน แล้วหนูจะไปยืมกับใครล่ะคะ" "เงินตั้งมากมายขนาดนี้คงไม่มีใครให้ยืมหรอก แต่เห็นยัยรินดาแนะนำมาอยู่นะ แต่เธอคงไม่ทำแน่" "งานอะไรคะ ถ้าได้เงินหนูเอาหมดค่ะ ตอนนี้หนูไม่มีทางเลือกแล้ว มีแต่ต้องทำเท่านั้น" วิไลมองดูเด็กสาวด้วยความสงสารจับใจ แต่เธอจะช่วยอะไรได้ แค่ลำพังจะช่วยพนักงานในร้านก็ยังลำบากแล้ว "เธอแน่ใจหรือเนื้อทองที่จะทำน่ะ ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่างานอะไร" "ไม่ว่างานอะไรหนูก็จะทำค่ะ ขอแค่ได้เงินสองแสนมารักษาแม่ หนูจะไม่เกี่ยงเลยค่ะ" "แม้ว่างานนั้นจะเป็นงานขายตัวน่ะหรือ" "ขะ…ขายตัวหรือคะ" ใบหน้าหวานซีดเผือดทันที "มันก็มีแค่งานนี้เท่านั้นแหละที่จะหาเงินได้ไว ถ้าหาคนที่มีเงินหนาสักหน่อย ขอมากกว่านี้ยังได้เลย เธอคงไม่ทำหรอกใช่ไหมล่ะ ฉันก็ไม่อยากให้เธอทำหรอก เพราะเราไม่รู้เลยว่าคนที่นอนด้วยมันจะสุภาพหรือเปล่า ถ้าเกิดไปเจอพวกตาแก่ที่ชอบใช้ความรุนแรง ชอบทำร้ายร่างกายมันก็ไม่ควรเสี่ยงหรอกจริงไหม" "ถ้าหนูไม่ทำงานนี้ แล้วพอจะมีงานอื่นอีกไหมคะแม่เลี้ยง งานที่สามารถหาเงินได้เร็ว ๆ น่ะค่ะ" "ไม่มีหรอก" เนื้อทองกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก แต่เธอจะทนเห็นมารดาที่ต้องอยู่กับมะเร็งไปโดยรอวันตายแบบนี้ไม่ได้ "วันนี้ระหว่างที่หนูทำงานที่ร้าน หนูขอคิดทบทวนก่อนนะคะแม่เลี้ยง แล้วคืนนี้ตอนไปทำงานที่ร้านแม่เลี้ยงแล้ว เนื้อทองจะให้คำตอบแม่เลี้ยงค่ะ" "นะ…นี่! อย่าบอกนะว่าเธอคิดจะทำน่ะ" เด็กสาวก็เดินไปรับลูกค้าต่อ เพราะมีลูกค้าเดินเข้ามาในร้านพอดี 'เฮ้อ...แล้วผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอเนี่ยคงจะทำอะไรเกินตัวอีกแล้วสินะ' วิไลได้แต่ถอนหายใจด้วยความสงสารในชีวิตที่แสนรันทดของเด็กสาว เพราะเธอก็เป็นเด็กใฝ่ดีมาตลอด เวลาเลิกเรียนก็จะมาช่วยล้างจานที่ผับเป็นประจำตั้งแต่เด็กเพื่อหารายได้เสริม จนโตเป็นสาวก็ยังไม่เคยอายใครที่ต้องทำงานล้างจานแลกเงินแบบนี้ ***ฝากกดติดตามจะได้ไม่พลาดเรื่องใหม่ ฝากกดหัวใจ คอมเม้นท์ให้ไรท์ด้วยนะคะ***